آموزش خواب به کودک، روش گریه تا بیهوشی!
یکی از روش‌های یاد دادن و آموزش خواب به کودکان شیرخوار روش گریه تا خواب است.
یکی از روش‌های یاد دادن و آموزش خواب به کودکان شیرخوار روش گریه تا خواب است. مردم اغلب فکر می‌کنند این روش خواب به معنای آن است که کودک را تنها بگذارید که تا آن‌قدر گریه کند تا بالاخره به خواب برود. اما روش گریه تا خواب به یک رویکرد آموزش خواب اشاره می‌کند که می‌گوید ایرادی ندارد اگر قبل از رفتن سراغ کودک و تسکین دادنش اجازه دهید او برای فواصل مشخصی و اغلب خیلی کوتاه گریه کند. کارشناسان حامی این روش می‌گویند گریه کردن اگرچه هدف نیست اما برای برخی کودکان بخشی غیرقابل اجتناب از آموش خواب است. بیشتر متخصصان اطفال نیز موافقند که گریه کردن طبیعی و نرمال است و روش‌های گریه تا خواب برای بسیاری از خانواده‌ها پاسخ داده است. در این مطلب می‌توانید با روش گریه تا خواب، رویکردهای کارشناسان در این زمینه، مراحل و نکاتی در مورد روش آموزش خواب به کودک با روش گریه تا خواب آشنا شوید.
اساس و اهداف روش گریه تا خواب
روش گریه تا خواب بر این عقیده استوار است که به خواب رفتن به طور مستقل مهارتی است که اگر به کودک فرصت بدهید می‌تواند آن را یاد بگیرد. این تصور معتقد است که اگر کودک عادت کند با شیر دادن شما یا جنبانده شدن به خواب برود نمی‌تواند یاد بگیرد که به طور مستقل خوابش ببرد. یعنی وقتی در طول شب بیدار می‌شود، همان‌طور که همهٔ کودکان و بزرگسالان به عنوان بخشی از چرخهٔ خواب طبیعی بیدار می‌شوند، به جای اینکه بتواند دوباره به خواب برود هشیارتر می‌شود و برای دیدن شما گریه می‌کند. در مقابل، اگر کودکتان یاد بگیرد که در وقت خواب شب خودش را تسکین دهد تا به خواب برود، وقتی در طول شب یا چرت روز بیدار می‌شود می‌تواند از همان مهارت استفاده کند.
هدف روش گریه تا خواب، گریه کردن نیست اما مشوقان این روش می‌گویند که تا وقتی کودک به خوابیدن مستقل عادت می‌کند گریه کردن اغلب یک اثر جانبی غیرقابل اجتناب است. آنها می‌گویند مزایای دراز مدت این کار بسیار سنگین‌تر از درد کوتاه مدت چند قطره اشک است. به عبارت دیگر کودکی که به راحتی و با خوشحالی به خواب می‌رود و والدینی که می‌توانند روی خواب خوب خودشان در شب حساب کنند.
رویکردها و نظرات کارشناسان مشوق روش گریه تا خواب
برخی حامیان این روش معتقدند گریه کردن ممکن است بخشی ضروری از فرایند کمک به کودک برای پیدا کردن عادات خواب سالم باشد و برخی از شکل ملایم‌تر و مهربانانه‌تری دفاع می‌کنند.
برخی کارشناسان این روش هم معتقدند از همان هشت هفتگی هم می‌توان کودک را تنها گذاشت تا هر چقدر لازم است گریه کند تا خوابش ببرد و با این کار او در نهایت یاد می‌گیرد که خودش را آرام کند. همچنین تعدادی از کارشناسان مخالف شیر دادن طبق خواستهٔ کودک هستند و به جای آن حامی برنامهٔ تغذیه و خواب و بیداری والدمحور هستند. روش آنها شامل یک برنامهٔ دقیق و سختگیرانه برای چرت و خواب کودک و گذاشتن کودک در تختش در حالت بیداری است تا یاد بگیرد که خودش را آرام کند و بخواباند. این به معنای آن است که باید منتظر مقداری گریهٔ بیشتر باشید، به ویژه در ابتدا که کودک در حال تطبیق با این برنامه است.
این دو روش آخر هر دو بحث‌برانگیز است و انتقاداتی از سوی کارشناسان مراقبت از کودک و والدین به آنها شده است. همچنین رویکرد آنها با توصیه‌های اثبات‌شده و علمی در مورد تغذیه و آموزش خواب تناقض دارد.
