مطالعهای که بهتازگی توسط دانشگاه ویرجینیا انجام شده است، نشان میدهد که رفتار پرخاشگرانه در دوران نوجوانی میتواند نقش بسزایی در تسریع روند پیری بیولوژیکی در زندگی بزرگسالی افراد داشته باشد.
بر اساس این پژوهش، مشخص شده است که نوجوانانی که در سن ۱۳ سالگی روابط خصمانهتری با دوستان خود دارند و همچنین در برقراری ارتباط با پدرانشان مشکل دارند، در حدود ۳۰ سالگی چهرهای مسنتر نشان خواهند داد. این تحقیق که با هدایت «جوزف آلن»، استاد روانشناسی دانشگاه ویرجینیا، انجام گرفته، به ارزیابی ۱۲۳ نوجوان (شامل ۴۶ پسر و ۷۵ دختر) پرداخته و این افراد را همراه با دوستان نزدیک و والدینشان طی ۱۷ سال، از سال ۱۹۹۸، تحت بررسی قرار داده است. نتایج این مطالعه برای هر دو جنس، به یک اندازه صادق است.

ارتباط میان روابط دوران نوجوانی و سلامت بزرگسالی
در این پژوهش، محققان از روشی برای ارزیابی شاخصی استفاده کردهاند که شامل اندازهگیریهایی از قبیل سطح کلسترول، فشار خون، میزان قند خون، شمارش گلبولهای سفید، التهاب و سطح پروتئین است. به گفته محققان، این نتایج از تأثیرات روابط اجتماعی افراد در سنین نوجوانی بر وضعیت سلامت آنها در آینده حکایت دارد.
دکتر آلن در این خصوص توضیح میدهد: «عواملی مثل درگیریهای مداوم با پدر در سالهای انتهایی نوجوانی و همچنین رفتارهای پرخاشگرانه در دهه بیستسالگی ارتباط قابل توجهی با شاخص سلامت بدن در سنین بزرگسالی دارند.» یافتههای این گزارش همچنین بر مطالعات گذشته نیز تأکید میکند که نشاندهنده ارتباط میان روابط پرتنش جوانان و مشکلات قلبی در آینده است.
وی همچنین اضافه کرد که نوع ارتباط با پدر میتواند اثرات عمیقتری بر موفقیت فرد در مراحل بعدی زندگی داشته باشد. به گفته او، درگیری با پدر بهطور بالقوه خطر بیشتری به همراه دارد، چرا که معمولاً پیامدهای آن فراتر از سطح روابط خانوادگی معمول است. دکتر آلن همچنین بیان میکند که حتی اگر این تقابل فیزیکی نشود، تاثیرات روانی ارتباط با پدر به دلیل شدت و تأثیر بلندمدت صدای او میتواند بر روی نوجوانان عمیقتر باشد.