عوارض بارداری ناخواسته، لیست طویلی دارد

عوارض بارداری ممکن است به دلایل مختلف در فرد دیده شود. برخی از اوقات، مشکلاتی که در مادر وجود دارد می تواند چنین عوارضی را ایجاد کند. در برخی از موارد نیز شرایط جدید به خاطر تغییرات هورمونی و تغییر در بدن در طول دوران بارداری رخ می دهد. اگر نگرانی در مورد عوارض بارداری دارید بهتر است با پزشک خود مشورت کنید. برخی از رایج ترین عوارض در برگیرنده موارد زیر است:

سقط جنین:

سقط جنین از دست رفتن بارداری در ۲۰ هفته اول دوران بارداری است. دلایل سقط جنین همیشه مشخص نیست. بیشتر سقط ها اغلب در سه ماهه اول بارداری رخ می دهد . ناهنجاری های کروموزومی می تواند از توسعه درست و مناسب تخمک بارور شده جلوگیری کند. همچنین مشکلات جسمی که در سیستم باروری مادر وجود دارد می تواند مشکلاتی را برای رشد سالم جنین ایجاد نماید. سقط جنین برخی از اوقات سقط خود به خودی نیز گفته می شود . رایج ترین نشانه سقط، خونریزی غیر معمول از واژن است. سایر نشانه ها ممکن است در برگیرنده درد پایین شکمی و گرفتگی و ناپدید شدن نشانه های بارداری همچون ناخوشی صبحگاهی باشد. بیشتر سقط هایی که رخ می دهد که دخالت جراحان نیازی نخواهد داشت. زمانی که سقط زیر ۱۲ هفته رخ می دهد، بافت اغلب حل شده یا خود به خود و بدون نیاز به دخالت های بعدی، عبور می کند. برخی از افراد به دارو یا فرآیندهای کوچک در مطب پزشک نیاز خواهند داشت.

بارداری خارج از رحمی:

تخمک بارور شده خارج از رحم قرار می گیرد. به این شرایط بارداری خارج از رحمی می گویند. معمولا تخمک در یکی از لوله های فالوپ قرار می گیرد. از آنجایی که فضای موجود محدود است و بافت های تغذیه کننده زیادی وجود ندارد جنین نمی تواند به درستی رشد کند. بارداری خارج از رحمی ممکن است درد شدید و اسیب به سیستم تولید مثل زن را به همراه داشته باشد و تهدید کننده زندگی است. با رشد جنین، ممکن است لوله فالوپ بترکد و باعث خونریزی شدید داخلی شود. جنین در بارداری خارج از رحمی زنده نخواهد ماند. جراحی یا استفاده از دارو در این شرایط الزامی است. همچنین باید سیستم تولید مثل فرد توسط متخصص مورد بررسی قرار گیرد. دلایل ایجاد بارداری خارج از رحمی در برگیرنده شرایطی است که در آن بافت سلولی که معمولا در رحم رشد می کند در جایی دیگر از بدن شروع به رشد می نماید.

دیابت دوران بارداری:

دیابت دوران بارداری شکلی از دیابت است که در طول دوران بارداری تشخیص داده می شود. این موضوع بدین معنی است که بعد از بارداری در معرض خطر ابتلا به دیابت قرار دارید. همانند دیابت نوع۲، دیابت دوران بارداری نیز به خاطر مقاومت به انسولین رخ می دهد. برای بیشتر افراد، دیابت بارداری باعث ایجاد نشانه های قابل توجه نمی شود. با اینکه اکثریت قریب به اتفاق زنانی که به این نوع دیابت مبتلا هستند نوزادان سالمی خواهند داشت اما این شرایط می تواند خطر به دنیا آمدن نوزادی بزرگ تر از حد طبیعی را افزایش دهد. دیابت بارداری خطرات دیگری برای نوزاد دارد که در برگیرنده موارد زیر است:

• زردی

• سندرم دیسترس تنفسی

• سطح اندک و غیر طبیعی مواد معدنی در خون

• هیپوگلیسمی

دیابت بارداری را می توان از طریق تغییر در رژیم غذایی و بررسی سطح قند خون درمان کرد. داروهای خوراکی برای کاهش دادن سطح گلوکز نیز ممکن است لازم و ضروری باشد. هدف از هر درمانی باید حفظ قند خون مادر در یک محدوده طبیعی باشد.

