داد زدن سر کودک، کار درستی است؟

امروزه دیگر والدین برای تنبیه کودکان کمتر متوسل به تنبیه بدنی می‌شوند و در واقع به جای بلند کردن دست، صدای خود را بالا می‌برند. غافل از این که بعضی از کلمات به کار رفته در فریاد‌ها از صدمات بدنی هم بد‌تر‌ند.

راه‌ حل کوتاه مدت و مشکلات دراز مدت
برخی از والدین همیشه در حال فریاد زدن هستند گویی کودکان صدای آن‌ها را نمی‌شنوند وقتی کودکان با هم جنگ و دعوا می‌کنند، تکالیف‌شان را انجام نداده‌اند و والدین مجبور شوند مسأله‌ای را برای چندمین بار تذکر دهند چنان فریاد می‌زنند که گویی در اپرا هستند گاهی والدین تصور می کنند فرزندشان آن‌قدر به فریاد آن‌ها عادت کرده است که در صورتی که فریادی را نشنود هیچ عملی را انجام نخواهد داد.

چرا نباید سر بچه داد زد؟
البته والدین در سکوت بعد از فریاد احساس خیلی بدی پیدا می‌کنند و در واقع این احساس با احساس والدینی که در برخورد با کودک از کمربند استفاده کرده‌اند تفاوتی ندارد آن‌ها هم بعد از استفاده از کمربند پشیمان می‌شوند و به همین شدت ناراحت خواهند شد.

فریاد جای کمربند را می‌گیرد و هر چه تعداد و نوع کلمات به کار برده شده در هنگام عصبانیت بیشتر باشد شدت صدمات روحی ایجاد شده در کودک بیشتر و متأسفانه عوارض این صدمات طولانی مدت خواهد بود. می‌توان با اطمینان گفت بالا رفتن صدا در بیشتر خانواده‌های امروزی امری طبیعی است شاید فریاد زدن بر سر نوپایی که در خطر است شروع این رفتار غلط باشد وقتی والدین رو در روی کودک با عصبانیت بر سرش فریاد می‌زنند کاملاً کنترل خود را از دست داده‌اند و کلمات را به سمت او پرتاب می‌کنند و با توهین و تهدید روح کودک را نشانه می‌گیرند البته خیلی سخت است برای بیستمین بار به کودک بگویید وسایل نقاشی‌ات را از وسط اتاق جمع کن اما لطفاً به سؤال ما پاسخ دهید آیا چنانچه در هنگام خرید از فروشگاه متوجه شوید لوازم خریداری شده خوب بسته‌ بندی نشده بر سر فروشنده فریاد می‌زنید که چقدر بی‌عرضه‌ای؟! یا وقتی متوجه می‌شوید که معلم فرزند شما در آموزش ریاضی ضعیف عمل کرده بر سر او فریاد می‌زنید که حواست کجاست؟!

پس چطور به خودتان اجازه می‌دهید بر سر کودک خود فریاد بزنید؟ این فریاد هم به اندازۀ فریاد زدن در محل کار و محیط اجتماع زشت است. پس چرا تصور می‌کنیم فریاد زدن در خانه کاری قابل قبول است؟ برخی از والدین این مسئله را خوب درک کرده‌اند و مراقب رفتار خود هستند آن‌ها به خاطر می‌سپارند که حتی اگر فرزندشان ( به خصوص در سن نوجوانی ) به شدت عصبانی شده و فریاد می‌زند، والدین نباید با فریاد پاسخ او را بدهند بلکه رفتار آن‌ها باید الگویی برای فرزندان باشد تا توانایی تسلط بر خود را کسب کنند.

