نقش سلول های بنیادی در درمان دیابت

بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی بیش از ۳۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دیابت هستند.

کنترل دیابت چالش روزانه بسیاری از مردم است. بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی بیش از ۳۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دیابت هستند. پیش بینی می شود که سلول های بنیادی به علت ظرفیت بی حد و مرزشان در تمایز به بافت ها و اندام های حیاتی بدن، بتوانند برای درمان دیابت مورد استفاده قرار گیرند.

تاثیر سلول های بنیادی در درمان دیابت
کنترل دیابت چالش روزانه بسیاری از مردم است. بر اساس آمار سازمان بهداشت جهانی بیش از ۳۵۰ میلیون نفر در سراسر جهان مبتلا به دیابت هستند. سه نوع اصلی دیابت وجود دارد: نوع ۱ یک بیماری خودایمنی است، نوع ۲ در رابطه با عوامل ارثی و شیوه زندگی است و دیابت حاملگی در دوران بارداری رخ می‌دهد. در دیابت نوع ۱ پانکراس به اندازه کافی هورمون انسولین تولید نمی‌کند. افراد مبتلا به دیابت نوع ۱ مجبورند به طور مداوم قند خون خود را اندازه‌گیری کنند و روزانه چندین بار انسولین تزریق و یا از پمپ انسولین استفاده کنند. با وجود اینکه علت دیابت نوع ۱ کاملا مشخص نشده، اما ثابت شده است که سیستم ایمنی نقش مهمی را در آسیب زدن به سلول‌های تولید کننده انسولین در پانکراس بازی می‌کند. در حال حاضر روش مشخصی برای پیشگیری و درمان دیابت نوع ۱ وجود ندارد.

نقش سلول های بنیادی
پیش بینی می‌شود که سلول‌های بنیادی به علت ظرفیت بی حد و مرزشان در تمایز به بافت‌ها و اندام‌های حیاتی بدن، بتوانند برای درمان دیابت مورد استفاده قرار گیرند. از نظر تئوری سلول‌های بنیادی قابلیت برنامه ریزی مجدد پاسخ ایمنی میزبان در برابر سلول‌های β پانکراس و ترمیم سلول‌های β پانکراس را دارند. این دو عامل در درمان دیابت نوع ۱ مؤثر هستند. سلول‌های بنیادی خون بند ناف سلول‌های منحصر به فردی هستند زیرا نه تنها توانایی تمایز به سایر سلول‌ها را دارند بلکه قابلیت کنترل پاسخ ایمنی را نیز دارند، یعنی احتمال تحریک پاسخ ایمنی بدن در برابر سلول‌های بنیادی خون بند ناف کمتر است. همچنین خون بند ناف حاوی تعداد بیشتری سلول T تنظیم کننده[۲] است. این امر باعث می شود سلول‌های بنیادی خون بند ناف برای درمان بیماری‌های نقص سیستم ایمنی مانند دیابت نوع ۱ به طور بالقوه مفید باشد.

سلول‌های بنیادی و قابلیت پیشگیری و درمان دیابت نوع 1
تا به حال استفاده از سلول‌های بنیادی در پیشگیری از ابتلا به دیابت در انسان ثابت نشده است. با این وجود مطالعات نشان داده‌اند که خون بند ناف در پیشگیری و همچنین درمان دیابت نوع ۱ در موش مؤثر بوده است.

اولین مطالعه بر روی تأثیر خون بند ناف در درمان دیابت نوع ۱ در کودکان را دکتر Michael Haller و همکارانش در دانشگاه فلوریدا انجام دادند. در این مطالعه بچه‌های مبتلا به دیابت نوع ۱، ۶ ماه پس از تشخیص بیماری‌شان به صورت اتولوگ تحت پیوند خون بند ناف قرار گرفتند. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد علاوه بر اینکه تزریق سلول‌های بنیادی خون بند ناف روشی بی خطراست، سطح سلول های T تنظیم کننده در خون بچه‌ها پس از تزریق سلول‌های بنیادی خون بند ناف نیز افزایش می‌یابد.

در مطالعه ای دیگر که توسط دکترYong Zhao و همکارانش در دانشگاه لینوز در شیکاگو انجام شد، سلول‌های بنیادی به بیماران بزرگسال یک سال پس از تشخیص بیماریشان تزریق شد. نتایج نشاد داد که سطح سلول‌های T تنظیم کننده در خون بیماران پس از تزریق سلول‌های بنیادی افزایش می‌یابد. همچنین در این مطالعه سایر مارکرهای عملکرد سیستم ایمنی مانند TGF بتا[۳] نیز بهبود یافتند.

تأثیر سلول‌های بنیادی در درمان دیابت نوع 2:
نتایج حاصل از مطالعات تأثیر سلول‌های بنیادی در درمان دیابت نوع ۲ نشان می‌دهد تزریق سلول‌های بنیادی به افراد مبتلا به دیابت نوع ۲ منجر به بهبود کنترل قند خون و کاهش وابستگی به انسولین می‌شود.

www.rsct.ir