نارسایی دهانه رحم:

کودکی که در حال رشد است فشار مداومی را بر روی رحم مادر ایجاد می کند. در موارد نادر، فشار برای رحم قابل تحمل نخواهد بود. این موضوع منجر می شود رحم قبل از اینکه کودک برای تولد آماده باشد باز شود . به این شرایط نارسایی دهانه رحم یا گردن رحم ناکارآمد می گویند. زنانی که در بارداری های خود چنین شرایطی را داشته اند یا بر روی دهانه رحم جراحی هایی را انجام داده اند بیشتر در معرض این شرایط قرار خواهند داشت. نشانه ها اغلب مبهم و غیر اختصاصی است. بیشتر زنانی که دهانه رحم ناکارآمد دارند هیچ نظری در مورد اینکه دهانه رحم نازک یا کوتاه شده ندارند. مشخصه اصلی این شرایط این است که بدون درد رخ می دهد. با اینحال برخی از افراد فشار یا گرفتگی خفیفی را احساس می کنند. معمولا ناکارآمدی دهانه رحم با اندازه گیری طول دهانه به کمک سونوگرافی تشخیص داده می شود. درمان این شرایط در برگیرنده استراحت، استفاده از هورمون پروژسترون یا فرایندی به نام سرکلاژ سرویکس است. سرکلاز جراحی کوچکی است که در آن با نخ اطراف دهانه رحم دوخته می شود تا بتواند آن را بسته نگه دارد. درمان ناکارآمدی دهانه رحم به فاکتورهای متعددی همچون طول دهانه رحم،سن بارداری و نتایج بارداری های قبلی بستگی دارد.

کندگی جفت:

کندگی جفت زمانی رخ می دهد که جفت به طور کامل یا به طور جزئی قبل از به دنیا آمدن نوزاد جدا شود. این جدا شدن بدین معنی است که جنین نمی تواند مواد مغذی و اکسیژن مورد نیاز خود را دریافت کند. کندگی جفت بیشتر در سه ماهه سوم بارداری رخ می دهد. نشانه های رایج آن در برگیرنده خونریزی واژینال، انقباضات و درد شکمی است. هنوز پاسخ قطعی در مورد چرایی این شرایط وجود ندارد. متخصصان فکر می کنند که ترومای فیزیکی ممکن است به این شرایط بیانجامد. فشار خون بالا نیز می تواند به ارتباط بین رحم و جفت اسیب وارد کند. فاکتورهای متعددی می تواند خطر کنده شدن جفت را افزایش دهد. زنان بارداری که فشار خون بالا دارند بیشتر در معرض این شرایط قرار خواهند داشت. این موضوع درباره مشکلات فشار خونی که به بارداری مرتبط نیست هم صدق می کند. احتمال بروز کندگی ارتباط نزدیکی به تعداد و ماهیت بارداری ها قبلی شما خواهد داشت. هرچقدر تعداد فرزندانی که داشته اید بیشتر باشد خطر کندگی نیز بیشتر می شود. علاوه بر این، اگر در گذشته این شرایط را تجربه کرده باشید خطر کندگی جفت در بارداری های بعدی یک در ده است. سایر فاکتورهایی که می تواند خطر کندگی جفت را افزایش دهد مصرف سیگار و مواد مخدر است.

جفت پایین:

این یک عارضه نادر در دوران بارداری است. اگر جفت متصل به قسمت انتهایی دیواره رحم زن به طور کلی یا جزئی دهانه رحم را بپوشاند این شرایط رخ می دهد. این موضوع معمولا در طول سه ماهه دوم و سوم بارداری دیده می شود. برخی از زنان جفت پایین را در اوایل بارداری نیز تجربه می کنند. پزشک متخصص می تواند شرایط موجود را بررسی کند اما اغلب جفت بدون هیچ دخالتی به موقعیت اصلی و مناسب خود باز می گردد. جفت پایین ممکن است در سه ماهه دوم و سوم به یک مشکل حاد و جدی تبدیل شود. این شرایط می تواند خونریزی شدید از واژن را ایجاد کند. اگر این موضوع درمان نشده رها شود می تواند خونریزی های شدیدی را ایجاد کند که به شوک مادر یا حتی مرگ منجر شود. خوشبختانه بیشتر موارد در مراحل اولیه شناسایی شده و درمان می شود.

