رفتار کودک نوپا، نکات طلایی

کودک بصورت مجموعه ای از شگفتی ها با ذهنی پر از پرسش و کنجکاوی خلق شده است.

کودک چیزهای زیادی برای متعجب کردن و غافلگیر کردن والدینش دارد. هنگامی که از او بخواهید کاری را انجام دهد، ممکن است آن را انجام دهد! در این سن، بسیاری از کودکان شروع به کنترل انگیزش های خود، تغییر رفتار و گوش دادن به حرف پدر و مادر می کنند، البته نه همیشه. نام این توانایی فوق العاده "خود تنظیمی" است که یکی از نقاط عطف مهم زندگی است.

نکاتی پیرامون رفتار کودک نوپا

12 راه برای تشویق رفتار خوب" کودک در هر سنی همراه با چند راهنمایی وجود دارد که می تواند به بهترین نتایج در تربیت فرزند منتهی شود.

کودکان نوپا به طور طبیعی در مورد دنیای پیرامون خود کنجکاوند. آنها با آزمایش و تجربه به یادگیری می پردازند به طور مداوم"نه" گفتن به کودک مثل آب سردی است روی این کنجکاوی طبیعی. ممکن است بخواهید برخی روش های دیگر برای تغییر رفتاری از کودک که مناسب نمی دانید، آزمایش کنید.

اجازه دهید کاوش کند. سعی کنید شرایطی فراهم کنید که فرزندتان بتواند بدون " نکن " و " نه " زندگی را کشف کند. برای مثال، اگر حباب درست کردن در ظرف شیر ناهار را به او اجازه نمی دهید شاید بتواند بیرون رفته و در آب حباب درست کند. چیزهایی که برایتان خیلی مهمند را از دسترسش دور نگه دارید تا نیاز نباشد برای دست نزدن به آنها مداوما به او امر و نهی کنید.

دو انتخاب برایش فراهم کنید. بیشتر بچه ها دوست دارند تا حدی روی دنیای پیرامونشان کنترل داشته باشند. با ارائه دو انتخاب (که با هردو راحتید) می توانید او را به نتیجه ای که می خواهید هدایت کنید. بنابراین، اگر فکر می کنید که نیاز به دستشویی دارد، می توانید بگویید ، ` می خواهی حالا بری حمام یا توالت؟ `

تغییر محیط. هنگامی که در آشپزخانه می خواهد "کمک" کند، او را از اجاق گرم دور کرده و به او یک قاشق چوبی و یک کاسه برای بازی بدهید ( تغییر محیط کودک ).

احساس خود را به او نشان دهید. اگر موی شما را می کشد قیافه غمگینی به خود بگیرید و بگویید"آی". اگر بکارش ادامه داد می توانید صورتتان را برگردانید و به او بی اعتنایی کنید. بکار بردن کلمه "من" در اینجا می تواند کمک کند. مثلا بگویید " من دوست ندارم مویم را بکشی" او احساس شما را فهمیده و مانند آینه با شما حس همدردی می کند(انتقال فکر).

از پاداش دادن به رفتار بد خودداری کنید. توجه شما پاداش قدرتمندی برای فرزند شماست. از توجه به او هنگامی که در حال انجام چیزی است که دوست ندارید خودداری کنید. پایین گذاشتن کودک، ، دور شدن از او ، راه های خوبی برای عدم توجه به کودک در زمانیست که از یکی از رفتارهایش راضی نیستید و به او تذکر داده اید که آنرا تکرار نکند.

عواقب رفتارش را برایش توضیح دهید. بدین ترتیب می تواند درک کند که یک کار یا رفتار چرا اشتباه است. اینکار درک بهتری از دنیای پیرامون به او می دهد.

گذار ها را به دقت مدیریت کنید. در این سن، کودک حس می کند که تغییر یک رفتار سخت است. دادن زمان اضافه، حساسیت و برنامه ریزی می تواند کمک کند.

دستورالعمل های موثر در شرایطی مفیدند که نیاز باشد فرزندتان آنچه دقیقا می خواهید را انجام دهد. دستورالعمل های موثر- واضح، مشخص و معقول هستند.

