تشخیص عفونت واژن در حاملگی

می‌توانید برای جلوگیری از عفونت‌های واژینال در دوران بارداری راه‌کار‌های ساده‌ای را انجام دهید. عفونت‌های قارچی نوعی رایج از عفونت واژن است که به خصوص در زنان باردار بسیار رایج است.این غیر معمول نیست که به مقدار مشخصی قارچ در مهبل (واژن) و همچنین در دستگاه گوارش وجود داشته باشد. قارچ تنها زمانی یک مشکل به حساب می‌آید که آنقدر سریع رشد کند که با میکروارگانیسم‌های دیگر رقابت کرده و میزان آن از حد معین فرا‌تر برود.

سطح بالا‌تر استروژن در دوران بارداری باعث می‌شود که مهبل (واژن) گلیکوژن بیشتری تولید کند که همین امر نیز رشد قارچ‌ها را ساده‌تر و محتمل‌تر می‌کند. برخی از محققان فکر می‌کنند که استروژن همچنین ممکن است بر رشد قارچ اثر مستقیم داشته باشد، بدین صورت که باعث رشد سریع‌تر آن شده و کاری کند که قارچ‌ها راحت‌تر به دیواره‌های مهبل (واژن) بچسبند.

شما همچنین زمانی که آنتی بیوتیک مصرف می‌کنید نیز بیشتر مستعد ابتلا به این عفونت قارچی می‌شوید، به خصوص اگر شما این درمان را غالبا یا به مدت طولانی انجام دهید. چرا که در این درمان، آنتی بیوتیک علاوه بر کشتن باکتری‌های مورد نظر، باکتری‌های طبیعی محافظ در مهبل (واژن) را نیز تحت تأثیر قرار می‌دهد و بدین ترتیب قارچ‌ها به آسانی و بدون مانع در واژن رشد می‌کنند.اگر عفونت‌های قارچی به خوبی درمان نشوند امکان ابتلا فرزندتان به این قارچ بیشتر خواهد شد.

علائم چه هستند ؟
اگر شما دچار علائم عفونت قارچ شده باشید به احتمال زیاد علائم آن شما را کلافه خواهد کرد، مگر اینکه هر چه سریع‌تر نسبت به درمان اقدام کنید.، هر چند برخی علائم نیز گاهی اوقات می‌آیند و به خودی خود از بین می‌روند. این علائم شامل موارد زیر هستند:
• خارش، سوزش، درد و قرمزی در مهبل (واژن) و لبه‌ها (و گاهی اوقات تورم)
• ترشحات بدون بوی واژن است که اغلب سفید و خامه‌ای شکل هستند
• ناراحتی یا درد به هنگام برقراری رابطه جنسی
• سوزش هنگام ادرار (ادرار با اندام تناسلیتان که در حال حاضر تحریک شده است، برخورد کرده و موجب سوزش آن می‌شود)

درمان
اگر چه داروهای ضد قارچی در داروخانه‌ها بدون نسخه در دسترس هستند، اما این امر که خودتان بدون ملاقات به پزشک به تشخیص و درمان خود بپردازید، ایده خوبی نیست. دلیل علائم شما ممکن است توسط بیماری دیگری مانند عفونت منتقله از راه جنسی، ایجاد شده باشد و لزوماً علت آن عفونت قارچی نباشد.

مطالعات نشان داده‌اند که اکثر زنانی که عفونت قارچی را در خود تشخیص داده و خودشان نسبت به درمان آن اقدام کرده‌اند، در واقع علت اصلی و واقعی ایجاد کننده علائمشان را نادیده گرفته و در تشخیص دچار اشتباه شده‌اند و نتیجه این است که درمان اصولی و مناسب مشکل واقعی به تأخیر افتاده است!
اگر شما واقعاً دچار عفونت قارچی شده باشید، پزشکتان برای شما یک کرم ضد قارچ مخصوص واژن یا شیافی است که استفاده از آن در طی بارداری بی‌خطر باشد را تجویز خواهد کرد.

در اکثر عفونت‌های قارچی، کرم و شیاف‌های دارای کلوتریمازول موثر‌تر از آن‌هایی هستند که حاوی نیستاتین‌اند.شما باید به مدت ۷ روز متوالی به‌طور مرتب از کرم یا شیاف در مهبل (واژن) خود استفاده کنید. بهتر است این کار را در زمان خواب انجام دهید تا کرم و شیاف به بیرون نشت نکند.(دوره‌های درمانی کوتاه‌تر که قبلاً مؤثر واقع می‌شدند، اکنون که باردارید مؤثر نیستند). همچنین ایده خوبی است که مقداری از کرم ضد قارچ را نیز به منطقه بیرونی مهبل یا واژن خود بمالید.

