آموزش احترام به کودکان، رعایت این شش مورد

یکی دیگر از اصول تربیت صحیح اسلامی، تکریم شخصیت و احترام گذاشتن به فرزندان است. والدین باید در برخوردهای خود با فرزندان، نهایت ادب را رعایت کرده، با آن ها با احترام برخورد کنند. رسول گرامی اسلام (ص) در کلامی کوتاه اما بسیار راهگشا به ما چنین تعلیم فرموده است: «به فرزندان خود احترام بگذارید و آن ها را نیکو تربیت کنید.»

پیامبر گرامی در این کلام زیبا، تکریم و احترام را مقارن تربیت شایسته دانسته و مشخص فرموده است که راهکار اصلی تربیت و ادب آموزی به فرزندان، احترام گذاشتن به شخصیت آنان است. همان طور که قبلاً هم گفته شد، فرزندان فایل های خام و آماده ای هستند که بدون هیچ پیش فرضی، منتظر نصب و برنامه ریزی توسط والدین هستند.

پس با احترام گذاشتن به آنان، مبانی احترام را به آنان بیاموزیم و الگوی کاملی برای آنان باشیم. دقت کنیم علاوه بر احترام به فرزندان، رعایت احترام بین ما و همسرمان و همچنین رعایت احترام آحاد جامعه، تأثیر زیادی بر شخصیت فرزندان ما خواهد گذاشت. هنگامی که فرزند خود را به رعایت ادب توصیه می کنیم، اما در عمل، او شاهد سخنان و رفتارهایی است که از دایرۀ ادب و احترام خارج است، دچار دوگانگی شخصیت می شود و نه تنها سخنان ما اثر تربیتی نخواهد گذاشت، بلکه دورویی را نیز به او آموزش می دهیم. این، مضمون فرمایش زیبای پیامبر (ص) است که به احترام متقابل توصیه فرموده است: «همان گونه که فرزند نباید به والدین خود بی احترامی کند، والدین نیز نباید به او بی احترامی کنند.»

واقعیت این است که با احترام گذاشتن به فرزند، شخصیت او تکریم می شود و پر واضح است که هیچ انسانی حاضر به آلوده کردن شخصیت وارستۀ خود نیست و عزت نفسش اجازۀ ارتکاب خطا را به او نخواهد داد. اگر به اجتماع پیرامون خود نگاهی بکنیم، متوجه خواهیم شد افراد محترم و مقبول در جامعه، هیچ گاه به ارتکاب کوچک ترین خطایی در فضای عمومی جامعه حاضر نخواهند شد. این رعایت حقوق و حدود، ناشی از شخصیت اجتماعی آنان است.

۱- برآوردن نیاز های کودک

برای نشان دادن عملی احترام به کودکان، کمترین کاری که می توانیم بکنیم برآورده ساختن نیازهای اساسی آن ها می باشد همچون تغذیه، پوشاک، وسایل آموزشی و یاد گیری، وسایل سرگرمی و… که این کار نشانگر احترام گذاشتن به کودک می باشد و بهتر است بدون درخواست کودک بوده و والدین خود شروع به تامین این نیازها بکنند ولی باید نظر کودک پرسیده شود و تا حد امکان تامین شود مگر اینکه به صلاح وی نباشد.که در این مورد نیز باید کودک به طور صحیح و کامل توجیه شود.

۲- گوش دادن به فرزندان

گوش دادن به کودک، به طورغیرمستقیم این پیام را به او منتقل می کند که ما برایش ارزش و احترام قائل هستیم و باعث به وجود آمدن حس ارزشمندی در او می شود پس هیچ وقت از گوش دادن به حرفهای کودک اجتناب نکرده و تا حد امکان او را به وقت دیگر موکول نکنیم.

۳- صحبت کردن با کودکان

با کودکانمان در مورد مسایل مختلفی که در طول روز برایمان اتفاق افتاده صحبت کرده و احساساتمان را درباره موضوعات گوناگون بیان کنیم با این کار در واقع به کودکانمان نشان می دهیم، آن قدر برایش احترام قائل هستیم که او را در عقاید و احساساتمان شریک کرده ایم.

۴- تشکیل جلسات خانوادگی

در زمان های مناسب ومعین جلسات خانوادگی تشکیل داده و به همه افراد این فرصت را بدهیم تا ابراز نظر و احساس بکنند و در این جلسه پیرامون مسائل مختلف به بحث وتبادل نظر بپردازیم واگر مشکلی در خانواده به وجود آمده همگی به حل آن مسئله بپردازیم یکی از فوائد این کار این است که علاوه بر اینکه مهارت اجتماعی کودک را افزایش می دهد جسارت ابراز عقیده در جمع را، در وجود کودک به وجود می آورد.

۵- شرکت دادن کودکان در تصمیم گیری های خانوادگی

بعد از تشکیل جلسات خانوادگی و روشن شدن نظر همه اگرنظرات کودک به گونه ای است که می توان به آنها عمل کرد وضرری در عمل به آن وجود ندارد، به آنها عمل شود ولی اگر خواستها و نظرات کودکان به مصلحت نیست، دلیل عمل نکردن به نظر وی را به خودش توجیه کنیم و او را برای تصمیم گیری های صحیح بعدی تعلیم دهیم.

۶- اعتماد کردن به کودکان

اگر به این باور که بچه ها می توانند به خوبی از عهده کارها برآیند و مسئولیت پذیر باشند، اعتماد کنیم و به آنها نشان دهیم که به خواست استقلال طلبی آنها اعتقاد داریم در واقع به آنها فهمانده ایم که برایشان احترام قائل هستیم. پس به کودکانمان اعتماد کنیم وباور داشته باشیم که می توانند، اگر هم در موردی نتوانستند کاری را انجام دهند سرکوفت نزده و او را راهنمائی کنیم و در انجام کارهایی که به کودک واگذار می کنیم او را یاری نمائیم تا کم کم حس اعتماد به نفس ومسئولیت پذیری در کودک به وجود بیاید.