همه چیز درباره بارداری چند قلویی (۲)
گاهی اوقات یک تخمک بارورشده و سپس به دو یا چند رویان تقسیم می‌شود، در این حالت دوقلوهای همسان ایجاد می‌شوند.
ویکی 5040: بارداری چند قلویی چگونه اتفاق می‌افتد؟
بارداری چند قلویی معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که بیش از یک تخمک بارور می‌شود و در رحم جایگیر می‌شود. به این حالت دوقلویی دو تخمکی میگویند. و ممکن است همه آن‌ها پسر، دختر یا ترکیبی از هر دو باشند. در چند قلویی دو تخمکی همزمان دو تخمک بارورشده و نطفه ایجاد می‌شود. چند قلویی های دو تخمکی درست همانند خواهر و برادرانی که می‌توانند مشابه باشند، ممکن است بسیار شبیه به نظر برسند. چند قلویی های دو تخمکی هر کدام جفت و کیسه امنیوتیک (کیسه آب) جداگانه دارند.
گاهی اوقات یک تخمک بارورشده و سپس به دو یا چند رویان تقسیم می‌شود. در این حالت دوقلوهای همسان ایجاد می‌شوند که همه پسر یا همه دختر هستند. چند قلوهای همسان از نظر ژنتیکی یکسان هستند و معمولاً به قدری شبیه به هم هستند که حتی والین به سختی می‌توانند آن‌ها را از هم تشخیص دهند. با این حال، این کودکان شخصیت‌های متمایز و متفاوتی دارند. چند قلوهای همسان ممکن است جفت‌ها و کیسه مایع امنیوتیک جداگانه داشته باشند اما اغلب یک جفت مشترک و کیسه های جداگانه دارند. به‌ندرت دوقلوهای همسان یک جفت مشترک و یک کیسه امنیوتیک مشترک دارند.
چرا بارداری چند قلویی نگرانی ایجاد می‌کند؟
داشتن بیش از یک فرزند ممکن است هیجان انگیز بوده و واقعه خوشحال کننده‌ای برای بسیاری از زوج‌ها باشد اما بارداری چند قلویی خطر عوارض و پیچیدگی‌های بعدی را افزایش می‌دهد. متداولترین عوارض عبارت‌اند از:
درد زایمان و تولد زودرس:
حدود نیمی از دوقلوها و تقریباً همه چند قلوها نارس هستند (پیش از ۳۷ هفتگی متولد می‌شوند). هرقدر تعداد جنین‌ها در بارداری بیشتر باشد، خطر تولد زودرس بیشتر می‌شود. نوزادان زود رس پیش از اینکه بدن و اندامهایشان به‌طور کامل رشد کنند متولد می‌شوند. این نوزادان اغلب کوچک هستند و وزن هنگام تولدشان کم (کمتر از ۲۵۰۰ گرم) است و ممکن است نیاز به کمک برای تنفس، تغذیه، مبارزه با عفونت‌ها و گرم ماندن داشته باشند. نوزادان خیلی زود رس که پیش از ۲۸ هفتگی متولد می‌شوند خیلی آسیب پذیر هستند. بسیاری از اندام‌های آن‌ها آماده زندگی در خارج از رحم مادر نیست و ممکن است خیلی نارس‌تر از این باشد که به‌درستی عمل کند. بسیاری از نوزادان چند قلو نیاز به مراقبت در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (neonatal intensive care unit یا به‌طور خلاصه NICU) دارند.
هایپرتنشن یا پرفشاری خون ناشی از بارداری:
زنانی که چند جنین دارند، احتمال ابتلا به فشارخون بالای بارداری در آن‌ها، بیش از سه برابر دیگران است. این وضعیت نسبت به بارداری تک فرزندی اغلب زودتر شروع می‌شود و شدیدتر است. چند قلویی می‌تواند احتمال کنده شدن جفت (placental abruption) را نیز افزایش دهد.
