خداداد عزیزی ، فوتبالیست مشهور ایرانی، در یک گفتگوی جذاب به بازگویی روزهای سخت کودکیاش پرداخت. وی گفت: «وقتی ۱۰ ساله بودم، به همراه پدرم در اطراف حرم دستفروشی میکردیم. من هیچوقت از گذشتهام فرار نکردهام .»
کفش و جوراب پاره؛ نماد فقر دوران کودکی
او افزود: «زمانی که ۱۳ سال داشتم، به شغل سخت بنایی مشغول بودم. با برادرم در تابستانها کار بنایی میکردیم. برادرم البته مهارت ویژهای در گچبری و کارهای ابزار داشت، اما این کارها برای من خیلی سخت بود.»
بهبود مالی در دوران حضور در ابومسلم
خداداد عزیزی ادامه داد: «وقتی به باشگاه ابومسلم پیوستم، برای اولین بار شرایط مالی ما بهتر شد. با این حال، مادرم دیگر در کنارمان نبود و عمرش به دیدن روزهای خوب کفاف نداد. روزهایی که دیگر نیازی به نگرانی درباره کفش و جوراب پاره نداشتیم. این دوران برای من بسیار دشوار بود.»
حسرت مادرم؛ زخم عمیق دوران نوجوانی
خداداد با تأثر خاطرنشان کرد: «در دومین سالی که در ابومسلم بازی میکردم، شرایط مالی خانوادهمان بهبود یافت، اما مادرم دیگر حضور نداشت تا این تغییرات را ببیند. با اینکه در آن زمان سن زیادی نداشتم، حسرت بزرگی برایم باقی مانده بود که به وضوح آن را حس میکردم.»