شیر دادن در دوران بارداری، اشکالی داره؟

پرسش: بچه من یک سال و چهار ماهشه مجبورم ازشیر بگیرمش چون دوباره باردارم اشکالی داره؟

پاسخ: به طور کلی و از لحاظ علمی، شیردهی هیچ‌گونه تغییر خاصی در بارداری مادر ایجاد نمی‌کند. بنابراین هیچ‌گونه دلیل علمی مبنی بر قطع شیردهی در دوران بارداری نیز وجود ندارد. این مسئله که مادر بخواهد شیردهی را ادامه بدهد یا خیر یک تصمیم کاملا شخصی است. از نظر پزشکی، مشکلی در این خصوص متوجه مادر و جنینش نیست.

برخورداری از یک تغذیه متعادل بیش از هر چیز دیگری حائز اهمیت است. با داشتن یک الگوی تغذیه‌ای متعادل و مناسب مشکلی برای مادر، جنین و یا نوزادش به وجود نمی‌آید. لازم نیست مادر غذای خود را دو برابر کند، بلکه تنها وقتی احساس تشنگی کرد حتما آب و مایعات بنوشد و هرگاه احساس گرسنگی داشت غذا میل کند. لزوما خوردن و نوشیدن مادر نباید تابع یک برنامه منظم باشد.

از ماه پنجم بارداری به بعد ممکن است طعم شیر تغییر کند، اما کیفیت ان بهتر می‌شود چرا که «کلستروم» از ماه پنجم بارداری به بعد تولید می‌شود. ممکن است به علت تغییر طعم شیر، نوزاد از مکیدن پستان مادر امتناع ورزد، در این حالت محققان معتقدند مادر می تواند در صورت عدم تمایل نوزاد، شیردهی به او را قطع کند.

جای نگرانی از بابت تمام شدن شیر «کلستروم» و محروم شدن نوزاد بعدی از مصرف این شیر که خواص ویژه‌ای دارد نیست، زیرا این شیر توسط بدن مادر مجدد تولید می‌شود. با مکیدن پستان مادر توسط نوزاد، غده هیپوفیز مادر هورمونی به اسم «اوکسی‌توسین» ترشح می‌کند، این هورمون برای ازاد شدن شیر لازم است.

البته این هورمون در هنگام زایمان هم ترشح می‌شود، اما در مادرانی که دارای سابقه سقط، زایمان زودرس، انقباض رحمی و به دنبال آن درد شکمی و خونریزی در دوران بارداری هستند، بهتر است به نوزاد خود شیر ندهند. اما مادری که سالم است و هیچ عارضه دوران بارداری هم در وی مشاهده نمی‌شود، ترشح اوکسی‌توسین هم مشکلی برای وی ایجاد نمی‌کند چرا که رحم هم باید آمادگی تاثیرپذیری از اوکسی‌توسین را داشته باشد. این امادگی معمولا پس از هفته ۳۷ بارداری ایجاد می‌شود.

شیردهی در حین بارداری هیچ‌گونه تاثیری بر وزن‌گیری کودک ندارد. بدن انسان یک فیزیولوژی معجزه‌گون دارد و بسیار اسان خودش را با هر تغییری وفق می‌دهد، به گونه‌ای که مادر می‌تواند شیردهی به نوزاد اولش را حتی پس از به دنیا اوردن فرزند دومش نیز ادامه بدهد و دو کودک را با شیر خود تغذیه کند به شرطی که کودک، هنوز به شیر مادر نیاز داشته باشد.

با توجه به اطلاعات موجود و عدم وجود اظهار نظر علمی قطعی در منابع معتبر زنان و مامایی، تصمیم گیرنده در این چالش بزرگ "مادر" است. در بعضی شرایط مادر احساس می کند نیازهای شیرخوار به حدی زیاد است که او باید به وسیله تداوم شیردهی به ارتباط با شیرخوار و پاسخگویی به نیازهای او ادامه داده و راه حل برای بارداری فعلی را به طبیعت واگذارد و در شرایط دیگری مادر هر کار ممکنی را برای حفظ بارداری از جمله قطع شیردهی، انجام می دهد.