تربیت بدون فریاد، راه بهانه جویی را سد کنید
مطلب سوم از سری مطالب بسته تربیت بدون فریاد، شامل دستورالعمل هایی کاربردی ضد بهانه جویی کودکان است.
نی نی بان: مطلب سوم از سری مطالب بسته تربیت بدون فریاد ، شامل دستورالعمل هایی کاربردی ضد بهانه جویی کودکان است.
بهانه گیری عادت شایعی در بچه هاست. درست همانطور که شما گای از خواب بیدار می شوید و با خودتان می گویید: «اه! عجب روزیه. اصلا حوصله ندارم.» فرزند کوچکتان هم می تواند گاهی بهانه گیر شود و غر بزند. تا اینجا اشکالی مدارد؛ اما گاهی مشکل از جایی شروع می شود که بهانه گیری تبدیل به عادت همیشگی فرزندتان می شود. در ادامه به شما یاد می دهیم که چطور باید جلوی این رفتار را گرفت.
نیازهای کودک را جدی بگیرید
گریه و زاری، بهانه گیری و غرغرهای کودکان گاهی اوقات نتیجه این است که شما به نیازهای فرزندتان بی توجه بوده اید و چون او جور دیگری نمی تواند یا بلد نیست که ناراحتی اش را ابزار کند، نق می زند و بهانه می گیرد یا گریه سر می دهد. مراقب غذا، خواب و سایر نیازهای کودکتان باشید تا به موقع برطرف شوند و خیلی به تعویق نیفتند.
درخواست بدون گریه و زاری
وقتی از خرید بر می گردید و چشم بچه به بسته بستنی توی کیسه خرید می افتد، از شما آویزان می شود، خودش را به زمین می کوبد، نق می زند و بستنی می خواهد. اگر این رفتارها را دوست ندارید و دلتان نمی خواهد دیگر تکرار شوند، دقیقا برای فرزندتان توضیح دهید که از او چه انتظاری دارید. مثلا بگویید: «وقتی بهت بستنی می دهم که درست صحبت کنید. دوست دارم بگویی مامان لطفا به من اسمارتیز بده.» این جمله را با هم تمرین کنید و بعد برای اینکه نشان دهید آدم خوش قولی هستید، برایش توی یک ظرف کوچک بستنی بریزید و اجازه دهید به خواسته اش برسد.
اتاق گریه
به گزارش نی نی بان، گریه یا بهانه گیری یا غرغر کردن کودک را ممنوع نکنید؛ امامکان خاصی از خانه را برای این کار اختصاص دهید و به کودک بگویید که این مکان خاص محل یا صندلی یا اتاق گریه است. وقتی برای کودک توضیح می دهید که دوست دارید چطور حرف بزند، اما او نمی تواند بهانه گیری را قطع کند صندلی گریه را آماده کنید و کودک را روی آن بنشانید. به او بگویید از ناراحتی اش متاسف هستید و هر وقت گریه و ناراحتی اش تمام شد می تواند از روی صندلی بلند شود و پیش شما بیاید.
یادتان باشد که ته وقتی کودک روی آن صندلی یا توی آن اتاق به خصوص نشسته، بیش از حد دور و برش نگردید و توجه نشان ندهید یا وقتی او را به اتاق گریه فرستادید، شروع به نصیحت کردنش نکنید یا با عصبانیت نگویید که از گریه و زاریش حوصله تان سر رفته است. البته وقتی گریه اش تمام شد و به سمتتان آمد، با آغوش باز از او استقبال کنید تا بداند که دوستش دارید.
خوش اخلاقی کودک را تحسین کنید
خوش اخلاقی کودکتان را حتی اگر کوتاه مدت باشد، تحسین کنید. اگر از صبح تا ظهر گریه کرده اما حالا آرام شده و خوش اخلاق است، نشانش دهید که رفتار خوبش را دیده ایت. استفاده از جملاتی مثل «خیلی ممنونم که خوش اخلاقی» رفتار خوب را در کودکان تشویق می کند.
تسلیم نشوید
اگر وقتی فرزندتان بهانه جویی می کند، قشقرق راه انداخته و گریه می کند، خواسته اش را انجام دهید تا آرام شود، این پیغام را به او می دهید که با گریه می تواند به خواسته اش برسد.
تنبیه نکنید
وقتی فرزندتان گریه می کند، او را تنبیه نکنید. بعضی از والدین وقتی با بهانه گیری فرزندشان مواجه می شوند، چنان از کوره در می روند که می گویند: حالا یک کاری می کنم که تا شب گریه کنی! این رفتار فقط کودک را دچار احساس گناه و تقصیر می کند. پس به فرزندتان اجازه گریه کردن بدهید ـ البته به طور محدود ـ و یادتان باشد که گاهی همین اشک ها تنها راه تسلی پیدا کردن فرزندتان هستند.
عصبانی نشوید
به گزارش نی نی بان، عصبانیت شما در برابر غرغر، بهانه گیری و گریه زاری کودک به او قدرت می دهد تا شما را کنترل کند. اگر در مقابل این رفتارها از کوره در بروید، به فرزندتان پیغام می دهید که قدرتمند است و می تواند به این رفتارها توجه شما را به دست بیاورد.
این نیز بگذرد
بهانه جویی کودکان دائمی نیست و ممکن است به صورت دوره ای یا در یک بازه زمانی اوج بگیرد و آرامش را بر شما حرام کند. وقتی این دوره بگذرد او دوباره خوش اخلاق و خوش رفتار می شود، پس با خودتان تکرار کنید که این نیز بگذرد... و در عوض معدود خوش اخلاقی های او را تمجید کنید تا زودتر دست از ناراحتی بکشد.
اگر می خواهید درباره اختلالات شایع رفتاری در کودکان بیشتر بدانید، ادامه مطالب بسته تربیت بدون فریاد را در این صفحه بخوانید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