ازدواج عجیب و غریب آزیتا لاچینی در ۱۱ سالگی / خانم بازیگر شاهد مرگ ۳ فرزندش بود !

آزیتا لاچینی، بانوی پیشکسوت و چهره ماندگار هنر ایران، نمادی از ایستادگی، صبوری و عشق به هنر است. کسی که نامش با سریال‌های نوستالژیک دهه هفتاد گره خورده و صدایش خاطرات بسیاری از نمایشنامه‌های رادیویی را در ذهن ما زنده می‌کند. او که زندگی‌اش دستخوش ناملایمات و فراز و نشیب‌های بی‌شماری بوده، با وقاری تحسین‌برانگیز همچنان در یادها باقی مانده است. در ادامه، نگاهی جامع و انسانی به زندگی شخصی و هنری این هنرمند بزرگ خواهیم داشت.

• نام اصلی: معصومه نیکنام
• نام هنری: آزیتا لاچینی (برگرفته از نام خانوادگی همسر دوم)
• تاریخ تولد: ۲۶ آذر ۱۳۱۷
• محل تولد: بازارچه قوام‌الدوله (کوچه وزیرنظام)، تهران
• پیشه: بازیگر سینما و تلویزیون، دوبلور، گوینده رادیو
• شروع فعالیت: ۱۳۳۷ (رادیو) و ۱۳۴۱ (سینما)
• وضعیت تاهل: سه بار ازدواج کرده (هر سه همسر فوت شده‌اند)
• فرزندان: صاحب ۷ فرزند (که متاسفانه ۳ فرزند خود را از دست داده است)

معصومه نیکنام، که با نام آزیتا لاچینی به شهرت رسید، در یکی از محله‌های قدیمی تهران به دنیا آمد. او در خانواده‌ای مرفه اما با اعتقادات سنتی رشد یافت و به دلیل این تعصبات، در سال ۱۳۲۸ و زمانی که تنها ۱۱ سال داشت، ازدواج کرد. این ازدواج در سنین پایین، او را به مسیری دشوار کشاند و در ۱۳ سالگی مادر شد و دختر اولین فرزند خود را به دنیا آورد.

اما زندگی آرام باقی نماند. تنها سه سال پس از ازدواج، همسر اولش که ۲۷ ساله بود، فوت کرد. در چهارده سالگی، در حالی که فرزندی کوچک داشت، شاهد تلخی بیوگی بود و به خانه پدری بازگشت. او تحت فشار خانواده، تحصیلات خود را از سر گرفت و این مسیر او را با فردی در یک موسسه زبان آشنا کرد که زندگی‌اش را دگرگون ساخت.

آشنایی و ازدواج با امیر مظفرالدین لاچینی

در سال ۱۳۳۴، معصومه نیکنام با استاد زبان خود، امیر مظفرالدین لاچینی، ازدواج کرد. این ازدواج تحول بزرگی در زندگی او ایجاد کرد و باعث شد با تشویق‌های همسرش وارد دنیای هنر و فرهنگ شود. معصومه برای احترام به حمایت‌های همسرش، نام خانوادگی «لاچینی» را برای ادامه فعالیت هنری خود انتخاب کرد. او با نام‌های «آرزو» و سپس «آزیتا» در سینمای پیش از انقلاب به فعالیت پرداخت.

لاچینی فعالیت حرفه‌ای خود را در سال ۱۳۳۷ با گویندگی در رادیو آغاز کرد. صدای آرام و تأثیرگذار او باعث شد که به سرعت جایگاهی ویژه در نمایش‌های رادیویی پیدا کند.

ورود به دنیای تئاتر و سینما

در سال ۱۳۴۰، آزیتا لاچینی نخستین تجربه تئاتر خود را پشت سر گذاشت و یک سال بعد، با بازی در فیلم «مسافری از بهشت» به کارگردانی نصرت‌الله وحدت، رسماً وارد عرصه سینما شد. او در آن دوران در کنار بزرگان سینمای ایران به ایفای نقش پرداخت و به عنوان چهره‌ای وقارمند در سینما شناخته شد.

فعالیت‌های پس از انقلاب و اوج شهرت

نام آزیتا لاچینی برای مخاطبان ایرانی در دهه‌های ۶۰ و ۷۰ یادآور نقش‌های مادرانه و مقتدر است. بازی تاثیرگذار او در سریال‌های «پدرسالار» و «در پناه تو»، او را به یکی از محبوب‌ترین بازیگران تلویزیونی تبدیل کرد. او توانست با مهارت، چهره زنی محکم و رنج‌دیده را به تصویر بکشد، نقشی که شاید بازتابی از تجربه‌های شخصی خودش بود.

چالش‌ها و فقدان‌های زندگی شخصی

آزیتا لاچینی، با وجود موفقیت در عرصه هنری، در زندگی شخصی با چالش‌های متعددی مواجه شد. او سه بار ازدواج کرد و هر سه همسر خود را از دست داد. پس از درگذشت همسر دوم، در سن شصت سالگی با فیروز بهجت‌محمدی (هنرمند پیشکسوت) ازدواج کرد و این زندگی مشترک تا سال ۱۳۷۸، زمان فوت همسرش، ادامه یافت.

با این حال، بزرگ‌ترین تلخی‌های زندگی او، از دست دادن فرزندانش بود:

1. حبیب: فرزند اول او که در دو سالگی به دلیل بیماری جان خود را از دست داد.
2. محمدعلی: پسر دیگرش که به دلیل یک خطای پزشکی (تزریق اشتباه انسولین) به کما رفت و پس از چهار سال درگذشت.
3. محمدرضا: پسر مهندس او که در رفسنجان حضور داشت و در حالی که آزیتا لاچینی برای درمان خارج از کشور بود، خبر درگذشت او را شنید.

او در یکی از مصاحبه‌های خود با بغض گفته بود: «خدا خودش داد و خودش گرفت. من نوه ۴۴ ساله و نتیجه ۲۳ ساله دارم و دلخوشی‌ام به همین‌ها است.»