انقباض غیر ارادی واژن، واژینیسموس در زنان

انقباض غیرارادی مهبل یا واژینیسم عبارت است از انقباض عضلات اطراف مهبل (واژن) این واکنش کاملاً غیرارادی و غیرقابل کنترل بوده و مانع از ورود هر جسم خارجی حتی انگشت یا تامپون به مهبل می‌شود. هر گونه تلاش برای دخول موجب دردهای شدید می‌شود. واژینیسم اغلب علت روانی دارد.واژینیسموس اولیه در زنانی رخ می‌دهد که تاکنون هیچ‌گونه رابطه جنسی برقرار نکرده‌اند و در همان اولین رابطه با همسر، دچار این حالت می‌شوند.

در این نوع واژینیسموس ممکن است چندین سال از ازدواج زوجی بگذرد، اما نتوانند ارتباط جنسی کامل برقرار کنند و زن به صورت باکره باقی بماند.این بیماری وضعیتی است که در زنان دیده می‌شود و به معنی تنگی در واژن به علت انقباض غیرارادی عضلات ناحیه انتهایی دستگاه تناسلی است که سبب تنگی و بسته شدن مهبل می‌شود.واژینیسموس یک اختلال جنسی است که سبب ایجاد مقاربت دردناک می‌شود. زنانی که این مشکل را دارند، در هنگام رابطه زناشویی دچار درد شدیدی می‌شوند که علت آن معمولا انقباض شدید عضلات کف لگن است.

علل واژینیسموس

تجربیات زندگی برای افراد گوناگون، متفاوت بوده است و بدن برخی زنان با واژینیسموس به انجام فعالیت جنسی واکنش نشان می دهد. مقاربت شتابزده در شب اول ازدواج و تجربه دردناک ناشی از این مسئله، ناآگاهی از آناتومی و عملکرد دستگاه تناسلی زن و نیز ناآشنایی با روش های فعالیت جنسی، از عمده ترین علت هایی هستند که باعث بروز این اختلال می شوند. بعضی از علت های واژینیسموس در زیر آمده است:

- سابقه بیماری، جراحی و مداخلات پزشکی

- تفاوت های فرهنگی زن و شوهر درباره روابط جنسی

- ترس از آسیب و صدمه شدید در طی نزدیکی

- اطلاعات غلط و ناآگاهی درباره فعالیت جنسی یا احساس گناه در این مورد

- دریافت اطلاعات غلط از والدین و همسالان درباره روابط و فعالیت جنسی

- سابقه خشونت و سوء استفاده جنسی

- سابقه دخول ناموفق

- ترس از عفونت

- ترس از بارداری و ...

چه درمان‌هایی برای واژینیسموس وجود دارد؟

درمان‌هایی که برای این افراد انجام می‌دهیم هم درمان‌های روحی روانی است و هم درمان‌های فیزیولوژیک. درمان‌های روحی و روانی به این شکل است که تنش‌ها و اضطراب‌های این افراد را پیدا کرده و سعی می‌کنیم این تنش‌ها را کم کنیم. تمرینات ریلکسیشن یا آرامش‌بخشی به آنها می‌دهیم که این تمرین‌ها سبب می‌شود اضطراب فرد کم شده و احساس امنیت ‌کند. خیلی‌ها برای درمان واژینیسموس جراحی می‌کنند، در حالی که راه درمان، جراحی نیست. درمان این است که باورهای غلط را درمان کنیم.

برای این منظور، بهتر است زن و شوهر با هم مراجعه کنند چون لازم است که پزشک با همسر این خانم‌ها هم صحبت کند. یک سری رفتارها و برخوردهایی که با هم دارند اصلاح شود و طوری باشد که خانم در کنار همسرش احساس امنیت کند و بداند که در معرض هیچ آسیبی نیست. به آنها روش‌هایی آموزش داده می‌شود که سبب ایجاد یک رابطه عاطفی خیلی نزدیک شود. در کنار این آموزش‌ها، درمان‌های فیزیوتراپی هم برای خانم‌ها می‌گذاریم. در فیزیوتراپی به بیمار آموزش داده می‌شود که عضله کف لگن چیست و چرا منقبض می‌شود.

سپس کم‌کم به وی آموزش می‌دهیم که چه‌طور این عضله را شل کند. در کنار اینها ورزش‌های کف لگن را به فرد آموزش می‌دهیم که بتواند روی عضلات تسلط و اراده پیدا کند. در همین آموزش‌ها خانم باید آناتومی بدن‌اش را نیز بشناسد و باورهای غلطی که نسبت به بدن‌اش دارد را اصلاح کند. در کنار همه اینها یک سری تمرینات به زن و شوهر آموزش می‌دهیم که باید در خانه انجام دهند.

با انجام این تمرینات، زن و شوهر هم از نظر عاطفی به هم نزدیک‌تر می‌شوند و هم اعتماد زن نسبت به همسرش جلب می‌شود. بعد از انجام همه مراحل درمان، تقریبا ۹۰ درصد خانم‌هایی که از این مشکل رنج می‌برند، درمان می‌شوند و جالب است که خانم‌هایی موفقیت بیشتری دارند که همسران‌شان همکاری لازم را در طی درمان داشته باشند اما اگر همسر همکاری نکند، مشکل حل نمی‌شود و مزمن می‌شود.پس نقش آقایان خیلی مهم است.

تقریبا در تمام مشکلات جنسی که خانم‌ها از آن رنج می‌برند و برای درمان به ما مراجعه می‌کنند، اگر همسر حضور نداشته باشد، درمان فایده‌ای نخواهد داشت؛ چون درمان این مشکلات دو طرفه است. جالب است که در اختلالات جنسی مردانه هم همین‌طور است. افرادی که مشکلات نعوظ یا زودانزالی و ... دارند، برای درمان باید با همسران‌شان نزد پزشک بروند. همان‌طور که اضطراب در زنان ایجاد واژینیسموس می‌کند، در مردان نیز سبب ایجاد مشکلات و ناتوانایی‌های جنسی خواهد شد، بنابراین بهتر است اختلالات روانی تهدیدکننده سلامت جنسی را هر دو با هم حل کنند.

منبع: دلگرم