ستایش، تشویق و پاداش به احساس خوب در کودک و تشویق رفتارهای موردنظر در او منجر می شود. ستایش توصیفی که در آن می گویید که دقیقا از چه چیز خوشتان آمد بیش از هر چیزی تاثیر دارد. می توانید برای تشویق از توجه مثبت مثل تمرکز و دقت به حرفهای کودک نیز استفاده کنید.

اغلب عادات خود بخود کنار گذاشته می شوند. اما اگر عادت کودک با فعالیت های روزانه تداخل کند، به عادتی خجالت آور تبدیل شود و یا حتی سبب آسیب رساندن شود، می توانید برای رفعش وارد عمل شوید.

دروغ بخشی از رشد کودک است اما گفتن حقیقت نیز بخشی دیگر است. معمولا بهتر است به جای آنکه برای هر لغزش جزیی مجازات شود، ارزش صداقت به کودک یاد آوری شود.

با کوتاه کردن زمان اولین دیدارهای بازی، ارائه اسباب بازی های یکسان به همه کودکان و شرکت در بازی کودکان در مواقع ضروری، به آنها در حفظ دوستانشان کمک کنید.

بعضی از کودکان اجتماعی هستند و برخی نیستند. مهم است که زمانی که او "کمرویی " نشان می دهد چگونه در مورد فرزند خود صحبت می کنید.

دوستان خیالی تصورات سالم را رشد می دهند و به کودکان بهترین ابزار برای بیان احساسات بصورت همبازی و رشد مهارت های اجتماعی را ارائه می دهند.

در برخی موارد دعوا در زمان کنار هم بودن، واقعیت زندگی بچه ها است. چند عامل در دعوا کردن دخیل هستند - خلق و خو ، محیط تربیت، سن و مهارت . شما می توانید با کار روی این عوامل به کاهش درگیری ها در خانواده کمک کنید.

انضباط

کلمه " نظم و انضباط " در واقع به معنی " تدریس" است و نه الزاما مجازات. در صورت استفاده از استراتژی های فوق الذکر، احتمالا هرگز نیاز به تنبیه کودک خود به مفهوم قدیمی آن نخواهید داشت. صرفنظر از سن، کتک زدن یک کودک مجازاتی موثر و قابل قبول محسوب نشده و رفتار کودک را تصحیح نمی کند. در حالی که سعی می کند شما را بسنجد ممکن است که رفتار خود را لحظه ای متوقف کند، اما هنگامی که رفتار شما را تقلید می کند و بدلیل همان هم تنبیه می شود دچار سردرگمی خواهد شد. این کار فرصت شناخت عواقب کارهایش یا یادگیری حل مشکلات را به او نمی دهد. در عوض، اینکار کودک را ترسو ، دچار حس نا امنی و رنجیده خاطر می کند. بعضی از والدین ممکن است کودک را برای از بین بردن تنش و استرس خود در یک وضعیت خاص کتک بزنند.

چه زمانی "نه" بگوییم

اغلب، یک کودک رفتار ` بد ` دارد چون می داند که اینکار باعث توجه به او می شود ( و برای کودکان در تمام سنین، توجه منفی بهتر از عدم توجه است). بنابراین توجه بیش از حد به رفتار بد، در واقع اغلب کودک را تشویق می کند.

اگر کودک از رفتار "درست" آگاه است، فقط زمانی رفتار صحیح نشان می دهد که ببیند مطابق با عواقب از پیش تعریف شده برای هر کار با او رفتار می کنید. اگر از این موضوع آگاه نباشد، یک"نه" محکم یا "همین الان توقف کن" چیزی است که کودکتان باید درک کند ولی این قاطعیت را برای شرایط خاص یا بسیار ضروری نگه دارید. اگرچه ممکن است که راه برود و صحبت کند و آخرین باری که نه گفته اید را همچنان به خاطر داشته باشد اما به معنی این نیست که همیشه به نه گفتن شما توجه می کند. لذا اطمینان حاصل کنید که در شرایطی مثل عبور از خیابان یا دیگر موقعیت های خطرناک محکم و در عین حال آرام، دستش را در دست خود نگه داشته اید.