بیماری برونشیت در کودکان، علائم و فاکتورهای خطر

بیماری برونشیولیت در نوزادان و کودکان بسیار شایع می باشد و نوعی التهاب ریوی محسوب می شود. برونشیولیت سبب التهاب و احتقان مجاری کوچک هوایی ریه می شود. برونشیولیت اغلب ناشی از ویروس می باشد، بنابراین به نام برونشیولیت ویروسی نیز خوانده می شود. معمولا میزان ابتلا به بیماری برونشیولیت در زمستان افزایش می یابد. علائم بیماری برونشیولیت معمولا شبیه به سرماخوردگی است، اما در صورت پیشرفت سرفه، خس خس و دشواری در تنفس را به همراه دارد. علائم بیماری برونشیولیت می تواند چند روز تا چند هفته و حتی یک ماه به طول انجامد. برونشیولیت در کودکان با مراقبت خانگی درمان می شود. درصد اندکی از کودکان مبتلا به برونشیولیت به بستری شدن در بیمارستان نیاز خواهند داشت.

علائم بیماری برونشیولیت
در روزهای اول علائم برونشیولیت مشابه سرماخوردگی می باشد:
-آبریزش بینی
-گرفتگی بینی
-سرفه
-تب تند (البته ممکن است تب وجود نداشته باشد)
-بعد از این مرحله دشواری در تنفس یا صدای خس خس نیز ممکن است ایجاد شود. برونشیولیت نوزادان می تواند با عفونت گوش همراه شود.

چه زمان باید به پزشک مراجعه کرد؟
اگر فرزند شما به دشواری از غذا یا مایعات استفاده می کند، یا تنفس کردن او سریع یا سخت می باشد، فورا با پزشک اطفال تماس بگیرید. اگر فرزند شما کمتر از ۱۲ سال دارد و یا اگر سایر فاکتورهای خطر مربوط به برونشیولیت را دارد (مانند تولد زودرس یا ابتلا به مشکلات قلبی و ریوی) حتما باید با پزشک در تماس باشید.
وجود علائم زیر نشان می دهد که باید به ملاقات پزشک بروید:
-استفراغ
-صدای خس خس که قابل شنیدن می باشد.
-تنفس بسیار سریع و کم عمق (بیش از ۶۰ تنفس در طول یک دقیقه)
-دشواری در تنفس
-ظاهری خسته و گرفته
-امتناع از نوشیدن یا تنفس سریع به هنگام خوردن و آشامیدن
-رنگ آبی در پوست مخصوصا در لب ها و انگشتان دست (سیانوز)

علت و عوارض بیماری برونشیولیت
بیماری برونشیولیت زمانی اتفاق می افتد که ویروس، برونشیول ها را آلوده نماید (برونشیولیت ویروسی). برونشیول ها کوچک ترین مجاری هوایی در ریه ها محسوب می شود. عفونت سبب می شود تا برونشیول ها متورم شده و ملتهب گردند. مخاط در این مجاری هوایی تجمع می یابد و جریان آزادانه ورود و خروج هوا در ریه ها را دشوار می سازد. اغلب موارد برونشیولیت ناشی از ویروس سنسیتیال تنفسی (RSV) ایجاد می گردد. این ویروس شایع اغلب کودکان زیر دو سال را آلوده می کند و شیوع آن در زمستان بیشتر است. بیماری برونشیولیت می تواند در اثر سایر ویروس ها از جمله ویروس هایی که در ایجاد آنفولانزا نقش دارند نیز ایجاد شود و نوازدان نیز می توانند دوباره به RSV آلوده شوند، زیرا حداقل دو سویه از این ویروس وجود دارد.
ویروس هایی که در علت برونشیولیت دخالت دارد، به راحتی منتشر می شوند و ترشحات ناشی از سرفه و یا صحبت افراد مبتلا به برونشیولیت می تواند ویروس را انتقال دهد. همچنین تماس با وسایلی مانند اسباب بازی، حوله یا ظروف و سپس تماس با چشم ها، بینی یا دهان می تواند در انتقال ویروس دخالت داشته باشد.

