جدیدترین روش درمان ناباروری، آی وی ام چیست؟

تفاوت روند به بلوغ رساندن در آزمایشگاه یا آی وی ام از بارورسازی در آزمایشگاه یا آی وی اف چیست؟

در روند آی وی اف، مادر برای مدتی بین نه تا پانزده روز، دو تا سه مرتبه در روز تزریقاتی را دریافت می کند که تخمک های بالغ و زیست پذیری را تولید کند. پزشکان تخمک ها را خارج و آنها را در آزمایشگاه بارور می سازند و دوباره آنها را در رحم جایگزین می کنند. آن گاه مادر تزریقات مضاعفی دریافت می کند. در روش آی وی ام، وقتی کیسه های تخمک و تخمک ها نابالغ است، آنان را بازیابی می کنیم. آنان بسیار کوچک هستند. آنها را در ظرف های شیشه ای مخصوص و در شرایط مخصوص کشت و باالغ می کنیم که این فرآیند حدود چهل و هشت ساعت طول می کشد و سپس آنان را بارور می سازیم. مادر در یک دوره کوتاه سه روزه تزریقات هورمونی می گیرد و متعاقب آن برای آماده سازی لایه های رحمی و جایگزینی از مکمل های هورمونی استفاده می‎کند. از این مقطع به بعد، مراحل روند مانند آی وی اف است، اما بدون تزریقات مضاعف.

احتمال هر گونه خطری در هر دو روند مشابه است: در اطراف جای تزریق خطر کمی (۱ در ۵۰۰۰۰ مورد) برای عفونت وجود دارد. در آسیا، اروپا و کانادا، روند آی وی ام بسیار معمول تر است. بطور کلی، میزان موفقیت در این روندها عبارت است از ۷۵% در آی وی ام برای بانوان زیر ۳۵ سال و ۷۷% در آی وی اف.

بزرگ ترین برتری های روش آی وی ام در مقایسه با آی وی اف چیست؟
چشمگیرترین فایده، صرفه جویی در مخارج است. همچنین تاخیری در انتقال رویان از آزمایشگاه به بیمار وجود نخواهد داشت، یعنی به منجمد کردن تخمک ها نیازی نیست، اما در آی وی اف گاهی ضروری است. آی وی ام را می توان ماه به ماه امتحان کرد، زیرا بین چرخه ها استراحت (وقفه) الزامی نیست. در روندآی وی اف، برای پاک شدن هر پسمانده ی هورمونی از کیست های رحمی باید مدت زمانی را به عنوان وقف در نظر بگیرید.

کدام بیماران برای این روند درمانی مناسب ترند؟
روند آی وی ام اساساً برای بانوانی با شمارش زیاد تخمک طراحی شده است که تخمک گذاری نمی کنند، مثل آنانی که دچار سندرم پلی کیستیک رحمی هستند. تخمک های این بانوان به خودی خود رشد نمی کند. اگر دچار بیماری های حساسیت به استروژن هستید (یا برای این مشکل در خطرید)، این روند مطلوب است، مثل سرطان پستان یا اختلال لخته خونی، زیرا تزریقات هورمونی زیاد دریافت نخواهید کرد.