تربیت بدون فریاد، دست نزن جیزه!
مطلب پنجم از سری مطالب بسته پیشنهادی تربیت بدون فریاد مساله کنجکاوی بیش از حد کودکان را بررسی می کند و به ارائه راهکارهایی برای رفع این عادت می‌پردازد.
نی نی بان: مطلب پنجم از سری مطالب بسته پیشنهادی تربیت بدون فریاد مساله کنجکاوی بیش از حد کودکان را بررسی می کند و به ارائه راهکارهایی برای رفع این عادت می‌پردازد.
بچه ها ذاتا موجودات کوچولوی کنجکاوی هستند که به خصوص در حوالی 2 سالگی دوست دارند به همه چیز دست بزنند، آن را از نزدیک ببینند، توی دستشان بالا و پایینش کنند و بعضی وقت ها هم آن را خراب کنند یا به خودشان آسیب بزنند! آیا راهی برای کنترل این رفتار و نگه داشتن حد و مرز طبیعی آن وجود دارد؟ گاهی اوقات تنها گفتن جمله آشنای دست نزن جیزه! موثر نیست و باید از روش های دیگری همچون محرومیت زمانی و... استفاده کرد.
به کودک نه نگویید، خانه را امن کنید
از فرزند نوپای خود انتظار نداشته باشید، درک کند که چرا نباید با چاقو بازی کند، پیچ های گاز را بپیچاند، دستش را داخل شومینه نکند و... او در این دوران به شدت دنبال استقلال است و می خواهد ابراز وجود کند، بنابراین «نرو»، «نکن»، «دست نزن» و... نمی تواند آنطور که باید و شاید او را از آسیب های احتمالی حفظ کند. به جای اینکه صد بار در طول روز کودک را محدود کنید و به خواسته هایش نه بگویید، خانه را به محلی امن تبدیل کرده و درعوض آزادی های بچه را در خانه بیشتر کنید.
حد و مرز نگذارید
به گزارش نی نی بان، اگر از نظر شما بازی در آشپزخته ممنوع است برای کودک مرز بگذارید؛ البته منظورمان این نیست که وقتی او خودش را به کابینت های آشپزخانه رسانده بگویید نباید آنجا بازی کند، بلکه بهتر است این حد و مرزها را از قبل برایش مشخص کنید. مثلا به دختر یا پسرتان بگویید که بازی در همه جای خانه برایش آزاد است، اما باید محدوده نزدیک گاز را برای شما بگذارد.
شرط بگذارید
اگر توی اتاق خوابتان تردمیل گذاشته اید و نمی خواهید فرزندتان به آن نزدیک شود تا مبادا به خودش آسیب بزند، برایش شرط بگذارید. به عبارت دیگر رفتن به نقاظ غیرمجاز را مشروط کنید. اینطوری احتمال بیشتری دارد که فرزندتان هم به حرف شما گوش دهد. مثلا به او بگویید: هر وقت خواستی نزدیک تردمیل بروی، مامان یا بابا را صدا کن.
محرومیت زمانی
هر بار که کودک به وسایلی دست می زند که برایش ممنوع شده یا در جایی بازی می کند که از قبل می دانسته خطرناک است، او را توبیخ کنید. محرومیت زمانی یکی از بهترین روش ها برای توبیخ بچه هاست. موقع توبیخ کردن به او بگویید: «با هم قرار گذاشته بودیم که تنهایی داخل وان نروی. دلم می خواهد هر وقت خواستی آب بازی کنی اجازه بگیرید.» بعد او را روی صندلی بنشانید یا توی اتاقش بگذارید تا زمانی که شما اعلام می کنید تنها بماند.
توجه بیش از حد نشان ندهید
تصور کنید که دست زدن به یک گلدان کریستال را برای کودک ممنوع کردید و هر بار که طرف آن رفته سرش داد زده اید، عصبانی شده اید و... خب، این احتمال وجود دارد که دفعه بعد، وقتی مشغول حرف زدن با تلفنید و به حرف های بچه توجه نمی کنید، او خودش را به گلدان محبوبتان برساند تا توجه جلب کند! به گزارش نی نی بان، در این موارد عصبانیت شما نه تنها کارساز نیست، بلکه باعث می شود به انجام آن کار تشویق شود.
اگر می خواهید درباره اختلالات شایع رفتاری در کودکان بیشتر بدانید، ادامه مطالب بسته تربیت بدون فریاد را در این صفحه بخوانید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