ریزش موی نوزاد، عوامل احتمالی

برخی نوزادان با موهای پرپشت به دنیا می­‌آیند، اما برخی دیگر تا دوران نوپایی سری صیقلی و بی­‌مو دارند. در بیشتر موارد، کودکان نوپایی که مو ندارند یا موی کمی دارند کاملا سالم‌­اند، اما کچلی مزمن ممکن است نشانه شرایط پزشکی خاصی باشد. پزشک باید سلامت کودکی را که به صورت مزمن موهایش می‌­ریزد یا کچل است بررسی کند. اگر پزشک به شرایط پزشکی مشکوک شود که ممکن است در این عارضه مؤثر باشد، باید کودک نوپا را برای بررسی‌­های بیشتر به متخصص ارجاع دهد.

وراثت
برخی کودکان نوپا به صورت ژنتیکی رشد موی آهسته‌ای دارند. کودکان نژاد هند و اروپایی بیشتر به مشکل بی‌مویی طولانی دچار می‌­شوند. بسیاری از کودکان با نژاد اروپایی تا دو سالگی یا بیشتر هیچ مویی ندارند.

ریزش مو در نوزادان
کودکان در دوران نوزادی دو گیس مو دارند. در برخی کودکان، گیس دوم ممکن است تا انتهای دوران نوپایی ظاهر نشود.

عفونت قارچی
ممکن است یکی از دلایل ریزش مو در کودکان عفونت قارچی باشد. tinea capitis، نوعی کرم حلقه‌­ای، از دیگر دلایل ریزش موی کودکان نوپا در پشت سرشان است. چربی ناهنجار پوست (سبوره) یا بیماری پوستی کلاه گهواره نیز از عوامل ریزش مو در نوزادان به شمار می‌آید.

تاسى منطقه اى (آلوپشیا آره اتا)
این اختلال خودایمنی باعث می‌­شود کودکان در بخش‌­هایی از جمجمه ریزش موی سکه‌­ای داشته باشند که در نهایت، به کچلی کامل منتهی می‌­شود. کودکانی که به این بیماری دچار می‌­شوند از دوران نوزادی یا نوپایی برخی علائم را دارند.

ریزش موی کششی
ریزش موی کششی یکی از موارد بسیار شایع در کودکان نوپا مخصوصا دختران است. بستن مداوم موی کودکان منجر به ریزش، کچلی یا رشد کم موها می‌­شود. برای جلوگیری از این نوع ریزش، بهتر است از بستن یا شانه کردن مداوم موی کودکان خودداری کرد.

سوء تغذیه
سوء تغذیه ممکن است گاهی منجر به تاسی یا رشد نکردن موی کودک و نوزاد شود. کمبود آهن، روی و پروتئین هم ممکن است علت تاسی کودکان نوپا باشد، اما این مشکلات در دنیای امروز بسیار نادر هستند.