فاکتورهای خطر در بیماری برونشیولیت:
شیوع برونشیولیت در نوزادان زیر سه ماه بسیار متداول است، زیرا ریه ها و سیستم ایمنی نوزادان در این سن هنوز به درستی تکامل نیافته است. سایر فاکتورها که ریسک ابتلا به بیماری برونشیولیت نوزادان را افزایش می دهد عبارت است از:
-تولد زودتر از موعد
-وجود مشکلاتی در قلب و ریه ها
-دپرسیون سیستم ایمنی
-قرار گرفتن در معرض دود تنباکو
-عدم تغذیه از شیر مادر (شیر مادر می تواند حاوی آنتی بادی هایی باشد که نوزاد را از برخی بیماری ها محافظت کند)
-تماس با سایر کودکان
-زندگی در مناطق سرد
-داشتن خواهر یا برادری که به مدرسه می رود و در معرض عفونت های مختلف قرار دارد و می تواند آن را با خود به خانه منتقل کند.

عوارض برونشیولیت عبارت است از:
-سیانوز پوستی (آبی رنگ شدن پوست یا لب ها): سیانوز در اثر فقدان اکسیژن ایجاد می شود.
-وقفه در تنفس (آپنه): آپنه زمانی بیشتر در نوزادان نارس و نوزادانی اتفاق می افتد که در دو ماه اول زندگی خود قرار دارند.
-دهیدراسیون
-کاهش مقدار اکسیژن و نارسایی تنفسی
در صورت بروز عوارض برونشیولیت ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان وجود داشته باشد. نارسایی شدید تنفسی ممکن است به لوله گذاری در ریه منجر شود، به نحوی که به تنفس نوزاد کمک کند تا دوره عفونت برونشیولیت پایان یابد.
اگر فرزند شما نارس باشد، به مشکلات قلبی یا ریوی دچار باشد و یا سیستم ایمنی اش مختل شده باشد، باید مراقب علائم برونشیولیت در او باشید. در چنین مواردی کودک اغلب در بیمارستان بستری خواهد شد.

تشخیص بیماری برونشیولیت
برای تشخیص برونشیولیت عموما به انجام تست خاصی نیاز نخواهد بود. پزشک می تواند مشکل را با مشاهده کودک و گوش دادن به صدای ریه او تشخیص دهد. اما ممکن است تشخیص بین برونشیولیت و آنفلوانزا یا سرماخوردگی کمی زمان بر باشد. اگر کودک شما در خطر ابتلا به برونشیولیت شدید باشد، اگر علائم تشدید شود یا پزشک به وجود مشکل دیگری مشکوک شود، ممکن است تست هایی را انجام دهد:
-استفاده از اشعه ایکس برای عکسبرداری: پزشک می تواند با استفاده از این روش تصویربرداری علائم پنومونی را بررسی کند.
-تست ویروسی: پزشک می تواند نمونه مخاط کودک شما را به لحاظ وجود ویروس های دخیل در برونشیولیت بررسی کند.
-آزمایش خون: در برخی موارد آزمایش خون می تواند به منظور بررسی تعداد سلول های سفید خونی انجام شود. افزایش تعداد سلول های سفید خون می تواند علائمی از وجود عفونت در بدن باشد. آزمایش خون همچنین می تواند نشان دهد که آیا میزان اکسیژن در خون کودک کاهش داشته است یا خیر.
پزشک ممکن است به دنبال علائم دهیدراسیون باشد، مخصوصا اگر کودک از نوشیدن یا خوردن امتناع کرده و یا دچار استفراغ شده باشد. علائم دهیدراسیون عبارت است از:
-بی حالی چشم ها
-خشکی دهان و پوست
-عدم ادرار یا کاهش مقدار ادرار

آمادگی برای ملاقات با پزشک:
شما احتمالا به پزشک خانواده یا اطفال مراجعه خواهید کرد. علائمی که کودک شما بدان دچار شده و حتی علائمی که به نظر با عفونت تنفسی برونشیولیت غیر مرتبط می آید را یاداشت کنید. زمان شروع علائم را نیز لحاظ بفرمایید.
اطلاعاتی مانند نارس بودن فرزند و یا داشتن مشکلات قلبی یا ریوی را یادداشت بفرمایید.

