چگونگی درمان ناباروری با آی وی اف

لقاح آزمایشگاهی یا اصطلاحا IVF، یک روش پیشرفته و موثر کمک باروری است که طی آن برداشت تخمک از تخمدان زن، صورت می گیرد. سپس این تخمک ها در محیطی خارج از رحم و در لابراتوار با اسپرم مرد ترکیب می شوند، این کار منتج به بارور شدن تخمک می شود.
پس از بارور شدن تخمک زن، در حقیقت نطفه یا رویان تشکیل می شود که باید جهت بارور شدن به رحم زن انتقال داده شود.
لازم به ذکر است که در برخی شرایط خاص، ممکن است نطفه برای بارور شدن به حامل دیگری جز مادر یا حامل جایگزین منتقل گردد.

ناباروری های قابل درمان با روش IVF

توجه داشته باشید که IVF، لزوما اولین قدم برای درمان ناباروری نیست و در موارد ذیل می توان از این روش درمانی بهره برد:

• لوله های رحم (لوله های فالوپ) به کلی مسدود شده باشند.
• روش های درمانی دیگر نظیر مصرف داروهای کمک باروری، لقاح مصنوعی و غیره کمکی به درمان نازایی نکرده باشند.
• همچنین روش IVF در مواردی که هر یک از زوجین دچار یکی از اختلالات ذیل باشند، می تواند موثر واقع شود :
  - مشکلات تخمک گذاری
  - اختلال در رحم یا لوله های رحم
  - آندومتریوز
  - کم بودن تعداد اسپرم های مرد
  - ناتوانی اسپرم مرد جهت باقی ماندن در مخاط گردن رحم زن و نفوذ به تخمک
  - وجود بعضی پادتن ها در بدن که اسپرم مرد یا تخمک زن را در معرض آسیب قرار می دهند.

اقدامات قبل از IVF

• پیش از اقدام به انجام IVF می بایست اقدامات ذیل صورت پذیرند:
  انجام آزمایش تخمدان بر روی خانم؛ لازم به ذکر است که نتیجه این آزمایش ، مبیّن میزان و نیز سطح کیفیت تخمک می باشد.
• بررسی رحم جهت تایید سلامت آن؛ توجه داشته باشید که سلامت رحم، لازمه موفقیت در باروری می باشد.
• انجام تست اسپرم بر روی مرد، جهت نمونه برداری از مایع منی؛ شیان ذکر است که نتیجه این آزمایش، بیانگر شکل اسپرم، میزان و نیز تعداد آن می باشد.

چنانچه در این آزمایش مشخص شود که اسپرم مرد ضعیف است، ممکن است پزشک انجام فرآیندی به نام ICSI (بارداری به روش میکرواینجکشن) را درخواست نماید.
طی فرآیند ICSI، مستقیما اسپرم مرد را به تخمک زن تزریق می کنند.

بعد از عمل IVF

پس از انتقال نطفه به رحم زن، امکان انجام امور روزمره برای وی ممکن خواهد بود، اما به این خاطر که احتمال دارد تخمدان ها بزرگ شوند می بایست از انجام فعالیت های سنگین خودداری شود.

نتیجه عمل IVF

• آنالیز و آزمایش نمونه خون مادر، به منظور تعیین بارداری؛ از دو هفته بعد از بازیابی تخمک
• در صورت تایید بارداری، فرد به متخصص زنان و زایمان ارجاع داده خواهد شد.
• در صورت عدم تایید بارداری، پزشک دستور قطع مصرف پروژسترون را صادر می کند، لذا امکان دارد فرد یک هفته بعد، دچار سیکل ماهیانه شود.
• توجه نمایید که چنانچه فرد عادت ماهیانه نشده و با خونریزی غیر عادی روبرو شود، مراجعه به پزشک معالج برای وی ضرورت خواهد یافت.
• در چنین مواردی اگر فرد مجددا خواهان انجام IVF باشد، پزشک برخی مراقبت های لازم قبل از IVF را به منظور افزایش احتمال باروری به بیمار خود توصیه می نماید.

فرآیند IVF

پروسه IVF، تقریبا بین یک ماه الی یک ماه و نیم طول می کشد. این فرآیند به طور کلی طی ۶ مرحله قابل انجام است که در ادامه، این مراحل را برای شما تشریح خواهیم نمود.

• در مرحله اول، پزشک متخصص با تجویز برخی داروها اقدام به متوقف نمودن سیکل قاعدگی می نماید.
• در مرحله دوم، پزشک متخصص به منظور کمک به تخمدان ها جهت تولید تخمک های بیشتر اقدام به تجویز داروهای مخصوصی می کند.
• در مرحله سوم، پزشک معالج جهت بررسی بلوغ تخمک ها و نیز بررسی میزان آمادگی زن، طی هر ماه تعدادی از تخمک های وی را آزاد کرده و بر روی آن ها سونوگرافی و آزمایشاتی مخصوص انجام می دهد.
  توجه داشته باشید در برخی موارد جهت کمک به بلوغ تخمک ها ممکن است پزشک متخصص، داروهای بخصوصی را تجویز نماید.
• در مرحله چهارم، جهت جمع آوری تخمک از تخمدان ها یک سوزن توخالی از طریق واژن به تخمدان ها ورود می کند.
• در مرحله پنجم، پزشک متخصص به کمک اسپرم های مرد و ترکیب آن با تخمک زن، نسبت به بارور سازی تخمک ها اقدام می کند.
  لازم به ذکر است که پس از ترکیب اسپرم با تخمک، حداقل چند روز زمان لازم است تا تخمک بارور شود.
• در مرحله ششم که مرحله نهایی IVF است، نطفه به رحم منتقل می گردد.
  از آن جا که فرآیند IVF، تحت بیهوشی کامل انجام می شود یا این که برای انجام آن داروهای ضد درد به فرد تزریق می شود؛ طی آن فرد متحمل هیچ گونه دردی نخواهد شد.

توجه داشته باشید که به توصیه کارشناسان IVF، بهتر است در هر دوره از این فرآیند تنها یک یا دو نطفه به رحم منتقل شود تا بدین ترتیب از چند قلو زایی پیشگیری شود.