میزان نیاز به آهن در بارداری

با توجه به اینکه آهن در بسیاری از مواد غذایی از قبیل گوشت، نان و غلات یافت می شود قاعدتا نباید کمبود آن گسترده باشد.
با توجه به اینکه آهن در بسیاری از مواد غذایی از قبیل گوشت، نان و غلات یافت می شود قاعدتا نباید کمبود آن گسترده باشد. ولی بدلیل شرایط خاص جذب آن و بدلیل اینکه فقط بصورت احیا شده و در محیط اسیدی جذب می گردد و بعضی املاح دیگر از قبیل کلسیم روی جذب آن اثر منفی دارند کمبود آن بصورت گسترده بخصوص در خانمها مشاهده می گردد.
متاسفانه سالهاست که در کشور ما جهت ور آمدن سریع خمیر از جوش شیرین استفاده شده است. که خود یکی از عوامل مهم در کاهش جذب آهن بوده است. جوش شیرین بدلیل ایجاد محیط قلیایی از جذب آهن جلوگیری می نماید.
با توجه به وجود دوره عادت ماهیانه در خانمها و خونریزی در این دوره نیاز به آهن در خانمها و به خصوص دختران نوجوان که به سن بلوغ می رسند بالا می باشد. مصرف گوشت به خصوص گوشت قرمز به میزان سه تا پنج واحد (150-90 گرم) همراه با مصرف سبزیجات تازه و بخصوص جعفری و همچنین غلات به اندازه کافی مانند نان و ماکارونی توصیه می شود.
با وجودی که اسفناج منبع خوب آهن به حساب می آید ولی به دلیل وجود اگزالات مقدار کمی از آن جذب می گردد. همچنین بهتر است در هنگام مصرف منابع آهن از مصرف غذاهای کلسیم دار مانند شیر و ماست و پنیر به مقدار زیاد پرهیز نمود.
مصرف منابع ویتامین C مانند آبلیمو یا پرتقال همراه با منابع آهن موجب افزایش جذب آن خواهد شد. رنگ پریدگی، خستگی زودرس، سرگیجه و ایجاد صدا در گوش از مهمترین علائم کم خونی ناشی از کمبود آهن می باشد.
نیاز به آهن در دوران بارداری به دو برابر نیاز یک خانم غیر باردار می رسد که می بایست به این نیاز توجه داشت. در صورت عدم تامین کافی آهن از منابع غذایی می بایست بصورت مکمل مانند فروس سولفات مورد استفاده قرار گیرد. توجه به مصرف آهن و اسید فولیک در دوران بارداری بسیار مهم است چون که نیاز به این دو در این دوران به صورت ویژه ای افزایش می یابد. مصرف روزانه اسید فولیک و فروس سولفات بصورت مکمل در دوران بارداری توصیه می شود.