مایع آمنیوتیکی کم یا زیاد:

مایع آمنیوتیکی رحم را می پوشاند تا بتواند از جنین در برابر تروماها محافظت نماید. همچنین این مایع به حفظ دمای داخل رحم نیز کمک می کند. داشتن مایع آمنیوتیکی بسیار کم یا بسیار زیاد با عملکرد طبیعی رحم تداخل ایجاد خواهد کرد. مایع آمنیوتیکی کم مانع از رشد و توسعه مناسب عضلات،اندام و ریه جنین می شود و بر روی سیستم گوارش تاثیر می گذارد. در بیشتر موارد زیاد بودن مایع آمنیوتیکی خفیف است و مشکلاتی را ایجاد نمی کند اما در موارد نادر، مایع آمنیوتیکی بسیار زیاد می تواند به مشکلات زیر بیانجامد:

• پارگی زودرس غشای آمنیوتیک

• کندگی جفت

• زایمان و درد زودرس

• خونریزی پس از زایمان

نبود یا بیش از حد بودن مایع معمولا در طول سه ماهه دوم بارداری تشخیص داده می شود. آن هایی که مایع آمنیوتیکی بسیار کمی دارند، محلول سالین را می توان به کیسه های آمنیوتیک پمپ کرد تا به کاهش خطر فشرده سازی یا آسیب به اندام های کودک در هنگام زایمان کمک کند. افرادی که مایع آمنیوتیکی زیادی دارند، استفاده از دارو می تواند به کاهش تولید مایع کمک فراوانی بکند. در برخی از موارد، فرآیندی برای تخلیه کردن مایع اضافی ممکن است نیاز باشد. در هر دو مورد، اگر این درمان ها موثر نباشد، ممکن است سزارین القا شود.

پره اکلامپسی:

پره اکلامپسی شرایطی است که با فشار خون بالا و سطح پروتئین بالا در ادرار زنان مشخص می شود. پزشکان هنوز در مورد چیزی که باعث ایجاد این شرایط می شود مطمئن نیستند. چنین شرایطی می تواند خفیف تا حد باشد. در شرایط حاد، نشانه ها در برگیرنده موارد زیر است:

• سردردهای شدید

• از دست دادن موقت بینایی و تاری دید

• درد در قسمت های بالای شکم

• حالت تهوع

• استفراغ

• سرگیجه

• کاهش میزان تولید ادرار

• افزایش ناگهانی وزن

• تورم در صورت و دست ها

اگر سردرد شدیدی داشتید، تاری دید ایجاد شد یا دردی در شکم احساس نمودید باید بلافاصله به پزشک مراجعه کنید یا با اورژانس تماس بگیرید. برای بیشتر زنان، پره اکلامپسی تاثیری بر روی سلامت کودک نخواهد داشت.با اینحال در برخی از موارد این شرایط می تواند مانع از دریافت خون کافی توسط جفت شود. پره اکلامپسی می تواند عوارض جدی را در مادر و کودک ایجاد کند. برخی از عوارض شامل موارد زیر است:

• رشد آهسته

• وزن اندک به هنگام تولد

• زایمان زودرس

• مشکلات تنفسی برای کودک

• کندگی جفت

• سندرم HELLP

• اکلامپسی یا تشنج

تنها درمان برای پره اکلامپسی زایمان است. با اینحال نشانه های این شرایط را می توان با دارو و استراحن درمان کرد. استراحت در رختخواب می تواند به پایین آوردن فشار خون کمک کند و جریان خون را به جفت افزایش دهد. داروهای ضد تشنج نیز در بیشتر موارد تجویز می گردد. تشنج می تواند یک عارضه رایج و جدی برای مادر و کودک او باشد. داروهایی که برای فشار خون بالا تجویز می شود نیز ممکن است موثر باشد. کورتیکو استروئیدها را می توان برای کمک به رشد ریه های کودک برای زایمان زودرس مورد استفاده قرار داد.