ادرار جنین در شکم مادر چه می شود؟

بارداری و چشیدن طعم پدر و مادر شدن از شیرینی های زندگی مشترک است. برای اینکه این دوران را به خوبی و سلامتی طی کنید، نیازمند برخی اطلاعات لازم در رابطه با جنین و مادر هستید.
جنین هنگامی که در رحم مادر زندگی می کند؛ از هفته ۸ بارداری شروع به دفع ادرار می کند. ادرار واقعی در واقع از هفته ۱۳ ام الی ۱۶ ام که کلیه ها کاملا شکل می گیرد، اتفاق می افتد. در این زمان آن ها در حدود هفته ۱۰ الی ۱۱ ام ترکیبات ادرار خود را که با مایع آمنیوتیک مخلوط شده است، می خورند. همچنین بهتر است بدانید که بیشترین میزان مایع آمنیوتیک را ادرار تشکیل داده است.

معرفی مایع آمنیوتیک
همان طور که می دانید کیسه آب جنین و مایعی که در آن وجود دارد از اهمیت بالایی برخوردار است. همچنین وظایف بسیاری همچون رشد و تکامل جنین را به عهده دارد، در عبارتی دیگر می توان گفت از بروز هر نوع اختلال و صدمه به جنین نیز جلوگیری می کند.
کارشناس مامایی در این باره نظر خود را این گونه بیان کرد: در واقع جنین در سه ماهه سوم از زندگی خود در رحم مادر، شروع به خوردن ادرار، بلع و تنفس از مایع آمنیون یا به اصطلاحی مایع موجود در کیسه آب می کند. بیشترین میزان از این مایع در واقع در هفته ۳۶ ام از بارداری است که میزان آن ۱۰۰۰ سی سی است. در هنگام زایمان این میزان از مایع کیسه آب به ۸۰۰ سی سی می رسد و ترکیبات آن را می توان این گونه بیان کرد که از ۹۹ درصد آب و ۱ درصد باقی مانده ذرات معلق تشکیل داده است.

ادرار جنین در شکم مادر
همان طور که تا کنون گفته شد، جنین در رحم ادرار می کند و سپس شروع به خوردن آن می کند؛ اما قابل به ذکر است که جای هیچ نگرانی نیست و برای جنین هیچ ضرری ندارد. هنگامی که کلیه های جنین در پایان ۳ ماهه بارداری تشکیل می شوند، جنین به خوردن و بلع مایع آمنیوتیک و سپس دفع آن می کند، که این چرخه تا مدت ها ادامه دارد. مایع آمنیوتیک در ابتدا از آب تشکیل شده است اما با گذر زمان و ادامه این روند که هفته حدود ۲۰ ام بارداری است، بیشترین فضا از کیسه آب را ادرار جنین در بر می گیرد. قابل به ذکر است که مایع آمنیوتیک فقط از آب تشکیل نشده است، بلکه به همراه آن میزان دقیقی از هورمون و آنتی بادی های ضد عفونی کننده نیز متشکل شده است.
خیالتان راحت باشد که در طول بارداری فرزند عزیزتان توسط کیسه آب به خوبی مراقبت و محافظت می شود. پس لازم نیست که در هفته های ابتدایی بارداری نگران پاره شدن کیسه آب در راهرو و راه پله ها باشید. همان طور که گفته شد مایعات درون کیسه آب برای رشد و نمو جنین بسیار موثر می باشد که همانند لایه خارجی به عنوان سپر از تمامی موارد جنین را محفوظ نگه می دارد.

اهمیت ادرار جنین در شکم مادر
در رابطه با ادرار جنین در شکم مادر موضوعی که بسیار قابل به توجه است؛ این می باشد که اگر آب درون کیسه رحم کاهش پیدا کند، به این دلیل می باشد که جنین بعد از بلع آب ها به خوبی عمل دفع را انجام نداده است. این امر نشان دهنده ایجاد مشکل در کلیه های جنین است که به بخش مجاری ادرار مربوط می باشد. اگر چنین مشکل و یا بیماری در نوزاد وجود داشته باشد، پزشک با انجام معاینات لازم و عمل سونوگرافی در هفته ۲۰ ام بارداری تمام موارد نگران کننده را تشخیص می دهد.