مراحل آموزش خواب به روش گریه تا خواب
کودکتان باید از لحاظ رشد فیزیکی و عاطفی آمادهٔ خوابیدن در طول شب باشد که این آمادگی معمولاً بین چهار تا شش ماهگی اتفاق می‌افتد. به‌طورکلی سن مشخص و خاصی برای شروع استفاده از این تکنیک توسط کارشناسان عنوان نشده است، زیرا می‌تواند برای هر کودکی متفاوت باشد. همچنین اگر مطمئن نیستید که کودکتان آماده است یا خیر، می‌توانید امتحان کنید یا با پزشک کودکتان صحبت کنید. اگر هم بعد از امتحان این روش با مقاومت زیادی از سوی کودک روبه‌رو شدید، چند هفته صبر کنید و بعد دوباره امتحان کنید. مراحل آزمودن این روش به شرح زیر است:
- کودک را وقتی خواب‌آلوده اما هنوز بیدار است در تختش بگذارید.
- به کودک شب به خیر بگویید و اتاق را ترک کنید.
- اگر وقتی بیرون رفتید گریه کرد، بگذارید برای زمان مشخص کوتاهی گریه کند.
- به اتاق برگردید و برای حداکثر یک یا دو دقیقه او را تسکین دهید و به پشتش بزنید.
- چراغ را روشن نکنید و با صدای آرام و تسکین‌دهنده صحبت کنید.
- او را از تخت بلند نکنید.
- وقتی هنوز بیدار است دوباره اتاق را ترک کنید، حتی اگر در حال گریه باشد.
- این بار کمی بیشتر از بار قبل منتظر بمانید و وقتی به اتاقش رفتید همان کارها را انجام دهید.
- به تدریج برای فواصل طولانی‌تری منتظر بمانید و هر بار فقط برای یک یا دو دقیقه به اتاق برگردید، تسکینش دهید و به پشتش بزنید و درحالی‌که بیدار است اتاق را ترک کنید.
- این برنامه را دنبال کنید تا کودکتان درحالی‌که شما بیرون از اتاق هستید خوابش ببرد.
- اگر کودک بعداً دوباره بیدار شد، همین روش روتین را دنبال کنید. به این شکل که با حداقل زمان انتظار برای آن شب شروع کنید و به تدریج فاصلهٔ بین سر زدن‌هایتان به او را افزایش دهید تا به حداکثر زمان انتظار برای آن شب برسید.
هر شب فاصلهٔ بین سر زدن‌ها به اتاق کودک را افزایش دهید. در بیشتر موارد کودک از شب سوم یا چهارم یا حداکثر یک هفته، می‌تواند به تنهایی بخوابد.
- اگر پس از چند شب امتحان کردن این روش، کودک هنوز خیلی مقاومت می‌کند چند هفته منتظر بمانید و بعد دوباره سعی کنید.
مدت زمان تنها گذاشتن کودک در روش گریه تا خواب
برای اینکه کودک را در فواصل بیش از حد تنها نگذارید یا دچار سردرگمی در تشخیص این زمان نشوید، می‌توانید از راهنمایی‌های زیر استفاده کنید:
شب اول
بار اول اتاق را سه دقیقه ترک کنید، بار دوم پنج دقیقه و بار سوم و تمام دفعات بعدی در همان شب، قبل از برگشتن به اتاق ۱۰ دقیقه منتظر بمانید.
شب دوم
اول پنج دقیقه اتاق را ترک کنید، بار دوم ۱۰ دقیقه بیرون بمانید و بار سوم ۱۲ دقیقه صبر کنید.
شب‌های بعدی
بعد از این دو شب اول، هر شب فواصل انتظار را طولانی‌تر کنید.
همچنین به خاطر داشته باشید که این فواصل قطعی و جادویی نیست و شما می‌توانید هر فاصله‌ای را که با آن راحت‌تر هستید انتخاب کنید.
نکاتی مفید هنگام استفاده از روش گریه تا خواب
برای امتحان و آزمودن روش آموزش خواب گریه تا خواب بهتر است مواردی را در نظر بگیرید تا در این راه موفق‌تر باشید. پیشنهادهای زیر احتمالاً می‌تواند به شما کمک کند:
آمادگی خود و همسرتان را در نظر بگیرید
یک برنامهٔ مشخص بریزید و قبل از شروع آموزش خواب مطمئن شوید که شما و همسرتان از لحاظ عملی و عاطفی آماده هستید. برای مثال اگر همسرتان یک سفر کاری در پیش دارد یا اگر قرار است مهمان داشته باشید احتمالاً وقت خوبی برای شروع برنامهٔ آموزش خواب نیست. از لحاظ عاطفی نیز با همسرتان صحبت کنید تا مطمئن شوید که هر دوی شما روش کار را می‌دانید و در مورد آن توافق دارید. در این صورت اگر در طول راه با سختی‌هایی مواجه شوید می‌توانید به همدیگر کمک کنید.
