دمای بدن در کرونا، اهمیت دماسنج‌های دستی

دماسنج‌های دستی به ابزاری فراگیر برای ردیابی کروناویروس تبدیل شده‌اند و به طور گسترده‌ای در فضاهای عمومی به کار می‌روند.

اندازه‌گیری دما با این دماسنج‌های دستی نه فقط نادقیق و بی‌فایده است، بلکه در افراد حس کاذبی از مصونیت در دوران پاندمی کرونا می‌دهد.

حتی اگر دمای بدن افراد با دقت اندازه‌گیری شود، همیشه نشانه عفونت اولیه کروناویروس نیست و اغلب افراد در واگیرترین مرحله بیماری را شناسایی نمی‌کند..

در نهایت غربالگری دمای بدن در فضاهای عمومی فقط یک کار نمایشی خطرناک است که می‌تواند افراد را در فاصله نزدیک به هم قرار دهد، در حالیکه در واقع باید از هم فاصله بگیرند.

اگر هدف شما غربالگری افرادی باشد که در حال ورود به یک لابی هستند یا از یک نقطه ورودی می‌گذرند، این کار عمدتا بی‌ارزش است. در چنین موقعیت‌هایی که افراد زیادی را باید در مدت کوتاهی غربالگری کرد، اشتباه‌های بسیاری رخ می‌دهد. از طرف دیگر با توجه به ازدحام افراد در محل گرفتن دمای بدن هنگامی که افراد تب‌دار شناسایی می‌شوند، ممکن است خیلی دیر شده باشد و آنها ویروس را به دیگران منتشر کرده باشند.

بنابراین گرچه استفاده از دماسنج می‌تواند یکی از پروتکل‌های بسیار برای حفاظت در برابر کروناویروس باشد، اما باید پیش از بیرون رفتن افراد از خانه و وارد شدن به فضاهای عمومی و قرار دادن دیگران در معرض ویروس انجام شود.

یک مشکل دیگر این است که افراد در یکی دو روز اول بیماری کووید-۱۹ که علامت‌های آن اغلب شامل تب نمی‌شود، بیشترین میزان واگیری را دارند. برای همین است که افراد در بسیاری از کشورها پس از حضور در تجمع‌ها در کافه‌ها، کلیساها، آسایشگاه‌ها و باشگاه‌های شبانه بیمار شده‌اند.

حتی هنگامی که بیماران به طور زودرس تب می‌کنند، اغلب این تب شدت چندانی ندارد و در بسیاری اوقات زیر ۳۷.۸ درجه سلسیوس است. برخی از بیماران هم هستند که هرگز دچار علائم واضح عفونت نمی‌شوند.

اندازه‌گیری دما ممکن است نتواند بیش از نیمی از کل افراد دچار عفونت را شناسایی کند.

یک بیمارستان در ملبورن استرالیا دمای بدن ۳۴ نفر با آزمایش مثبت در طول یک ماه از مارس تا مه اندازه‌گیری بود، به این نتیجه رسید که فقط حدود ۲۰ درصد از آنان دچار تب شده بودند.

در بحرانی‌ترین ساعت‌ها از لحاظ قرنطینه کردن افراد دچار کروناویروس، دماسنج ممکن است بسیاری از افراد مبتلا را شناسایی نکند.

اما دلایل دیگر هم برای خطرناک بودن این کار وجود دارد. در زمانی که دمای افراد در لابی یا ورودی مدرسه اندازه گرفته می‌شود، دیگر برای جلوگیری از انتشار ویروس بسیار دیر شده است و افراد دارای عفونت قبلا در وسیله نقلیه عمومی یا هنگامی با دیگران در لابی ایستاده‌اند، ویروس را به دیگران متقل کرده‌اند.

اگر هدف جلوگیری از انتشار ویروس باشد، از دماسنج باید در خانه استفاده کرد. به علاوه باید از روش‌های با تاثیر ثابت‌شده مانند ردیابی تماس، فاصله‌گیری اجتماعی و قرنطینه کردن افراد بیمار و در معرض ویروس را به کار برد.

البته هیچکدام از اقدامات بهداشت عمومی به خودی خود تاثیری ۱۰۰ درصدی در جلوگیری از انتشار ویروس ندارند، اما به کاربردن آنها همراه هم آنچنانکه در ژاپن و فرانسه انجام شده است، می‌تواند تاثیر مهمی در متوقف کردن انتشار ویروس در جامعه داشته باشد.

البته می‌توان از شبکه‌ای از دماسنج‌های هوشمند (که با یک اپلیکشن تلفن همراه ارتباط دارند، به عنوان یک سیستم هشدار اولیه برای شناسایی محل‌های شیوع بیماری‌های واگیردار مانند کروناویروس و آنفلوانزا استفاده کرد.

بنابراین در حالیکه استفاده از دماسنج برای اندازه‌گیری دمای بدن یک خریدار، کارمند یا مسافر عموما بی‌فایده است، اندازه‌گیری دمای شمار بسیاری از افراد به صورت شبکه‌ای به ایجاد یک وسیله پیش‌بینی محلی برای شناسایی جاهایی که ممکن است در مرحله بعد انتشار بیماری در آنها رخ دهد، مفید باشد.

کارشناسان پیشنهاد می‌کنند که شاید بهتر باشد به جای اندازه‌گیری دما در مکان‌های عمومی از افراد درباره حال عمومی‌شان پرسش شود.

منبع: همشهری