انرژی زیاد در کودکان نشانه چیست؟

کودکان خردسال اغلب بی قرار و هیجان زده هستند. سر و صدا و هیاهوی آن ها معمولاً بخشی از کودکی شان محسوب می شود. اگرچه فعالیت زیاد کودک ممکن است برای والدین خسته کننده باشد، اما معمولاً چیز نگران کننده ای نیست.
بعضی اوقات ممکن است کودکان آنقدر فعال و پر سر و صدا باشند که زندگی را برای والدین و فرزندان دیگر دشوار کنند. چنین کودکانی ممکن است مطالبه گر و هیجان انگیز باشند و نیاز به کنترل زیادی داشته باشند.
کودکان ممکن است پر سروصدا باشند، به دستورات والدین عمل نکنند و احتمالا نشستن برای آنها دشوار است. بزرگسالان ممکن است بگویند که او "بیش فعال" است، اما متخصصان از این کلمه برای توصیف رفتارهای شدید و بعضاً خطرناک، مانند فرار کودک به سمت جاده شلوغ استفاده می کنند.
بچه ها به طور طبیعی فعال و کنجکاو هستند اما این در برخی کودکان بیشتر از سایرین دیده می شود. این فقط می تواند یک مرحله ی عادی رشد یا شکل گیری شخصیت فرزند شما باشد. به یاد داشته باشید که کودک پر انرژی لزوما بد نیست، بلکه فقط پرانرژی است!