کم خونی:
کم‌خونی در بارداریهای چند قلویی بیش از دو برابر شایع‌تر از بارداری یک جنینی است.
نقص مادرزادی:
نوزادان چند قلویی حدود دو برابر بیشتر درخطر ناهنجاریهای مادرزادی از جمله نقص لوله عصبی (مانند اسپینا بیفیدا)، و ناهنجاریهای قلبی و گوارشی قرار دارند.
بارداری ناموفق:
پدیده‌ای به نام سندرم ناپدید شدن دوقلو (که به عنوان جذب جنین fetal resorption نیز شناخته می‌شود) که در آن بیش از یک جنین شناسایی می‌شود اما ناپدید (یا سقط) می‌شود (معمولاً در سه ماهه اول این اتفاق می‌افتد) در بارداریهای چند قلویی احتمال بیشتری دارد. این پدیده ممکن است با خونریزی همراه باشد یا نباشد. در این وضعیت، خطر از دست دادن جنین در سه ماهه‌های بعدی نیز افزایش می‌یابد.
سندرم انتقال خون قل به قل:
سندرم انتقال خون قل به قل وضعیتی برای جفت است که تنها باوجود دوقلوهای مشابهی که جفت مشترکی دارند، ایجاد می‌شود. رگهای خونی به جفت متصل شده و خون را از یک جنین به دیگری می‌رسانند (در این حالت، یکی از قل ها اهداکننده خون و دیگری دریافت کننده خون نامیده می‌شود). این اتفاق در 15 درصد از دوقلوهای با جفت مشترک می‌افتد.
ناهنجاریهای امنیوتیک:
ناهنجاریهای مایع امنیوتیک در بارداریهای چندقلویی بیشتر است به‌خصوص دوقلوهایی که جفت مشترک دارند.
زایمان سزارین:
قرار گیری غیر طبیعی جنین احتمال زایمان سزارین را افزایش می‌دهد.
خونریزی پس از زایمان:
ناحیه جفتی بزرگ و رحم خیلی بزرگ شده در بارداریهای چندقلویی، خطر خونریزی پس از زایمان در مادر را افزایش می‌دهد.
ادامه دارد...
بارداری چند قلویی معمولاً زمانی اتفاق می‌افتد که بیش از یک تخمک بارور می‌شود و در رحم جایگیر می‌شود. به این حالت دوقلویی دو تخمکی میگویند. و ممکن است همه آن‌ها پسر، دختر یا ترکیبی از هر دو باشند. در چند قلویی دو تخمکی همزمان دو تخمک بارورشده و نطفه ایجاد می‌شود. چند قلویی های دو تخمکی درست همانند خواهر و برادرانی که می‌توانند مشابه باشند، ممکن است بسیار شبیه به نظر برسند. چند قلویی های دو تخمکی هر کدام جفت و کیسه امنیوتیک (کیسه آب) جداگانه دارند.
گاهی اوقات یک تخمک بارورشده و سپس به دو یا چند رویان تقسیم می‌شود. در این حالت دوقلوهای همسان ایجاد می‌شوند که همه پسر یا همه دختر هستند. چند قلوهای همسان از نظر ژنتیکی یکسان هستند و معمولاً به قدری شبیه به هم هستند که حتی والین به سختی می‌توانند آن‌ها را از هم تشخیص دهند. با این حال، این کودکان شخصیت‌های متمایز و متفاوتی دارند. چند قلوهای همسان ممکن است جفت‌ها و کیسه مایع امنیوتیک جداگانه داشته باشند اما اغلب یک جفت مشترک و کیسه های جداگانه دارند. به‌ندرت دوقلوهای همسان یک جفت مشترک و یک کیسه امنیوتیک مشترک دارند.