برخی پرسش های احتمالی پزشک عبارت است از:
-علائم فرزند شما چه زمانی برای اولین بار آغاز گردید؟
-آیا علائم فرزند شما گهگاه ایجاد می شود یا دائمی است؟
-شدت علائم فرزند شما چقدر است؟
-آیا چیزی وجود دارد که علائم فرزند شما را بهبود بخشد؟
- آیا چیزی وجود دارد که علائم فرزند شما را بدتر کند؟

در عین حال توجه به نکات زیر بسیار اهمیت دارد:
-اگر فرزند شما به تب دچار بود، می توانید از استامینوفن یا ایبوپروفن استفاده کنید.
-در مورد کودکان زیر دو سال مجاز به استفاده از هر داروی غیر نسخه ای نیستیم و حتما قبل از مصرف باید با پزشک مشورت کنیم.
-بسیار اهمیت دارد که فرزند شما مقدار کافی مایعات استفاده کند، زیرا به این ترتیب از بروز دهیدراسیون ناشی از برونشیولیت پیشگیری می شود.

درمان بیماری برونشیولیت
برونشیولیت معمولا دو تا سه هفته به طول می انجامد. درمان برنشیولیت در کودکان اغلب خانگی است. باید مراقب تغییرات تنفسی کودک باشید. از آن جایی که عامل ایجاد برونشیولیت ویروس می باشد، بنابراین آنتی بیوتیک ها را نمی توان در درمان برونشیولیت به کار برد. آنتی بیوتیک ها در درمان بیماری هایی با منشا باکتریایی استفاده می شود. اگر کودک شما به عفونت باکتریایی مانند پنومونی دچار شود، در آن صورت آنتی بیوتیک برای او نسخه خواهد شد. بنابراین تفاوت پنومونی و برونشیولیت در آن است که عامل پنومونی باکتری و عامل برونشیولیت ویروس می باشد.
داروهای باز کننده مجاری هوایی که به نام برونکودیلاتور ها شناخته می شود، در درمان برونشیولیت در کودکان موثر نمی باشد. اما پزشک می تواند آلبوترول را به کار برد، تا اثربخشی آن را مشاهده کند.
کورتیکواستروئیدهای خوراکی و ضربه زدن به قفسه سینه برای آزاد کردن مخاط ها به عنوان درمان موثر برای برونشیولیت شناخته نشده است و عموما توصیه نمی شود.
مراقبت های بیمارستانی:
درصد اندکی از کودکان مبتلا به بیماری برونشیولیت به بستری شدن در بیمارستان نیازمندند. در بیمارستان، کودک اکسیژن دریافت می کند، تا سطح اکسیژن خون در حد مناسبی حفظ شود و شاید برای پیشگیری از دهیدراسیون مایعات تزریقی دریافت کند. در موارد شدید لوله ای در مجاری هوایی کار گذاشته می شود، تا تنفس کردن کودک تسهیل شود.
درمان های خانگی برونشیولیت:
اگر چه نمی توان دوره بیماری برونشیولیت را کوتاه کرد، اما می توان اقداماتی انجام داد تا کودک در این بازه زمانی راحت تر باشد. برخی از نکات که می تواند مورد توجه باشد عبارت است از:
-مرطوب کردن هوا: اگر هوای اتاق کودک خشک باشد، استفاده از دستگاه رطوبت ساز می تواند هوا را مرطوب ساخته و احتقان و سرفه را کاهش دهد. دستگاه رطوبت ساز را تمیز نگاه دارید تا مانع از رشد باکتری ها گردید. راه دیگر استفاده از دوش یا حمام داغ می باشد. می توانید کودک را به مدت پانزده دقیقه در اتاق بخار (حمام) قرار دهید.
-کودک را در موقعیت نشسته نگاه دارید: قرار گرفتن در موقعیت نشسته می تواند تنفس را راحت تر کند.
-از مایعات استفاده کنید: مانع از دهیدراسیون کودک شوید و به او مقدار کافی مایعات مانند آب یا آبمیوه بنوشانید. کودک ممکن است به دلیل احتقان آهسته تر از حد معمول بنوشد.
-از قطره بینی سالین استفاده کنید تا میزان احتقان را کاهش دهید: این قطره ها به صورت غیر نسخه ای فروخته می شود. این قطره ها بسیار موثرند و برای کودکان تحریک کننده نمی باشند.
-از مسکن های ضد درد استفاده کنید: مسکن هایی مانند استامینوفن می تواند گلو درد را کاهش دهد و توانایی کودک در نوشیدن مایعات را تقویت کند. هرگز به کودک خود آسپرین ندهید. آسپرین در موارد نادر می تواند منجر به بروز سندرم ری شود. در کودکان زیر دو سال نباید از داروهای ضد سرفه یا ضد سرماخوردگی استفاده کرد.
-محیط را عاری از دود سیگار نگاه دارید: سیگار می تواند علائم عفونت تنفسی برونشیولیت را تشدید کند. اگر اعضای خانواده سیگار می کشند، از آن ها بخواهید در فضای بیرون از خانه و ماشین از سیگار استفاده کنند.

