فاش شد! دیدگاه جنجالی صدف رضاپور درباره تئاتر با چهره ای غم زده
نی نی بان: صدف رضاپور از چالش‌های مالی و فرهنگی تئاتر می‌گوید و معتقد است که این هنر باید به گونه‌ای باشد که همه اقشار جامعه، به ویژه جوانان، بتوانند به آن دسترسی پیدا کنند.
نمایش «باران اسیدی»، به نویسندگی نیما نافع و کارگردانی الهام شعبانی، داستان چند دوست هم‌دانشگاهی را روایت می‌کند که پس از وقوع انفجار در جنگل و باران اسیدی، ناچار می‌شوند چند روز را در یک کلبه چوبی در شمال کشور سپری کنند. این موقعیت باعث می‌شود رازهایی درباره مرگ یکی از دوستان قدیمی‌شان، که سال گذشته از بین رفته، آشکار شود و تنش‌ها بین آنها شدت گیرد.
این نمایش که به سبک رئال و ملودرام اجرا شده، ابعاد پیچیده روابط انسانی و تأثیر تصمیمات فردی بر زندگی دیگران را به تصویر می‌کشد. بازیگران نمایش، از جمله سپند امیرسلیمانی، مونا کرمی، مهسا طهماسبی، صادق برقعی و دیگر اعضای گروه، با ایفای نقشی ماندگار، توانسته‌اند احساسات و کشمکش‌های شخصیت‌ها را ارتقا دهند و مخاطب را درگیر کنند.
نمایش «باران اسیدی»، با بهره‌گیری از دیالوگ‌های تأثیرگذار و بازی‌های قوی، تجربه‌ای جذاب و بی‌نظیر برای مخاطبان ارائه می‌دهد. این اثر نمایشی از ۱۹ آبان در سالن سمندریان تماشاخانه ایرانشهر به روی صحنه رفته و توجه بسیاری را به خود جذب کرده است.
صدف رضاپور؛ تجربه‌ای تازه به‌عنوان تهیه‌کننده
صدف رضاپور، تهیه‌کننده این اثر، در اولین تجربه جدی خود به‌عنوان تهیه‌کننده تئاتر، از انگیزه‌هایی می‌گوید که او را به این مسیر کشانده است. به باور او، این تجربه گرچه دشوار است، اما بسیار لذت‌بخش بوده. وی ضمن بیان اهمیت پروژه می‌گوید: «این کار زنانه بود؛ کارگردان خانم داشت و همین موضوع نقش مهمی در جذابیت آن برای من داشت. همواره علاقه‌مند بودم به‌عنوان یک زن، حضوری جدی در حرفه‌ای که کمتر به زنان میدان داده می‌شود، داشته باشم.»
رضاپور با اشاره به ورودش به دنیای هنر از کودکی، بیان می‌کند که همواره آینده روشنی برای خود تصور می‌کرده است؛ آینده‌ای که اکنون در قالب تهیه‌کنندگی، یکی از گام‌های مهم در مسیر حرفه‌ای او به حساب می‌آید.
او درباره انگیزه‌اش از پذیرش این پروژه توضیح می‌دهد: «نمایش‌های رئال برایم جذاب هستند. این داستان واقعی بود و از یکی از تجربه‌های نزدیکان گروه الهام گرفته شده بود. با اینکه ریسک‌هایی در کار وجود داشت، مایل بودم شانس خود را امتحان کنم.» به گفته رضاپور، انتخاب گروه بازیگران خوب و هماهنگی تیم از عوامل کلیدی در موفقیت این نمایش بوده است.
هنر برای همه
این تهیه‌کننده درباره ارتباط هنر با مخاطب و چالش‌های موجود توضیح می‌دهد که دغدغه اصلی‌اش، تامین شرایطی است که هنر برای عموم مردم، حتی در شرایط اقتصادی دشوار، قابل دسترس باشد. او ضمن تاکید بر مشکلات مالی در این حوزه می‌گوید: «با افزایش هزینه‌ها و مختصر شدن سرمایه‌گذاری‌های بخش خصوصی، تولید یک اثر قابل قبول کاری دشوار شده است.»
وی اشاره می‌کند که برای جذب مخاطبان بیشتر، در نظر گرفتن تخفیف‌هایی برای دانشجویان و افراد کم‌توان مالی از اقدامات مهمی بوده که انجام داده است: «برای من مهم است که تئاتر و هنر برای همه مردم، حتی در سخت‌ترین شرایط، دسترس‌پذیر باشد.»
نگاه به هزینه‌های پشت صحنه
رضاپور درباره افزایش قیمت بلیت تئاتر نیز توضیح می‌دهد که این موضوع به دلیل بالارفتن هزینه‌های تولید است؛ از پرداخت دستمزد عوامل گرفته تا هزینه‌های روزانه چون تغذیه و تجهیزات: «هنگامی که تعداد افراد تیم شما زیاد باشد، هزینه‌های جزئی مثل خوراک نیز بر کل بودجه تاثیر می‌گذارد. حتی ملزومات ساده‌ای مثل نان و پنیر نیز افزایش قیمت داشته‌اند.»
او همچنین به هزینه‌های بالای اجاره سالن‌ها اشاره کرده و توضیح می‌دهد که این موارد فشار بیشتری بر تهیه‌کنندگان وارد می‌کند: «در بسیاری از سالن‌ها، قیمت بلیت به حدی بالا است که حتی با اعمال تخفیف، برای تهیه‌کننده مدیریت دخل و خرج دشوار می‌شود.»
با وجود این مشکلات، رضاپور تلاش می‌کند مردم بیشتری را به سالن‌های تئاتر جذب کند و حتی شخصاً اقدام به خرید بلیت برای مهمانانش می‌کند تا افراد بیشتری هنر نمایش را تجربه کنند.
