برخورد با لجبازی کودکان، دو و سه سالگی

لجبازی در کودکان ۲ و ۳ ساله بسیار شایع است و بیشتر اوقات این رفتار والدین را کلافه کرده و آن‌ها را وادار به تسلیم می‌کند. اما واقعا کوتاه آمدن در برابر لجبازی‌های کودک صحیح است؟ کودک در این سن می‌خواهد تا استقلال خود را تثبیت کند و کارها را با لجبازی به شیوه‌ی خودش انجام دهد. اگر والدین رفتار مناسبی در این موقعیت‌ها نداشته‌باشند کودک در آینده دچار مشکل می‌شود و یاد می‌گیرد با لجبازی و پرخاشگری قادر است هر کاری انجام دهد. پس زمانی که در اجتماع تقاضاهای او برآورده نشود، دچار یاس و ناامیدی نسبت به توانایی‌های خود می‌شود. اگر شما هم کودک لجبازی دارید می‌توانید با مشاوره کودک به رفتار صحیح با او پی ببرید.

علت اصلی
کودک دو ساله خودشیفته است! اگر می‌خواهید بیشتر دراین‌باره بدانید مقاله تربیت کودک ۲ تا ۳ سال را بخوانید. کودکان دو و سه ساله در سطحی از دوره‌ی رشدی قرار دارند که تمام دنیا را متعلق به خود می‌دانند و می‌خواهند سریعا همه چیز برای آن‌ها فراهم شود. بنابراین زمانی که چیزی را از او سلب می‌کنید و یا محدودش می‌کنید با رفتارهایی همچون لجبازی و جیغ زدن سعی می‌کند تا حق خود را بگیرد. ممکن است احساساتش آنقدر برانگیخته شود که راهی برای بروز آن‌ها نیابد و شروع به لجبازی کند. علت دیگر آن است که کودک نمی‌تواند کاری که می‌خواهد را به درستی انجام دهد و از طرفی ناامیدی خود را با لجبازی نشان می‌دهد. در هر صورت لجبازی به هر علتی که باشد پذیرفتنی نیست و شما بهتر است این رفتار را در کودک خود تغییر دهید. به او بفهمانید که با لجبازی کاری از پیش نمی‌برد.

واکنش صحیح در مقابل لجبازی کودکان
در مقاله علت و درمان لجبازی کودکان به ریشه‌های لجبازی در کودکان پرداخته‌ایم. در واقع واکنش صحیح در مقابل لجبازی‌های کودک بی‌اعتنایی است. این روش در طولانی مدت بهترین روش تغییر رفتار لجبازی در کودک است، در بسیاری از مواقع لجبازی کودک برای جلب توجه شماست. فرض کنید کودک از شما آبمیوه درخواست می‌کند و آن را در خانه ندارید. در این صورت شروع به داد و فریاد می‌کند و از شما می‌خواهد تا همین الان برایش فراهم کنید. برآورده‌کردن خواسته‌ی او در این موقعیت سبب تشویق رفتار لجبازانه او می‌شود. طبق اصول روانشناسی بی‌توجهی سبب خاموشی رفتار می‌شود. زمانی که کودک شروع به جیغ و فریاد می‌کند و یا خود را به زمین می‌کوبد، محل را ترک کنید و به کار خود بپردازید؛ تلویزیون تماشا کنید، با دیگری صحبت کنید و به او نشان دهید که توجهی به رفتارش ندارید.
در مواجهه با لجبازی کودکان محل را ترک کنید
در بیشتر اوقات لجبازی و بهانه‌گیری کودک همزمان است. در مقاله دیگری با عنوان کودک بهانه‌گیر به آن مسأله هم پرداخته‌ایم. ممکن است کودکی دو ساله در رسیدن به خواسته‌ی خود اصرار بورزد و ساعت‌ها به جیغ و فریاد بپردازد. شما هم بهتر است همانقدر در بی اعتنایی به او مصمم باشید. اگر از اتاق بیرون آمدید و او به دنبال شما راه افتاد بدانید که کار خود را درست انجام داده‌اید چرا که او به دنبال شنونده است. واکنشی دیگر این است که او را مجبور کنید روی یک صندلی بنشیند و از اتاق بیرون نیاید. خود نیز بیرون از اتاق بروید جایی که او شما را نبیند. به او بفهمانید که حق ندارد صندلی خود را ترک کند و باید برای دقایقی که شما تعیین می‌کنید همانجا بماند. اجازه دهید همانجا به جیغ و فریاد خود ادامه دهد.

بهترین روش برخورد
گاهی لجبازی کودکان هدف‌دار است، اگر بدانند که با این کار به هدف خود نمی‌رسند آن را تکرار نمی‌کنند. زمانی که کودک رفتار درستی از خود نشان می‌دهد، بداخلاقی نمی‌کند و جیغ و فریاد نمی‌زند او را تشویق کنید. چیزی که دوست دارد و آن را صلاح می‌دانید به او بدهید تا یاد بگیرد با خوش رفتاری می‌تواند پاداش بگیرد. توجه داشته باشید که پاداش شما نباید به صورت رشوه باشد. به کودک بفهمانید وقتی کاری را به کودک محول می‌کنید باید آن را انجام دهد و جیغ و فریاد او نباید مانع شود. اجازه ندهید لجبازی کودک بر تصمیمات شما تاثیر بگذارد و نظر شما را تغییر دهد. در صورتی که هیچ کدام از راه‌ها موثر نبود ممکن است لجبازی کودک شما علتی ریشه‌ای داشته باشد، در این صورت از مشاور روانشناس کمک بگیرید.