ممکن است پس از درمان چند روز طول بکشد تا دوباره اندکی احساس آرامش کنید. در این حال، می‌توانید خارشتان را با یک کیسه یخ یا با قرارگیری به مدت ده دقیقه در حمام سرد تسکین دهید.اگر دارو موجب تحریک شما شده یا کارساز به نظر نمی‌آید، این موضوع را با پزشکتان در میان بگذارید. او ممکن است داروی دیگری را برایتان تجویز کند. همچنین دوره کامل درمان را تکمیل کنید تا مطمئن شوید که عفونت قطعاً برطرف شده است.

آیا عفونت قارچی بر جنین تأثیر می‌گذارد ؟
نه، عفونت قارچی کودک در حال رشدتان را تحت تأثیر قرار نمی‌دهد. اما اگر در زمان وضع حمل نیز دچار عفونت باشید، نوزادتان ممکن است در هنگام عبور از مجرای زایمان به آن مبتلا شود. اگر این اتفاق بیفتد نوزادتان ممکن است به یک عفونت قارچی در دهان خود، معروف به برفک دهان نوزاد شود.برفک تکه‌های سفید رنگی است که در دو طرف دهان، سقف دهان و گاهی اوقات روی زبان مشخص می‌شوند. این وضعیت جدی نیست و به راحتی درمان می‌شود (به هر حال، نوزادان می‌توانند حتی در صورتی که شما عفونت واژن نیز نداشته باشید به علل دیگری به عفونت برفک دهان مبتلا شوند).

چگونه می‌توانم شانس ابتلا به عفونت قارچی را کاهش دهم ؟
اگر شما ناحیه تناسلی خود را خشک نگه داشته (قارچ‌ها در محیط‌های گرم و مرطوب رشد می‌کنند) و فلور واژن خود را نیز در تعادل نگه دارید، احتمال ابتلایتان به عفونت قارچی کاهش می‌یابد. همه پیشنهادات زیر بر اساس شواهد علمی نیستند، اما انجامشان آسان است و ارزش امتحان کردن را دارد:

۱٫ پوشیدن لباس زیر نخی و پرهیز از پوشیدن جوراب شلواری و شلوار‌های تنگ، به خصوص آنهایی که از جنس الیاف مصنوعی هستند.
۲٫ خارج شدن فوری از حوله حمام مرطوب پس از شنا و عوض کردن لباس زیر پس از ورزش و عرق کردن.
۳٫ خوابیدن بدون لباس زیر در شب که اجازه می‌دهد هوا به ناحیه تناسلی‌تان برسد. اگر ترجیح می‌دهید هنگام خواب چیزی بپوشید، می‌توانید یک لباس خواب، بدون لباس زیر بپوشید تا هوا در زیر آن به راحتی جریان پیدا کند.

۴٫ از حمام حباب، صابون‌های معطر، مواد شوینده معطر و اسپری‌های بهداشتی زنانه اجتناب کنید. در حالی که هنوز روشن نیست که آیا این موارد منجر به عفونت قارچی می‌شوند یا خیر، اما می‌توانند باعث تحریک ناحیه تناسلی شوند بنابراین بهتر است از مصرف آنها اجتناب شود.
۵٫ به آرامی ناحیه تناسلی خود را با آب گرم تمیز کنید (هرگز در دوران بارداری - یا هر زمان دیگر جریان آب را داخل آن نگیرید.).
۶٫ همیشه خود را از جلو به عقب پاک کنید.

۷٫ ماست بخورید! ماست حاوی ارگانیسم زنده لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس است، که به لحاظ نظری می‌تواند به حفظ تعادل باکتریایی مناسب در روده و مهبل (واژن) کمک کند. شواهد متناقضی در مورد اینکه آیا ماست به پیشگیری از عفونت‌های قارچی کمک می‌کند یا نه وجود دارد، اما بسیاری از زنان روی مؤثر بودن آن قسم می‌خورند! و در هر صورت ماست منبع خوبی از پروتئین و کلسیم است و استفاده آن مملو از فایده خواهد بود