آیا بیماری واریکوسل باعث ناباروری میشود؟

واریکوسل مشابه بیماری واریس می باشد و ناشی از پیچ خوردگی های غیر طبیعی در شبکه سیاهرگی بالای بیضه ها است. بیماری واریکوسل بیضه به علت اثرگذاری بر روی تعداد، سرعت، شکل و کیفیت اسپرم؛ شایع ترین دلیل ناباروری در مردان است. این بیماری باعث کاهش رشد بیضه ها و در نهایت کوچک شدن بیضه ها می شود ولی خوشبختانه امروزه این بیماری قابل درمان می باشد.

آیا بیماری واریکوسل خطرناک است؟
بیماری واریکوسل در دو گروه اولیه و ثانویه بروز پیدا می کند: معمولاً واریکوسل نوع اولیه ناشی از عواملی نظیر طولانی بودن مسیر ورید و فشار سایر عروق و اجزای شکم می باشد و واریکوسل نوع ثانویه بر اثر عواملی نظیر انسداد در عروق شکم ایجاد می شود. البته از دیدگاه طب سنتی، علت بروز بیماری واریکوسل تجمع خون سوداوی در عروق سیاهرگی بیضه است.

علائم بیماری واریکوسل
این بیماری علامت خاصی ندارد و تنها در صورت معاینه تورم عروق بیضه مشخص خواهد شد. اگر این تورم در حالت ایستاده افزایش یابد احتمال ابتلا به واریکوسل نوع اولیه بیشتر است و اگر تورم عروق در حالت خوابیده نیز از بین نرفت، احتمال ابتلا به واریکوسل نوع ثانویه بیشتر می باشد. در صورت مشاهده علائم زیر به اورولوژیست مراجعه کنید:
-تورم و برآمدگی بدون درد درون کیسه بیضه
-رگ های متورم و پیچیده در کیسه بیضه
-درد در ناحیه کیسه بیضه
-بزرگی بیضه ها
-عدم تقارن در شکل بیضه ها
-ناباروری

روش های پیشگیری از بیماری واریکوسل
اجتناب از غذاهای سودا زا
اجتناب از پوشیدن لباس های تنگ
پیشگیری از ابتلا به یبوست

درمان واریکوسل
واریکوسل یک بیماری خوش خیم بوده و تنها راه درمان آن عمل جراحی می باشد؛ البته تا زمانی که این بیماری عارضه ای برای فرد نداشته باشد نیازی به انجام عمل جراحی نیست و در صورتی که فرد به فرزند دار شدن تمایل داشته باشد و یا اینکه شدت بیماری زیاد باشد، پزشک عمل جراحی را تجویز می کند.
در جراحی واریکوسل یا اصطلاحاً واریکوسلکتومی ، پزشک با ایجاد برشی کوچک بر روی شکم، وریدهایی از بیضه را که دچار بیماری شده اند مسدود می کند.

انواع روش های جراحی
روش استاندارد طلایی جراحی واریکوسل
این روش بوسیله میکروسکوپ و با ایجاد برش در پایین شکم، نزدیک خارج ریشه آلت و بالای بیضه انجام می شود. در این روش سرخرگ ها، عروق لنفاوی و عصب هیچ گونه آسیبی نمی بینند.
روش جراحی اینگوینال
این روش همانند روش اول انجام می شود، با این تفاوت که برای انجام آن از میکروسکوپ استفاده نمی شود؛ بنابراین عوارض آن از روش اول بیشتر است.
روش جراحی رتروپریتوان
در این روش از میکروسکوپ استفاده نمی کنند و برش آن نیز کمی بالاتر ایجاد می شود.
روش جراحی با لاپاروسکوپ
این روش جراحی با ایجاد سه سوراخ روی شکم و پر کردن فضای شکم با استفاده از گاز انجام می شود. این روش، احتمال آسیب دیدگی عروق بزرگ، روده ها و مثانه را افزایش می دهد.
روش آمبولیزاسیون
در این روش با ارسال لخته خونی خود بیمار یا کویل و یا مواد سنتتیک و مصنوعی به داخل وریدها، باعث انسداد رگ ها می شوند. البته این روش نیازمند اورولوژیست حاذق و دستگاه های پیشرفته می باشد.