چه چیزی کودکان را فعال می کند؟
موارد زیادی وجود دارد که می تواند موجب فعالیت و انرژی زیاد کودک شود. موارد زیر می تواند دلایل رفتار فرزندتان را توجیه کند. یافتن دلایل ممکن است به شما کمک کند راهکارهایی را برای مقابله با مشکل ارائه دهید. از جمله علل پرفعالیت بودن کودک عبارتست از:
زندگی کودک در زمان حال
یکی از دلایلی که کودکان انرژی زیادی دارند، این است که آنها در لحظه حال زندگی می کنند. وقتی ذهن شما در زمان حال به سر می برد، اضطراب، نگرانی، پشیمانی و غم و اندوه بسیار کمتری را تجربه می کنید. افکار و احساسات منفی زیاد، که بیشتر افراد با بزرگتر شدن تجربه می کنند، تاثیر منفی بر سطح انرژی بدن دارد و باعث احساس خستگی می شود.
بسیاری افراد و کارشناسان معتقدند که فقط یک ساعت فکر منفی، به اندازه ۸ ساعت فعالیت بدنی، فرد را خسته می کند! وقتی ذهن بین گذشته و آینده محصور می شود، باعث می شود احساس خستگی و استرس داشته باشید. اصولاً از آنجا که کودکان در لحظه ی حال زندگی می کنند، کمتر از نگرانی خسته می شوند!
جلب توجه پدر و مادر
اگر والدین ناراحت، افسرده یا نگران باشند، توجه کمتری به فرزندان خود می کنند. آنها ممکن است نتوانند وقت کافی را برای بازی با کودک اختصاص دهند یا ممکن است در زمان بازی با فرزندشان وقت زیادی از دست دهند و بنابراین اغلب از فرزندشان می خواهند که ساکت باشد.
کودکان از این موارد یاد می گیرند که برای جلب توجه مادر یا پدرشان باید بازیگوش یا پر سروصدا باشند.
خلق و خوی ژنتیکی
همه ما با خلق و خوهای متفاوت متولد می شویم. بعضی از کودکان نسبت به بقیه شلوغ تر، پر سر و صداتر و برون گراتر هستند. آنها ممکن است ترجیح دهند که از خانه بیرون بروند و با افراد دیگر باشند تا این که بی سر و صدا یک کتاب بخوانند یا با اسباب بازی های خود بازی کنند.
اغلب اوقات، کودکانی که مانند اینها فعال هستند هیجان زده نیز هستند و ممکن است هنگام بازی پر سر و صدا باشند. اگرچه این می تواند آزار دهنده باشد اما جای نگرانی نیست. شما می توانید راههایی برای کمک به فرزند خود پیدا کنید و او را آرام کنید.
مشکلات سلامت جسمی
برخی مشکلات سلامتی جسمی وجود دارد که باعث افزایش فعالیت کودک می شوند. به عنوان مثال، تیروئید بیش فعال می تواند طیف گسترده ای از علائم را از اضطراب گرفته تا بیش فعالی ایجاد کند. همچنین مشکلات ژنتیکی دیگری هم وجود دارد که ممکن است منجر به افزایش فعالیت شود.
در مورد علائم فرزندتان با پزشک متخصص اطفال صحبت کنید. تهیه ی لیست مفصلی از نگرانی های شما می تواند به پزشک کمک کند تا مشکلات بالقوه سلامتی را که ممکن است ریشه دار باشند شناسایی کند.
تغذیه
به نظر می رسد بی قراری و تحریک پذیری برخی از کودکان بوسیله ی برخی از غذاها تشدید می شود. این به اندازه ای که بعضی افراد فکر می کنند معمول نیست، اما گاهی اوقات می تواند یک مشکل واقعی باشد.
کمبود خواب
اغلب بزرگسالان در هنگام خستگی، بیحال می شوند اما کودکان در این شرایط پر تحرک می شوند. چه این کمبود خواب بعد از ظهر باشد و چه خواب شبانه. در هر دو صورت ممکن است کودک خواب آلود نسبت به همیشه فعالتر به نظر برسد.
هنگامی که کودک به اندازه کافی استراحت نمی کند، بدن او کورتیزول و آدرنالین بیشتری تولید می کند تا کودک را بیدار نگه دارد. در نتیجه او انرژی بیشتری خواهد داشت.
اطمینان حاصل کنید که کودک شما بخوبی می خوابد. اگر در اطمینان از استراحت کافی مشکل دارید، در مورد راهکارهایی که می تواند به شما کمک کند، با پزشک متخصص اطفال خود صحبت کنید.
کمبود ورزش
آیا تابحال تعجب کرده اید که چرا بچه ها شروع به پریدن روی تخت می کنند؟ مطمئناً سرگرم کننده است، اما حقیقت این است که بچه ها به ورزش زیادی احتیاج دارند. اکثر کودکان بیشتر از آن چیزی که فکر کنید به ورزش و فعالیت نیاز دارند.
به یاد داشته باشید، بچه ها از تمام ظرفیت ریه خود استفاده می کنند. آنها انرژی زیادی دارند و اگر ورزش کافی نداشته باشند، از طرق دیگری خود را تخلیه می کنند. حتی نوزادان و کودکان نوپا نیز می توانند با خزیدن و پیچ خوردن به اطراف ورزش کنند.
در صورت عدم انجام فعالیت بدنی کافی برای تخلیه ی انرژی، کودکان ممکن است بی قراری شوند. شما می توانید به فرزندتان کمک کنید تا تمرینات مورد نیاز خود را انجام دهد. به عنوان مثال، خانواده خود را برای پیاده روی یا کوهنوردی به طبیعت ببرید. یا به دوچرخه سواری بروید یا اگر حیاط دارید بهمراه کودک در آن بازی کنید.
مشکلات شنوایی
چسب گوش نمونه ای از مشکلات شنوایی است. اگر کودکی چسب گوش داشته باشد، شنیدن حرف های دیگران برای او سخت است، در این حالت کودک تمایل به فریاد کشیدن خواهد داشت و ممکن است بخواهد تلویزیون با صدای بلند تماشا کند.
مصرف قند و شیرینی جات
بسیاری از ما دیده ایم که کودکان به عنوان یک انسان معقول و مؤدب وارد یک مهمانی می شوند، مقادیر زیادی کیک و شیرینی می خورند و سپس به شیاطین کوچک بیش از حد هیجان زده و پرانرژی تبدیل می شوند. اما علت این امر چیست؟
افراد زیادی معتقدند که قند بر رفتار تأثیر می گذارد. فرضیه های مختلفی وجود دارد که سعی در توضیح چگونگی و علت آن دارد. همچنین برخی از کودکان ممکن است به قند تصفیه شده آلرژی داشته باشند، یا از الگوهای غیر طبیعی سطح قند خون برخوردار باشند.
اما شواهد ارتباط بین مصرف قند و بیش فعالی بطور شگفت آوری محدود است.
در حال حاضر شواهد خوبی وجود ندارد که نشان دهد چه مقدار قند باعث افزایش فعالیت در کودکان می شود.
بازی های کامپیوتری و رسانه های اجتماعی
امروزه، فناوری ها دنیای ما را تغییر می دهند. حتی می توان توجیه کرد که این فرزندان ما را هم تحت تاثیر قرار می دهد. کودکان و نوجوانان غالباً از رسانه های دیجیتالی، از جمله بازی و رسانه های اجتماعی لذت می برند. این فناوری ها اغواکننده و مهیج است. استفاده بیش از حد از بازی های کامپیوتری و موبایل، باعث تحریک کودک و فعالیت بیشتر او می شود.
اختلال کم توجهی بیش فعالی (ADHD)
بعضی اوقات، فعالیت زیاد از ADHD ناشی می شود. طبق گفته ی مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری ها، تقریباً نه درصد از کودکان مبتلا به ADHD هستند. ADHD یک بیماری عصبی شناختی است که باعث ایجاد علائمی مانند تکانشگری، عدم تمرکز و افزایش فعالیت می شود.
یکی از اصلی ترین تفاوت های کودک فعال و کودک مبتلا به اختلال ADHD، این است که این اختلال واقعاً با توانایی کودک در عملکرد و پیشرفت در مدرسه و تعاملات اجتماعی تداخل دارد.
اگر فکر می کنید فرزند شما ممکن است دچار ADHD باشد، با پزشک متخصص اطفال خود صحبت کنید. در حالی که آزمایش خاصی برای این بیماری وجود ندارد اما پزشک متخصص اطفال می تواند فرزند شما را ارزیابی کند و در صورت لزوم او را به یک روانشناس ارجاع دهد.

برای کنترل یک کودک پر انرژی از چه کسی می توان کمک گرفت؟
رفتار پر سر و صدا و بیقراری کودک، یک مشکل شایع برای والدین است. می توانید برای حل این مشکل با پزشک یا روانشناس مشورت کنید. اگر به نظر می رسد در شنوایی فرزندتان مشکلی وجود دارد یا به نظر می رسد که واکنشی به غذاها نشان داده شده است، پزشک عمومی باید بتواند به کودک کمک کند و یا اینکه در صورت لزوم شما را به متخصص ارجاع دهد.
اگر پزشک تشخیص دهد که ممکن است مشکل یادگیری یا اختلال بیش فعالی وجود داشته باشد، شما را به یک روانشناس بالینی، متخصص کودکان یا خدمات بهداشت روان کودک و نوجوان (CAMHS) ارجاع می دهد.