آموزش پس انداز به کودکان، والدین بخوانند

مهم ترین چیزی که در هوش اقتصادی بچه نقش دارد پس انداز کردن است. پس انداز کردن یکی از عوامل موثر بالا رفتن هوش اقتصادی است. و این پس انداز کردن را همه می دانید و می دانید که باید پس انداز کنید. از قدیم هم قلک های مختلف برای شما درست کردند.

شما پول را در آن قلک می انداختید ولی پس انداز کردن را یاد نگرفتید. یعنی چه؟ یعنی پدر و مادر یک قلک به شما می دادند و شما پولتان را در این قلک می انداختید تا آن پول جمع شود. بعضی وقت ها که می خواستید ان پول را بیندازید احساس می کردید که اگر بندازید این پول را از دست می دهید. چون دیگر این پول را ندارم. پس بعضی ها نگه می داشتند.

این سیستم پس انداز کردن غلط است. شیوه ای که الان پیدا شده برای بچه ها است که به بچه ها هزار تومان هزار تومان می دهند. بچه که هزار تومانش را گرفت به مغازه می رود و هر چه خواست می خرد و هزار تومانش را تمام می کند. فردا باید هزار تومان می گیرد می رود خرید. با این شیوه به او یاد می دهید که هر وقت خواستی من به تو پول می دهم و هر چقدر خواستی می توانی خرج کنی. باز هم کم داشتی به تو می دهم. برای همین پس انداز کردن یاد نمی گیرند. برای همین احساس پولش را می گیرد هر چقدر خواست می خرد باز پول می گیرد. این بچه بزرگ شد کارمند اداره شد حقوق که گرفت تا نصف ماه همه را خرج می کند. برای بچه حساب بانکی باید باز کنیم. این ها همه می دانند. این جز هوش اقتصادی است. منتها بچه ها تمایل ندارند پولشان را به بانک ببرند. چون قدرت دسترسی به آن را از دست می دهند.

چون پول را که به بانک می گذارد دیگر آن را ندارد. برای همین هر چقدر حساب باز کنی و دفترچه به او نشان دهی که این قدر پول داری بچه این را نمی فهمد. برای این که این اتفاق نیفتد برای او کارت بانک بگیرید. پس پول را در حساب می گذارید ولی کارتش را گرفتید و به او دادید حساب می کند که پول ها را از دست نداده است. کارتش در جیبش است هر موقع که خواست خریدی کند از همین کارت می تواند خریدش را کند.

آن وقت تمایل پیدا می کند که این کار را کند. پس حق انتخاب را به او دادید اما پول در دستش نیست که تند تند خرید کند. و اینکه راه کنترل خرج کردن را باید به او یاد دهید. این چیزی است که در ایران خیلی ضعیف است. یعنی آدم ها می گویند خرجت را بنویس نمی نویسند. همه می دانیم که باید بنویسند. همه می دانیم ولی نمی نویسیم. راه کنترل پول خرج کردن را اگر یاد بگیرد از کارتش مدام پول برداشت کند یا پول بریزد آن وقت هر خرجی کند با این کارت پرینت به او می دهد که این پول برای این خرج شد. کم ترینش این است که بگوییم این پولی که برداشت کردی می خواهی چه کار کنی. آن وقت راه کنترل پول خرج کردن را به او یاد دادید. این کارت حداقل کاری که برای او می کند این است که راه کنترل خرج هایش را به او یاد می دهیم. و آخر ماه می تواند نگاه کند که پول هایش را برای چه چیزهایی خرج کرده است. به چه درد او می خورد؟ آخر ماه باید بنشیند نگاه کند که بابت چه چیزهایی پول ها را خرج کرده است. یک جاهایی آدم حرص می خورد که این ماه اینقدر پول این را دادم.

همین که فهمید این ماه اینقدر پول این را داده برای ماه بعد کنترلش می کند. ولی انتظار اینکه یک دفعه همه چیز را عوض کند نداشته باشید. بابت چیزهای بیخود مدام پول خرج می کند و هر ماه حرص می خورد و ظرف چند ماه یاد می گیرد. آن وقت وقتی ما کنترل پول خرج کردن را یادش دادیم یاد می گیرد پول هایش را کنترل کند برای خرج کردن.