تحرک کم در بارداری، پیامدهای منفی

یافته های پژوهشگران پزشکی ورزشی کشورمان نشان می دهد: ورزش منظم هوازی دوران بارداری پس از رفع احتمال خطر تهدید به سقط با رعایت اصول و ایمنی تحت مراقبت متخصصان می تواند، طول مرحله فعال زایمان را کوتاه‎تر و میزان سزارین، مکونیومی بودن مایع آمنیوتیک و زجر جنینی حین زایمان را کاهش دهد.

ورزش در بارداری
با پیروی از برنامه مذکور زنان باردار داری روحیه شادتر بوده، دردهای زایمانی را بهتر و آسان تر تحمل کرده، شیر دهی موفق تری را تجربه می کنند؛ پس انجام حرکات ورزشی مناسب نه تنها موجب صدمه و زیان به جنین و مادر نمی شود، بلکه مادر را در جهت انجام زایمان آسانتر و تولد نوزادی سالمتر یاری می دهد.

هدف از این مطالعه بررسی اثرات یک دوره ورزش هوازی و غیر تحمل کننده وزن مانند دوچرخه سواری که از خطر کمتری نسبت به ورزش های تحمل کننده وزن مانند دویدن برخوردار است بر پیامد بارداری در مادر و نوزاد در مقایسه آن با گروه کنترل بود.

نمونه های مورد بررسی در این مطالعه، ۹۰ نفر زن باردار نخست بارداری بودند که در هفته ۲۰ تا ۲۴ به صورت در دسترس انتخاب شده، به طور تصادفی در دو گروه تجربی ۴۰ نفره و کنترل ۵۰ نفره قرار گرفتند.

در گروه تجربی، برنامه تمرین هشت هفته یی با دوچرخه کارسنج هر هفته دو جلسه و در هر جلسه ۱۵ تا ۳۰ دقیقه تمرین با دوچرخه ثابت با شدت ۵۰ درصد تا ۶۵ درصد ضربان قلب پیشینه (به طوری که جلسات شامل گرم و سرد کردن نیز بود) اجرا شد.

یافته های این بررسی نشان داد:
بین طول دوران بارداری، وزن حین تولد نوزاد و آیکار دقیقه اول و مکنیال بودن مایع آمنیوتیک گروه تجربی و کنترل تفاوت معنی داری وجود داشت (P