یک مراسم قبل از خواب پیدا کنید
برای فراهم کردن زمینهٔ موفقیت روش گریه تا خواب، یک مراسم روتین قبل از خواب شب ایجاد کنید و به آن پایبند بمانید. برای مثال، کتاب خواندن، لالایی و به رختخواب رفتن را هر شب در ساعتی مشخص انجام دهید. با این کار کودکتان دقیقاً می‌داند باید انتظار چه چیزی را داشته باشد. این کار همچنین به داشتن برنامهٔ روزانهٔ ثابت مثلاً برای چرت‌های روزانه کمک می‌کند.
وقتی برنامه را شروع کردید به آن پایبند بمانید
والدینی که آموزش خواب را تجربه کرده‌اند همگی توافق دارند که کلید موفقیت در این روش ثبات است، مگر اینکه متوجه شوید کودکتان از لحاظ فیزیکی یا عاطفی آمادهٔ آموزش خواب نیست و تصمیم بگیرید مدتی دست نگه دارید، در غیر این صورت، برنامه را چند هفته دنبال کنید. وقتی کودک ساعت دو نیمه‌شب بیدار می‌شود ممکن است وسوسه شوید که آموزش خواب را رها کنید و بروید او را بغل کنید اما اگر این کار را بکنید، هر کاری که تا آن نقطه انجام داده‌اید هدر می‌رود و شما مجبورید دوباره از نقطهٔ صفر شروع کنید.
بی‌خوابی را قدری تحمل کنید
روش گریه تا خواب را در شبی شروع کنید که اگر کمی بی‌خوابی بکشید ایرادی نداشته باشد. مثلاً اگر در طول هفته کار می‌کنید می‌توانید آموزش را از شب چهارشنبه یا پنج‌شنبه شروع کنید که تا شنبه بتوانید کمبود خوابتان را جبران کنید.
خودتان را برای چند شب سخت آماده کنید
شنیدن گریهٔ کودکتان می‌تواند ناراحت‌کننده باشد و هفتهٔ اول می‌تواند دشوارتر باشد. سعی کنید آرام باشید و به خاطر داشته باشید که وقتی تمام شود همهٔ اعضای خانواده راحت‌تر و بهتر می‌خوابند.
به شکل تیمی تلاش کنید
در طول فواصل انتظار با همسرتان یک کار سرگرم‌کننده برای انجام دادن پیدا کنید، مثلاً به موسیقی گوش کنید یا شطرنج بازی کنید. اگر بعد از مدتی دیدید گریه‌های کودک دیگر برایتان غیرقابل تحمل شد، اجازه دهید همسرتان بقیهٔ کار را به عهده بگیرد و شما دوش بگیرد یا بیرون قدم بزنید. وقتی حالتان بهتر شد می‌توانید برگردید و این بار شما به همسرتان استراحت بدهید.
روش آموزشی را با شرایط خانواده‌تان سازگار کنید
اگر می‌خواهید روشی مانند این را امتحان کنید اما به نظرتان خیلی خشن می‌آید می‌توانید یک رویکرد تدریجی‌تر را امتحان کنید. برای مثال، می‌توانید تعداد شب‌های برنامه را بیشتر کنید تا فواصل انتظار را به جای هر شب، یک شب در میان افزایش دهید.
هدف خود را به یاد داشته باشید
هدف روش‌های خواب در نهایت آرامش شبانه را با خود به همراه دارد. پس این هدف را با خودتان تکرار کنید تا خواب شب خوبی برای خود، کودکتان و دیگر اهالی خانه تأمین کنید.
انتظار پسرفت را داشته باشید
حتی بعد از اینکه آموزش خواب را تمام کرده‌اید، انتظار داشته باشید که کودکتان گاهی پسرفت‌هایی داشته باشد، مثلاً وقتی بیمار می‌شود یا در سفر هستید.
میزان تأثیر روش گریه تا خواب
این روش برای برخی مادر و پدرها خیلی زود جواب می‌دهد و پس از چند شب و مقداری اشک و گریه، کودکشان دیگر در طول شب خودش می‌خوابد. اما برای والدین دیگر، وقتی گریهٔ کودک همچنان ادامه دارد و خوابی که هدف اصلی هر روش خوابی است اتفاق نمی‌افتد بهتر است یک روش دیگر را امتحان کنند.
مثل هر روش آموزش خواب دیگری، هیچ رویکرد آموزش خوابی برای همهٔ کودکان مؤثر نیست. اگر یکی از نزدیکان شما از روش گریه تا خواب نتیجهٔ خوبی گرفته است، لزوماً به این معنا نیست که این روش برای شما هم مناسب خواهد بود. همچنین این روش ممکن است در مورد یکی از فرزندان شما جواب بدهد ولی در مورد دیگری مؤثر و مفید نباشد، پس بهتر است این نکات را در نظر داشته باشید.
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