مصرف ملوکسیکام در بارداری، پرهیز در اواخر بارداری

ملوکسیکام (Meloxicam) دارویی است که برای درمان درد و التهاب استفاده میشود.
ملوکسیکام برای افرادی تجویز میشود که دچار مشکلاتی مانند تورم و درد ناشی از التهاب و آرتروز روماتیسمی، آرتروز استخوانی و التهاب های مفصلی و دردهای ناشی از آسیب بافتی هستند.
ملوکسیکام داروی ضد التهاب غیر استروئیدی (NSAID) است که با مهار آنزیمهای مسبب تولید پروستاگلاندین (ترکیباتی که در التهاب نقش دارند به خصوص التهاب مفصل) تاثیر میگذارد.
با کاهش میزان پروستاگلاندین التهاب و سایر علائم کاهش می یابد.
سازمان نظارت بر غذا و داروی امریکا ( FDA ) در سال ۲۰۰۰ مصرف این دارو را تایید کرده است.

هشدارهای لازم در مورد ملوکسیکام
در صورتی که حمله آسم، کهیر یا سایر واکنشهای آلرژی را پس از مصرف آسپیرین یا هر داروی ضد التهاب غیر استروئیدی تجربه کرده اید نباید ملوکسیکام مصرف نمایید.
در صورتی که هر یک از این مشکلات را در گذشته داشته اید، حتما موضوع را به اطلاع پزشک برسانید.
هرگز ملوکسیکام را بلافاصله پیش یا پس از عمل جراحی قلب پیوند بای پس عروق کرونری مصرف نکنید.
در صورتی که دچار زخمهای گوارشی، خونریزی معده یا مشکلات شدید کلیه یا کبد باشید ممکن است مصرف این دارو برای شما مناسب نباشد.
به خاطر داشته باشید زخم معده و خونریزی معده در هر زمانی در طول دوره درمان با داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی از جمله ملوکسیکام ممکن است رخ دهد.
دقت داشته باشید خونریزی و زخم معده ممکن است بدون علائم هشدار دهنده ایجاد شود.
احتمال ایجاد زخم معده یا خونریزی دستگاه گوارش با موارد زیر افزایش می یابد:
مصرف داروهای رقیق کننده خون مانند کورتیکواستروئیدها و داروهای ضد احتقان
مصرف طولانی مدت دارو
سیگار کشیدن
سن بالا
ضعف در سلامت عمومی
مصرف الکل
برخی افراد ممکن است علائم هشدار دهنده خونریزی معده مانند سوزش و درد معده، انسداد مدفوع یا استفراغ را تجربه کنند. اگر هر یک از این علائم را تجربه کردید با پزشک خود تماس بگیرید.
این امکان وجود دارد که با مصرف طولانی مدت داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی از جمله ملوکسیکام، آسیب کبد ادامه پیدا کند. علائم هشدار دهنده آسیب دیدن کبد عبارتند از حالت تهوع، استفراغ، خستگی، کاهش اشتها، خارش، زردی (زردی پوست یا سفیدی چشمها) و تیرگی رنگ ادرار.
این داروها ممکن است منجر به احتباس مایعات و تورم شوند که این وضعیت میتواند منجر به نارسایی قلبی شود.
مصرف طولانی مدت و بدون تجویز پزشک ملوکسیکام با خطر افزایش سکته قلبی، سکته مغزی و بالا رفتن فشار خون همراه است. مصرف طولانی مدت آن این خطرات را افزایش می دهد.
یکی از مزایای انجام اقدامات اینترونشنال درد، کاهش درد بیمار با تزریقهای خاصی با کمک تصویربرداری است که بیمار را از مصرف بیش از حد داروهای مسکن بی نیاز می کند.
برای اطمینان از سلامت و ایمنی در مدت مصرف این داروها در صورتی که هر یک از موارد زیر را دارید به پزشک بگویید:
سابقه حمله قلبی، سکته یا تشکیل لخته در خون
بیماری قلبی، نارسایی قلبی احتقانی یا فشار خون بالا
سابقه زخم معده یا خونریزی
بیماری کبد یا کلیه
اختلال های تشنجی مانند صرع
آسم
پولیپ بینی
استعمال دخانیات و تنباکو
پیش از مصرف سایر داروهای مسکن، آلرژی یا سرما خوردگی باید با پزشک صحبت کنید چرا که داروهای مشابه ملوکسیکام در بسیاری از ترکیبات دارویی وجود دارد.
اگر ملوکسیکام مصرف میکنید به دقت راهنمای مصرف دارو یا محصولات دیگری را که مصرف میکنید مطالعه کنید و ببینید آیا حاوی داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند آسپیرین، ایبوپروفن، ناپروکسن یا کتوپروفن هستند یا نه. مصرف بیش از اندازه داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی میتواند به عوارض جانبی جدی مانند زخم معده، خونریزی دستگاه گوارش و مشکلات قلبی عروقی منتهی شود.