چرا بارداری چند قلویی نگرانی ایجاد می‌کند؟
داشتن بیش از یک فرزند ممکن است هیجان انگیز بوده و واقعه خوشحال کننده‌ای برای بسیاری از زوج‌ها باشد اما بارداری چند قلویی خطر عوارض و پیچیدگی‌های بعدی را افزایش می‌دهد. متداولترین عوارض عبارت‌اند از:
درد زایمان و تولد زودرس:
حدود نیمی از دوقلوها و تقریباً همه چند قلوها نارس هستند (پیش از ۳۷ هفتگی متولد می‌شوند). هرقدر تعداد جنین‌ها در بارداری بیشتر باشد، خطر تولد زودرس بیشتر می‌شود. نوزادان زود رس پیش از اینکه بدن و اندامهایشان به‌طور کامل رشد کنند متولد می‌شوند. این نوزادان اغلب کوچک هستند و وزن هنگام تولدشان کم (کمتر از ۲۵۰۰ گرم) است و ممکن است نیاز به کمک برای تنفس، تغذیه، مبارزه با عفونت‌ها و گرم ماندن داشته باشند. نوزادان خیلی زود رس که پیش از ۲۸ هفتگی متولد می‌شوند خیلی آسیب پذیر هستند. بسیاری از اندام‌های آن‌ها آماده زندگی در خارج از رحم مادر نیست و ممکن است خیلی نارس‌تر از این باشد که به‌درستی عمل کند. بسیاری از نوزادان چند قلو نیاز به مراقبت در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان (neonatal intensive care unit یا به‌طور خلاصه NICU) دارند.
هایپرتنشن یا پرفشاری خون ناشی از بارداری:
زنانی که چند جنین دارند، احتمال ابتلا به فشارخون بالای بارداری در آن‌ها، بیش از سه برابر دیگران است. این وضعیت نسبت به بارداری تک فرزندی اغلب زودتر شروع می‌شود و شدیدتر است. چند قلویی می‌تواند احتمال کنده شدن جفت (placental abruption) را نیز افزایش دهد.
کم خونی:
کم‌خونی در بارداریهای چند قلویی بیش از دو برابر شایع‌تر از بارداری یک جنینی است.
نقص مادرزادی:
نوزادان چند قلویی حدود دو برابر بیشتر درخطر ناهنجاریهای مادرزادی از جمله نقص لوله عصبی (مانند اسپینا بیفیدا)، و ناهنجاریهای قلبی و گوارشی قرار دارند.
بارداری ناموفق:
پدیده‌ای به نام سندرم ناپدید شدن دوقلو (که به عنوان جذب جنین fetal resorption نیز شناخته می‌شود) که در آن بیش از یک جنین شناسایی می‌شود اما ناپدید (یا سقط) می‌شود (معمولاً در سه ماهه اول این اتفاق می‌افتد) در بارداریهای چند قلویی احتمال بیشتری دارد. این پدیده ممکن است با خونریزی همراه باشد یا نباشد. در این وضعیت، خطر از دست دادن جنین در سه ماهه‌های بعدی نیز افزایش می‌یابد.
سندرم انتقال خون قل به قل:
سندرم انتقال خون قل به قل وضعیتی برای جفت است که تنها باوجود دوقلوهای مشابهی که جفت مشترکی دارند، ایجاد می‌شود. رگهای خونی به جفت متصل شده و خون را از یک جنین به دیگری می‌رسانند (در این حالت، یکی از قل ها اهداکننده خون و دیگری دریافت کننده خون نامیده می‌شود). این اتفاق در 15 درصد از دوقلوهای با جفت مشترک می‌افتد.
ناهنجاریهای امنیوتیک:
ناهنجاریهای مایع امنیوتیک در بارداریهای چندقلویی بیشتر است به‌خصوص دوقلوهایی که جفت مشترک دارند.
زایمان سزارین:
قرار گیری غیر طبیعی جنین احتمال زایمان سزارین را افزایش می‌دهد.
خونریزی پس از زایمان:
ناحیه جفتی بزرگ و رحم خیلی بزرگ شده در بارداریهای چندقلویی، خطر خونریزی پس از زایمان در مادر را افزایش می‌دهد.
ادامه دارد...
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