اهمیت تشکیل مایع آمنیوتیک
در ابتدا قابل به ذکر است که مایع آمنیوتیک توسط پوست و بافت های جنین جذب می شود. با گذشت تقریبا ۲۰ هفته از بارداری پوست جنین کم کم شروع به تغییر می کند که به جای جذب مایع آمنیوتیک آن را بلع و سپس بعد از گذشت این چرخه عمل دفع را انجام می دهد . مایع آمنیوتیک را می توان همانند تشکی محافظ به شمار آورد که از جنین در برابر ضربه و صدمات احتمالی محافظت می کند. همچنین وجود این چنین مایعی در بدن مادر به حرکت آسان جنین کمک می کند و عضلات و استخوان های او را نیز به خوبی شکل می دهد که در نهایت به رشد متناسب او منجر می شود.
مایعی که جنین آن را قورت می دهد در شکل گیری دستگاه گوارشی اش بسیار مناسب می باشد. بلع و قورت دادن یکی از اعمال مهم در سیستم بدنی جنین به حساب می آید که نوزاد را در طی زمان های طولانی در داخل رحم نگهداری می کند. همچنین این عمل در خوردن شیر نیز به کمک جنین می آید و در انجام این عمل به خوبی او را کمک می کند. همچنین این مایع در تنظیم دمای مناسب بدن جنین بسیار اثر گذار می باشد که در ادامه قرار است بیش از این با اهمیت های مایع امنیوتیک آشنا شوید.

آشنایی با وظایف مایع آمنیوتیک
تا به حال با علت ادرار جنین در شکم مادر و مایع آمنیوتیک به خوبی آشنا شده اید، در ادامه این مطلب قرار است وظایف مهمی که در سلامتی و رشد جنین دارا است، مطالعه نمایید.
حفظ و نگهداری از جنین
از کیسه آب به عنوان ضربه گیر و محافظ جنین نام برده می شود که او را از شوک های ناگهانی، ضربات و صدمات خارجی و فشار در امان نگه می دارد. همچنین در موارد حاد از شدت و میزان آن تا اندازه قابل توجه ای می کاهد.
کنترل دما
از مایع درون کیسه آبی می توان به عنوان یک عایق حرارتی نیز نام برد که فضای رشد جنین را در دمای مناسبی قرار می دهد. این مایع دما را تنظیم می کند و از ورود سرما نیز جلوگیری می کند.
از بین برنده عفونت
در موضوع ادرار جنین در شکم مادر قابل به ذکر است که مایع آمنیوتیک دارای پادتن و آنتی بادی های موثر است که از عفونت های احتمالی مربوط به جنین خود داری می کند.
تکمیل کننده رشد
در این بخش از وظایف مایع آمنیوتیک باید گفت که در رشد و بهبود عملکرد های ریه و دستگاه گوارش بسیار اثر گذار می باشد. با تنفس و بلع مایع درون کیسه آب جنین به رشد کامل خود می پردازد و از آن در راستای استفاده از عضلات گوارشی و تنفسی می پردازد.
رشد کامل عضله و استخوان ها
بسیار طبیعی است که جنین در کیسه آب شناور باشد و با استفاده از آن به راحتی حرکت کند، اما قابل به ذکر است که علاوه بر ادرار جنین در شکم مادر باید به بحث رشد و تکامل استخوان و عضله ها که به دلیل مایع آمنیوتیک می باشد، بسیار توجه کرد.
کمک به رشد اندام های بدن
این مایع از رشد و تغییر اندام های بدن که موجب ناهنجاری می شود، جلوگیری می کند. قابل به ذکر است که اگر جنین در حالت خشکی قرار بگیرد بین انگشتان او را پره های پوستی فرا می گیرد. این جمله بدین معنی است که در بین آن ها چسبندگی های غیر طبیعی وجود دارد.
محافظت از بند ناف
مایه آمنیوتیک از فشردگی بند ناف جلوگیری می کند، همچنین همان طور که می دانید بند ناف در اکسیژن رسانی و تغذیه نوزاد اندامی تاثیر گذار و مهم به شمار می رود.
در موقعیت های عادی سطح مایع آمنیوتیک در هفته های ۳۴ ام تا هفته ۳۶ بارداری به طور میانگین ۸۰۰ میلی لیتر می باشد که این جمله بدین معنی است که در بالا ترین میزان از خود قرار دارد. این مقدار با نزدیک شدن به ماه های آخر بارداری، تقریبا در هفته های ۴۰ ام بارداری به میزان متوسط خود یعنی ۶۰۰ میلی لتر می رسد، که فضای اطراف جنین را به خوبی می پوشاند.
در اثر پاره شدن کیسه آب، مایع آمنیوتیک از داخل کیسه رحم به بیرون راه پیدا می کند. این کیسه در زمان زایمان پاره می شود که در بهبود این روند کمک حال مادر به شمار می رود. در این زمان هر چه سریع تر مادر باید به بخش زایمان منتقل می گردد. گاهی وجود دارد که مقدار این مایع از حالت نرمال کمتر باشد، و این زمان که الیگوهیدرامنیوس می نامند که در اصطلاحی به آن خشکی جنین می گویند که برای مادر زایمان را دشوار می کند.
همچنین بهتر است بدانید که در علم پزشکی به بالا و بیش از حد نرمال بودن مایع آمنیوتیک، پلی هیدرامینوس می گویند.