ملوکسیکام در بارداری
به زنان باردار توصیه میشود از مصرف ملوکسیکام به ویژه در اواخر بارداری پرهیز نمایند مگر این که دکتر تشخیص داده باشد که خطرات آن بر فواید آن برتری دارد.
در صورتی که باردار هستید یا قصد بارداری دارید و ملوکسیکام میخواهید مصرف کنید ابتدا با پزشک صحبت کنید چرا که ممکن است ملوکسیکام بارداری را به خطر انداخته و به کودک در حال رشد در رحم، صدمه بزند.
هنوز مشخص نیست آیا این دارو از طریق شیر مادر به کودک منتقل میشود یا خیر. بنابراین باید از مصرف این دارو در دوران شیردهی پرهیز شود.
هرگز به کودکان زیر دو سال بدون تجویز پزشک، ملوکسیکام ندهید.

ملوکسیکام برای حیوانات
ملوکسیکام ممکن است برای سگ و گربه برای کنترل درد و التهاب، تجویز شود. ملوکسیکام علاوه بر درد آرتروز ممکن است برای درد عمل جراحی، درمانهای دندانپزشکی، سرطان یا جراحات برای سگها تجویز شود.
به علت بالاتر بودن خطر عوارض جانبی ملوکسیکام در گربه ها، مصرف آن برای گربه ها محدود بوده و معمولا تنها به صورت یک دوز تکی تجویز میشود.
عوارض این دارو ممکن است به صورت کاهش اشتها، استفراغ، اسهال، خونریزی و زخم معده بروز نماید.

عوارض جانبی ملوکسیکام
بیمارانی که ملوکسیکام مصرف میکنند ممکن است انواع عوارض جانبی از جمله این مشکلات کم خطرتر را تجربه نمایند:
سوزش معده، اسهال
تجمع گاز در شکم، نفخ و یبوست
آشفتگی معده، تهوع و استفراغ
سرگیجه و سردرد
اگر متوجه هر یک از علائم آنافیلاکسی شدید (واکنش آلرژی شدید و خطرناک) مانند کهیر، تنگی نفس، تورم صورت، لبها، زبان یا گلو فورا با اورژانس تماس بگیرید.
در صورتی که هر یک از مشکلات زیر را تجربه میکنید، مصرف ملوکسیکام را متوقف کرده و با پزشک تماس بگیرید:
درد سینه، ضعف، کوتاه شدن تنفس، مشکل تکلم، مشکل بینایی یا تعادل
سیاه، خونی یا قیری شکل شدن مدفوع
بالا آوردن خون یا استفراغی که شبیه پودر قهوه است
تورم یا افزایش سریع وزن
کاهش دفعات ادرار یا عدم ادرار
حالت تهوع، درد بالای معده، خارش، کاهش اشتها، تیرگی رنگ ادرار، مدفوع گِلی رنگ یا زردی پوست و چشم
تحریکات و جوشهای پوستی، کبودی، سوزن سوزن شدن شدید، بی حسی، درد، ضعف عضله
واکنش شدید پوستی همراه با تب، گلودرد، تورم صورت یا زبان، سوزش چشمها، درد پوست که پس از آن تحریکات پوستی قرمز یا بنفش رنگ ظاهر میشود و به سایر نواحی به خصوص صورت یا بالاتنه گسترش می یابد و باعث تاول و پوسته پوسته شدن پوست میشود
مشکلات جدی دیگری نیز که در فهرست بالا قرار ندارد، ممکن است رخ دهد.
فهرست کاملی از تمامی داروهایی که مصرف میکنید از جمله داروهای تجویزی و داروهای بدون نسخه، مکملها، ویتامینها و گیاهان دارویی را بنویسید و به پزشک بدهید.
ملوکسیکام ممکن است به واسطه کاهش دفع دارو از کلیه، لیتیوم خون را افزایش دهد. این وضعیت میتواند به مسمومیت لیتیوم منجر شود.
ملوکسیکام ممکن است کارایی داروهای کاهش فشار خون را کم کند.
اگر داروی ملوکسیکام را با متوترکسات یا آمینوگلیکوزیدهایی مانند جنتامایسین مصرف میکنید، متوترکسات یا آمینوگلیکوزید خون ممکن است بالا رفته و عوارض مرتبط با افزایش متوترکسات یا آمینوگلیکوزید را تجربه نمایید.
ملوکسیکام تاثیر منفی سیکلوسپورین بر عملکرد کلیه را تشدید میکند در حالی که تاثیر دیورتیکهای فوروزماید و تیازید را کمتر میکند.
به علاوه در صورتی که داروهای رقیق کننده خون مانند آسپیرین، وارفارین یا کلوپیدوگرل مصرف میکنید باید از مصرف ملوکسیکام پرهیز کنید چرا که این دارو نیز خون را رقیق می نماید. مقدار زیاد داروهای رقیق کننده خون در بدن میتواند به خونریزی منجر شود.
همچنین مصرف داروهای کورتیکواستروئید مانند پردنیزون نیز خطر خونریزی را افزایش میدهد.
افرادی که سابقه حمله آسم، کهیر یا سایر واکنشهای آلرژی در مصرف آسپیری یا سایر داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی دارند باید از مصرف ملوکسیکام خودداری نمایند.
اگر همراه با ملوکسیکام، آسپیرین مصرف میکنید ممکن است احتمال ایجاد زخمهای گوارشی بیشتر شود و ملوکسیکام کارایی آسپیرین را کاهش میدهد.
در حال مصرف ملوکسیکام یا سایز داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی خطر زخم معده در صورت مصرف نوشیدنیهای الکلی بیش از سه لیوان در روز افزایش می یابد.
در صورتی که کلستیرامین، کولستیپول یا کولسولام مصرف میکنید ممکن است ملوکسیکام به خوبی عمل نکند چرا که این داروها مانع جذب از روده میشوند.
در آخر ملوکسیکام حاوی سوربیتول است و در صورتی که همراه با پولیسترین سولفونات دارای سوربیتول مصرف شود ممکن است منجر به نکروز مرگبار روده گردد.
بنابراین بسیار مهم است که این دارو را با کی اگزالاتها مصرف نکنید.

