فتق در دوران بارداری، دو نوع رایج

فتق عارضه‌ای است که در آن یک سوراخ در لایۀ عضلانی دیوارۀ شکم ایجاد می‌شود و اجازه می‌دهد تا چربی یا بافت روده‌ای وارد این سوراخ شده و از محدودۀ خود خارج گردد. این اتفاق در اثر رشد جنین در رحم و افزایش فشار بر شکم روی می‌دهد. فتق در دوران بارداری همیشه نگران‌کننده نیست، اما باید بعد از زایمان برای درمان آن اقدام کنید تا از مشکلات بیشتر جلوگیری شود.

۲ نوع رایج فتق در دوران بارداری
فتق ناف
این فتق همانطور که از نامش پیداست، در قسمت ناف شکم بروز می‌کند. در این قسمت از شکم (ناف) معمولا یک حفرۀ کوچک وجود دارد، اما وارد شدن فشار بر آن می‌تواند این حفره را کش داده و بزرگتر کند. در این شرایط سفتی ناف همراه با درد را تجربه خواهید کرد. معمولا بعد از مدتی اندازۀ این حفره به حالت عادی برگشته و درد نیز برطرف می‌شود، اما از آنجایی که فشار بر روی شکم در زنان باردار مداوم است، این نوع فتق در آنها بیشتر به طول می‌انجامد.
فتق کشاله ران
این فتق زمانی بروز می‌کند که بافت نقطه‌ای از ماهیچۀ کشاله ران دچار پارگی شود. احتمال بروز این نوع فتق در دروان بارداری بیشتر است، زیرا جنین در حال رشد همواره بر کشاله ران فشار وارد می‌کند و با ضعیف شدن عضلات شکمی، احتمال بروز فتق افزایش می‌یابد. شایع‌ترین نشانۀ این فتق، برآمدگی در اسکروتوم یا کشاله ران است.

درمان فتق در دوران بارداری
تنها روش درمانی موثر برای فتق بزرگ‌شده و دردناک، جراحی است. برای درمان فتق مهم است که دیوار ماهیچه ترمیم شود. البته از انجام جراحی در دوران بارداری تا جایی که امکان دارد باید پرهیز کرد، مگر آنکه زن باردار درد شدید را تجربه کرده و یا فتق برای جنین مضر باشد. بهترین کار این است که جراحی فتق را حداقل ۳ تا ۶ ماه بعد از زایمان به تاخیر انداخت. اگر فتق در دوران بارداری برایتان مشکلات جدی به وجود آورده است، سه ماهه دوم بارداری بهترین زمان برای جراحی است.
بعد از به دنیا آمدن نوزاد و ریکاوری کامل مادر، زمانِ آن است که برای انجام عمل جراحی با پزشک خود مشورت کنید. این را به یاد داشته باشید که فتق را بعد از تشخیص، نباید بدون درمان رها کرد.