نحوه عمل سزارین، چگونه است؟

سزارین نوعی زایمان از طریق جراحی است که شکم و رحم مادر در آن باز می شود.
اگر چه بسیاری از زنان زودتر می دانند که به دلایل مختلف سزارین خواهند شد، اما عده ای ممکن است درست زمانی که برای زایمان واژینال برنامه‌ریزی می کنند، متوجه شوند این برنامه باید تغییر کند.
ممکن است پزشک زنان در حین زایمان تصمیمی مبنی بر اینکه باید فوراً سزارین انجام شود، بگیرد. در صورتی که سلامتی مادر یا کودک به خطر افتند و اقدام نسبت به زایمان واژینال بسیار خطرناک باشد، ممکن است این تغییر ناگهانی روی دهد.
حتی اگر تصور نمی کنید که سزارین داشته باشید، کسب اطلاعات در رابطه با آنچه طی آن صورت می گیرد، فقط برای احتمال نیاز داشتن به آن، هوشمندانه است. حدود 30٪ از تمام نوزادان در ایالات متحده از طریق سزارین به دنیا می آیند، بنابراین این ها بسیار رایج هستند.
سزارین برای مادران و نوزادان خطری ندارد. اما این جراحی، جراحی بزرگی است، بنابراین نباید آن را کوچک شمرد. ( معاینه ی پزشکی دوران بارداری )

سزارین برنامه ریزی شده
اگر از قبل بدانید کودک شما از طریق سزارین متولد خواهد شد، تاریخ را می دانید و احتمالاً حتی به بخش زایمان نیز نخواهید رفت. قبل از عمل، به منظور دریافت دارو و مایعات رگ گیری انجام خواهد شد. همچنین برای خالی نگه داشتن مثانه در حین جراحی باید سوند گذاری (یک لوله نازک) انجام شود.

معاینات اولیه برای انجام سزارین
اکثر زنانی که سزارین برنامه ریزی شده دارند، از طریق بی حسیس اپیدورال یا بلوک نخاعی بی حس می شوند. در این کار از کمر به پایین بی حس می شود، بنابراین هیچ دردی حس نمی شود.
این نوع بی حسی این امکان را قراهم می کند که همچنان بیدار باشید و از آنچه روی می دهد آگاه باشید. ممکن است پزشک بیهوشی عمومی، که باعث خواب رفتن می شود، را پیشنهاد دهد، اما در بیشترین سزارین های برنامه ریزی شده این اتفاق به ندرت روی می دهد.
پزشک پوششی را روی کمر شما قرار خواهد داد، بنابراین نمی توانید آنچه طی جراحی روی می دهد را ببینید. آنها یک برش در شکم، و سپس برش دیگری در رحم ایجاد می کنند. به دلیل بی حسی آن ها را احساس نخواهید کرد.
اما ممکن است هنگام خارج کردن کودک از رحم، احساس کنید پزشکان بخش میانی شما را می کشند یا فشار می دهند. ممکن است هیچ حسی نداشته باشید، یا ممکن است حس فشار داشته باشید، اما نباید حس درد داشته باشید.
شما باید بتوانید کودک خود را پس از تولد ببینید و صدای او را بشنوید. پزشک باید اجازه دهد بعد از اتمام سزارین او را در آغوش بگیرید. اگر قصد شیردهی دارید، ممکن است بتوانید برای این کار اقدام کنید. اما هر مادری نمی تواند بلافاصله پس از سزارین کودک خود را در آغوش بگیرد.
گاهی اوقات نوزادانی که با سزارین متولد می شوند، در تنفس مشکل دارند و به کمک پزشکان نیاز دارند. در چنین مواردی، پس از تأیید سالم و پایدار بودن کودک از سوی پزشک، می توانید او را در آغوش بگیرید.
بعد از تولد کودک، پزشک جفت را خارج کرده و برش را بخیه می زند. کل این روش باید تنها حدود ۴۵ دقیقه تا یک ساعت بطول بیانجامد.

سزارین اورژانسی
در سزارین اورژانسی، برخی چیزها مانند سرعت و فوریت جراحی متفاوت خواهد بود. پزشک می تواند کودک شما را ۲ دقیقه پس از ایجاد برش در رحم، متوئلد کند. (در مقایسه با سزارین برنامه ریزی شده این فرایند ممکن است ۱۰ یا ۱۵ دقیقه طول بکشد)
داشتن سرعت عمل ممکن لازم باشد: در صورتی که کودک در تنفس مشکل داشته باشد یا ضربان قلب وی پایدار نباشد، پزشکان تصمیم می گیرد کودک را سریعاً از رحم خارج کرده و به بیمارستان، که می توانند از کمک های پزشکی اساسی برای پایدار کردن استفاده کنند، منتقل کنند.
در سزارین اورژانسی، متخصص بیهوشی ممکن است برای اعمال بی حسی به سرعت از طریق اپیدورال نسبت به تجویز دارو اقدام کند، بنابراین در این روش نیز می توانید طی جراحی بیدار باشید. در غیر این صورت، ممکن است تحت بیهوشی عمومی قرار گیرید و بخوابید. شما درد و فشاری احساس نخواهید کرد، نوزاد خود را در زمان تولد نمی بینید یا صدای او را در زمان متولد شدن نخواهید شنید، یا نمی توانید کودک خود را بلافاصله پس از تولد در آغوش بگیرید. اما با از بین رفتن بیهوشی، می توانید او را ببینید، در آغاش بگیرید و به او شیر دهید.

چرا سزارین انجام می شود؟
شما ممکن است به دلیل برخی مشکلات سلامتی مرتبط با شما یا فرزندتان، تصمیم به سزارین داشته باشید:
در صورتی که قبلاً سزارین شده باشید، ممکن است نتوانید فرزند بعدی خود را از طریق زایمان واژینال به دنیا بیاورید.
مادران می توانند در حین زایمان واژینال عفونت هایی مانند HIV و تبخال فعال را به کودک انتقال بدهند.
در صورتی که وضعیت خاصی مانند دیابت یا فشار خون بالا داشته باشید، ممکن است سزارین رویکرد ایمن تری باشد.
احتمال مسدود شدن دهانه رحم توسط جفت وجود دارد.
زایمان های چندقلویی می تواند انجام سزارین را ضروری سازد.
ممکن است کودک برای زایمان واژینال خیلی بزرگ باشد یا در وضعیت نادرستی قرار گرفته باشد.
ممکن است نوزاد به نقایص مادرزادی مبتلا باشد که انجام سزارین برای آن ایمن تر است.
ممکن است زایمان از طریق واژینال آغاز شود، اما با بروز مشکل به سزارین تغییر کند.
ممکن است روند زایمان پیشرفت نکند.
ممکن است پزشک علائم دیسترس، مانند ضربان قلب نامنظم را در کودک مشاهده کند.
ممکن است بند ناف به دور کودک بپیچد، یا قبل از وارد شدن کودک به کانال زایمان، وارد آن شود.
ممکن است جفت از رحم جدا شود.

خطرات ناشی از سزارین
سزارین جراحی شایعی است. اما مانند هر عمل جراحی، احتمال بروز مشکلی در آن وجود دارد. خطرات ناشی از سزارین عبارتند از:
عفونت
خونریزی شدید
لخته شدن خون
واکنش به بیهوشی
آسیب به اندام هایی مانند مثانه یا روده
آسیب به کودک
انجام سزارین می تواند به رحم آسیب برساند و با احتمال بروز مشکل در بارداری های آینده همراه است. اما بسیاری از خانم ها بعد از سزارین بارداری سالم و زایمان واژینال ایمنی دارند.