پیشگیری از برونشیولیت نوزادان
از آن جایی که ویروس های دخیل در برونشیولیت می تواند، از فردی به فرد دیگر منتشر شود، بنابراین بهترین راه پیشگیری از برونشیولیت می باشد. در این دوره پوشاندن صورت با ماسک گزینه خوبی خواهد بود. اگر فرزند شما به برونشیولیت دچار شده است، تا گذراندن عفونت برای پیشگیری از انتشار برونشیولیت بهتر است در خانه از او نگهداری کنید. سایر راه ها که به جلوگیری از برونشیولیت کمک می کند عبارت است از:
-محدود کردن تماس با افرادی که به تب یا سرماخوردگی دچارند: اگر نوزاد شما مخصوصا نوزادانی که نارس هستند، در دو ماه اول زندگی شان در معرض افراد مبتلا به سرماخوردگی قرار گیرند، در خطر ابتلا به برونشیولیت قرار دارند.
-سطوح را تمیز کنید: ضد عفونی کردن سطوح و اشیایی که افراد مرتبا با آن در تماس هستند مانند، اسباب بازی ها و دستگیره ها می تواند بسیار موثر باشد. این نکته مخصوصا زمانی اهمیت دارد که یکی از اعضای خانواده به بیماری برونشیولیت باشد.
-به هنگام سرفه و یا عطسه دهان خود یا فرزند خود را با دستمالی بپوشانید: سپس دستمال را دور بیندازید و دست های خود را شسته یا ضدعفونی کنید.
-از لیوان شخصی استفاده کنید: لیوان خود را با دیگران و مخصوصا افراد بیمار در خانواده به اشتراک نگذارید.
-دست های شما را مرتبا بشوئید: دست های خودتان و کودک تان را مرتبا شستشو دهید. زمانی که خارج از منزل هستید از مواد ضد عفونی کننده دست با پایه الکل برای خودتان و کودک خود استفاده کنید.
-استفاده از شیر مادر برای نوزاد می تواند بسیار کمک کننده باشد: میزان ابتلا به عفونت های تنفسی در نوزادانی که از شیر مادران شان تغذیه کرده اند به طور معنی داری کمتر بوده است.

واکسن ها و داروها:
واکسنی برای بیماری برونشیولیت وجود ندارد. اما واکسن های معمول که برای پیشگیری از آنفولانزا استفاده می شود، می تواند برای نوزادان و افراد بالای ۶ ماه مناسب باشد.
نوزادان مبتلا به مشکلات قلبی یا ریوی، نوزادانی که دچار دپرسیون سیستم ایمنی هستند، همچنین نوازدان نارس بیشتر در خطر ابتلا به برونشیولیت قرار دارند، از این رو استفاده از داروی پالیویزوماب برای کاهش احتمال ابتلا به برونشیولیت در این نوازدان موثر می باشد.