آموزش مهارت های زندگی به کودکان، چند مورد مهم

آموزش مهارت های زندگی به فرزندان و کودکان،آنها را برای برای زندگی آینده آماده می کند و فرزندانمان باید یاد بگیرند که چگونه در آینده با مشکلات مبارزه کنند و چگونه خلاق باشند و چه وقت به دیگران اعتماد کنند و چه راهی برای زندگی درست انتخاب کنند و چگونه با بقیه افراد همدلی نمایند
درس هایی که هیچ مدرسه ای یاد نمی دهد.
کودک شما وقتی به سن مدرسه رفتن می رسد ، مهارت های زیادی آموزش دیده . یاد گرفته که چطور باید از عرض خیابان عبور کند. بند کفش هایش را ببندد. وسایل مدرسه اش را آماده کند و خیلی چیزهای دیگر. همه این کارها گوشه ای از مهارت هایی است که برای زندگی لازم است. اما مهارت های ده گانه زندگی و آموزش مهارت های زندگی در واقع آن توانایی است که باعث می شود بهداشت روانی افراد جامعه بهبود پیدا کند. روابط انسانی عمیق تر و معنادارتر شود و سلامت و رفتارهای سلامت در جامعه بیشتر شود. در واقع آموزش مهارت های زندگی همان مهارت هایی است که کودکان را برای یک عمر زندگی سالم آماده کرده و آن ها را در برابر آسیب هایی مثل اعتیاد و خشونت های اجتماعی و آسیب های روانی بیمه می کند.

آموزش مهارت های زندگی
۱ - مهارت تصمیم گیری
درست مثل بزرگترها، کودکان هم باید هر روز ده ها جور تصمیم بگیرند. مثلا انتخاب می کنند که چه رفتاری از خودشان نشان بدهد، با کدام اسباب بازیشان بازی کنند. با چه کسی بازی کنند. کدام کتاب را بخوانند و چه کارتونی ببینند. وقتی بزرگتر می شوند مجبورند تصمیم های جدی تری بگیرند که معمولا خانواده و دوستان و هم کلاسی هایشان را تحت تاثیر قرار می دهند. این تصمیم ها روی سلامت روانی کودک اثر دارد و او را به سمت روابط موفق پیش می برد.
بنابراین این که ما بتوانیم به فرزندانمان یاد بدهیم چطور تصمیم درستی بگیرد ، به این معناست که او را به عنوان یک آدم مستقل برای مسئولیت پذیری در آینده آماده می کنیم.
۲ مهارت حل مسئله
بچه ها بخصوص از وقتی به مدرسه می روند، هر روز باید با مسائل و مشکلات زیادی مواجه شوند. بچه هایی که مهارت حل مسئله را می آموزند، اعتماد به تفس لازم را پیدا می کنند، تا در وقت عمل بهترین تصمیم را بگیرند . از طرف دیگر ، بچه هایی که در این سن و سال مهارت حل مسئله را خوب یاد نمی گیرند.
تبدیل به کودکانی می شوند، که دوست ندارند با مسائل و مشکلاتشان مواجه شوند. مثلا وقتی هم کلاسیهای فرزند شما او را در مدرسه اذیت می کنند ، اما او نمی داند چطور باید با این مشکل مواجه شود و به آن ها عکس العمل نشان دهد، به طور کلی این مسئله را نادیده می گیرد و دوست ندارند دیگران هم به آن اشاره کنند. در نتیجه هر روز از رفتن به مدرسه طفره می رود یا دل دردها و سردردهای عجیب و غریبی می گیرد تا شاید از رفتن به مدرسه و مواجه شدن با آن ها معاف شود.
۳ مهارت تقکر خلاق
توانایی تفکر خلاق یعنی به کودک یاد بدهیم که چطور ایده های قدیمی را کنار بگذارد، ارتباطات جدیدی میان اجزای مختلف برقرار کند و حد و حدود دانش و درک و آگاهی اش را گسترش دهد. بچه هایی که از سن پایین با این مهارت آشنا می شوند، یاد می گیرند چطور باید متفاوت از دیگران فکر کنند، تجربه های معمول روزانه را پشت سر بگذارند و به راه حل های جدید و منحصر بفرد برسند.
۴ مهارت همدلی
خیلی از ما تصور می کنیم همدلی یعنی مهربانی و با خودمان فکر می کنیم همین که به فرزندانمان مهربانی کنیم یعنی در حال آموزش مهارت همدلی به او هستیم. در حال که آموزش همدلی به این معناست ما فرزندمان بیاموزیم دیگران را آنطور که هستند و با توجه به شرایط خاصی که دارند بپذیرد و درک کند . بتواند با تفاوت های دیگران کنار بیاید و آن ها را را وجود همه ی این تفاوت ها محترم بداند.
۵ مهارت برقراری روابط بین فردی
مهارت برقراری روابط بین فردی به این معنا نیست که به کودک یاد بدهیم تا در حضور دیگران مودب باشد یا از حضور در جمع خجالت نکشد . قضیه خیلی فراتر از اینهاست .
بچه هایی که نمی توانند دوست پیدا کنند یا دوست هایشان را برای مدت طولانی نگه دارند، بچه هایی که مدام قربانی آزار و اذیت زبانی یا فیزیکی می شوند. بچه هایی که خیلی قلدر یا بیش از حد منفعل هستند . بچه هایی که در جمع رفتار مناسبی از خود نشان نمی دهند. بچه هایی که معنا و مفهوم گفت و گو ها را خوب درک نمی کنند یا وقتی با آنها صحبت می شود پاسخ های نامربوط یا نامناسب می دهند یا آنهایی که نمی توانند به خوبی معنای زبان بدن و حالات صورت دیگران را درک می کنند، در واقع در مهارت برقراری روابط بین فردی ضعف داشته و به کمک نیاز دارند.