ورزش در دوران کودکی، آرتروز در بزرگسالی را کاهش می دهد؟
انجام فعالیت های فیزیکی در دوران کودکی برای بهبود سلامتی و کارایی توصیه شده‌اند.
طبق گزارش کالج رماتیسم شناسی آمریکا در واشنگتن، فعال بودن از نظر فیزیکی در دوران کودکی با بهبود غضروف های زانویی و قسمت تیبیال استخوان در زمان بزرگسالی در ارتباط است.
آرتروز زانو به دلیل تحلیل رفتن غضروف ها در مفصل زانو ایجاد می شود. فاکتورهایی که باعث ایجاد آرتروز می شوند عبارتند از چاقی مفرط، بالا رفتن سن، صدمه رسیدن به زانو و ضربه خوردن، دلایل ارثی درسال ۲۰۰۵، بیست و هفت میلیون آمریکایی از آرتروز رنج می برند و نصف مردم در سن هشتاد و پنج سالگی علائم آرتروز داشتند.
انجام فعالیت های فیزیکی در دوران کودکی برای بهبود سلامتی و کارایی توصیه شده اند و شواهد حاکی از آن است که فعالیت فیزیکی در دوران کودکی با کارایی و ساختمان استخوانی بهتر در دوران بزرگسالی در ارتباط است.
دکتر گرام جونز، استاد رماتیسم شناسی و علم امراض مسری در موسسه تحقیقاتی منزی می گوید: «هدف این تحقیق این است که مشخص شود آیا فعالیت در زمان جوانی می تواند با بهبود عضروف زانو و قسمت تیبیال استخوانی (استخوانی که قسمت دیستال مفصل زانو را می‌سازد) ۲۵ سال بعد در ارتباط باشد.»
اطلاعات کنونی در سال ۱۹۸۵ با بررسی کارایی فیزیکی گروه ۲۹۸ نفری کودکان جمع آوری شد. ۴۷.۷ درصد از این کودکان دختر بودند و اکنون رده سنی آن ها بین سی و یک تا چهل و یک سال است.
عضروف و استحکام استخوان بالای زانوی این افراد به وسیله اندازه گیری وزن، میزان جلوگیری از چربی و رزونانس مغناطیسی اندازه گیری شد.
دکتر جونز و همکارانش در سال ۱۹۸۵ پرسش نامه هایی را برای اندازه گیری میزان فعالیت فیزیکی کودکان، توزیع کردند. آن ها متوجه شدند با اندازه گیری ها در سنین بالاتر اطلاعات مفیدی به دست می آورند.
انطباقاتی از نظر سنی، جنسیتی، شاخص جرم بدن و آسیب دیدگی های گذشته صورت گرفت که بر غضروف و قسمت استخوان تاثیر گذار بودند.
نتایج آزمایشات نشان می دهند که فعالیت فیزیکی در زمان کودکی شامل تمرینات مقاومتی ماهیچه دست و پا، دراز و نشست و دویدن می توانند تاثیرات مداوم و مثبتی بر قسمت تیبیال استخوان بگذارند. به علاوه، انجام تمرینات بیشتر تاثیرات بهتری بر قسمت تیبیال غضروف دارد.
فعالیت های فیزیکی از نوع دیگر نیز بر تیبیال غضروف تاثیر دارند، اما تاثییرات آن‌ها به مراتب کم تر است.
دکتر جونز و همکارانش دقیقا نمی دانند که چرا و چگونه فعالیت های فیزیکی در ساختمان استخوان و غضروف تاثیر می گذارند. او می گوید: « این سازو کار نامعلوم است اما می‌توان گفت که بافت استخوانی برای تحمل کردن این فعالیت اضافه، غضروف بیشتری می سازد و این غضروف سطح استخوان را می پوشاند. »
او می افزاید: «با وجود این که این یافته ها در کشورهای پیشرفته مورد استقبال قرار گرفته است و کودکان به انجام فعالیت های بیشتر تشویق می شوند، هنوز غضروف و استخوان در افراد آسیب پذیر هستند. فعالیت فیزیکی خوب است اما اگر فعالیت منجر به آسیب دیدگی شود زیان آور خواهد بود، بنابراین جلوگیری از آسیب دیدگی و وزن زیاد بدن بسیار مهم است.»
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