ملوکسیکام و الکل
از مصرف الکل در دوره مصرف ملوکسیکام پرهیز کنید چرا که احتمال خونریزی معده را افزایش میدهد.

دوز ملوکسیکام
به طور کلی دوز روزانه ملوکسیکام ۷.۵ میلی گرم توصیه میشود. ممکن است پزشک بسته به شرایط دوز آن را تا ۱۵ میلی گرم افزایش دهد. باید ملوکسیکام را دقیقا طبق دستور مصرف کنید و تا حد امکان در کمترین دوز و کوتاهترین زمان ممکن آن را مصرف کنید.
ملوکسیکام را با یک لیوان آب بخورید. قرص را به طور کامل ببلعید. توجه داشته باشید نباید قرص ملوکسیکام را بجوید یا آن را در دهان حل کنید.
ملوکسیکام را میتوانید همراه غذا یا به تنهایی مصرف کنید. مصرف آن با غذا به پیشگیری از آشفتگی معده کمک میکند.
همچنین حداقل سی دقیقه پس از مصرف ملوکسیکام دراز نکشید تا از ناراحتی های معده جلوگیری شود.

مصرف بیش از حد ملوکسیکام
باید این دارو و داروهای دیگر را دقیقا طبق دستور پزشک مصرف کنید. اگر احساس میکنید مقدار داروی مصرفی تان بیش از اندازه بوده است فورا با اورژانس تماس بگیرید. علائم مصرف بیش از حد ملوکسیکام ممکن است شامل علائم شبیه آسم، حالت تهوع، استفراغ، التهاب معده و احساس سوزش یا درد بالای شکم باشد.

فراموش کردن یک نوبت دارو
در صورتی که مصرف یک نوبت دارو را فراموش کردید، به محض این که به یاد آوردید، آن را مصرف کنید. اگر تا روز بعد نوبت فراموش کرده را به یاد نیاوردید، آن را جبران نکنید بلکه از این به بعد طبق دستور مصرف آن را ادامه دهید. هرگز یک دوز دارو را به خاطر فراموش کردن نوبت قبلی، دو برابر نکنید.