باید به خاطر سپرد فریاد زدن برای تصحیح رفتار کودک روش مناسبی نیست بلکه برای این منظور باید برنامه‌ریزی بلند مدتی را اجرا کرد اگر چه فریاد می‌تواند در کوتاه مدت خطری را از کودکان دور کند ولی اثرات منفی بلند مدت آن قابل جبران نخواهد بود. اگر می‌خواهید به کودک آموزش دهید چگونه لباسش را بپوشد لازم نیست بگویید " چقدر بی‌دست پایی " وقتی با این کلمات به شخصیت کودک حمله کنید اعتماد به نفس او را از بین می‌برید و اینجاست که تخریب آغاز می‌شود وقتی کودک یک‌ساله اشیا را در دهان خود می‌گذارد نباید سرش فریاد زد او را در حال شناخت محیط است اگر فرزند نوجوان شما تمایل ندارد تعطیلات آخر هفته را با شما باشد او را درک کنید او به دنبال رسیدن استقلال است. به جای داد و فریاد مراحل رشد فرزندان خود را درک کنید و شیوه صحیح زندگی را به آن‌ها بیاموزید آموزشی همراه با احترام و تکریم و نه توهین و تضعیف.

دکتر فرهنگ هلاکویی متخصص روانشناسی در مورد قصور در تربیت کودک می‌گوید
اگر قرار بود بار دیگر فرزندم را بزرگ کنم، انگشتم را کمتر به نشانه تهدید به سوی او می‌گرفتم.
کمتر به ادب کردن او می‌‎اندیشیدم و در مقابل بیشتر به برقراری ارتباط با او اهمیت می‌دادم.
کمتر به ساعتم نگاه می‌کردم و چشم‌هایم را بیشتر برای نگاه کردن به او به کار می‌گرفتم.
با او بیشتر به گردش می‌رفتم بادبادک‌های بیشتری به آسمان می‌فرستادم. تربیت کودک خودم را جدی می‌گرفتم اما جدی‌تر با او بازی می‌کردم.
دشت‌های بیشتری با او می‌پیمودم و ستارگان بیشتری را با او تماشا می‌کردم.
کمتر او را می‌کشیدم که تندتر راه برود و بیشتر او را در آغوش می‌کشیدم.
رفتار خشک و سخت گیرانه‌ام را کمتر به کار می‌بردم و در عوض بیشتر حمایتش می‌کردم.
به جای فکر کردن به ساختن خانه، اعتماد به نفس او را بهتر می‌ساختم. به جای اینکه عشق و قدرت را در خود رشد دهم قدرت عشق ورزیدن را در خود پرورش می‌دادم ... .
گرانبهاترین گردبندی که تا به حال گردن کرده‌اید " دستان حلقه شده " فرزندتان است ...
فرزندانتان را خالصانه در آغوش بگیرید و طعم محبت واقعی را در محیط خانه به آن‌ها بچشانید.
یکی از بهترین تشویق‌ها برای کودک ( انسان ) تشویق عاطفی - لمسی است. وقتی فرزندتان کار خوبی انجام داد او را در آغوش بگیرید، ببوسید، نوازش کنید و او را تحسین کنید وقتی او در آغوش‌تان است همه دنیای شما در دستان شماست و همه دنیای او شما هستید پس تا وقتی او تمایل دارد اجازه دهید در آغوش‌تان بماند و هرگز نگویید بسه دیگه برو کار دارم ( هرگز او را پس نزنید ) از همه مهم‌تر اینکه فکر نکنیم تا فرزندان‌مان بزرگ‌تر شده‌اند دیگر احتیاجی به در آغوش کشیدن مانند کودکی نیست اتفاقاً فرزندان نوجوان بیشتر احتیاج به محبت و در آغوش کشیدن دارند پس یادمان باشد حتماً آن‌ها را در آغوش بگیریم و ببوسیم و به آن‌ها ابراز عشق و علاقه کنیم بوسیدن فرزند باعث می‌شود رابطه عاطفی و روانی بین فرزند و والدین تقویت شود، بوسیدن فرزند باعث می‌شود که کودک در کنار والدین احساس امنیت بیشتری کند، بوسیدن فرزند اشتهای روانی و غذایی او را افزایش می‌دهد بوسیدن فرزند یک نوع تن آرامی را برای او فراهم می‌کند.