علت کمبود شیر مادران، نشانه های غلط

برخی از این نشانه ها که به غلط به کمبود شیر مادر نسبت داده می شوند به شرح زیر می باشند :

بیدار شدن مکرر در شب:
کودکی که از شیر مادر تغذیه می‌کند به طور طبیعی در طول شب به دفعات برای تغذیه بیدار می‌شود ولی والدین ممکن است اشتباها بیدار شدن و شیر خوردن مکرر او را طی ساعات شب به حساب عدم کفایت شیر مادر بگذارند. بعضی از مادران حتی به توصیه یا فشار اطرافیان، شیرخشک هم به فرزند خود می‌خورانند و چون به دلیل مقدار و نوع چربی و پروتئین موجود در شیرخشک، هضم آن خیلی مشکل‌تر وطولانی‌تر از شیر مادر است بنابراین شیرخوار ممکن است مدت طولانی‌تری بخوابد و طلب شیر نکند و این تصور غلط را برای خانواده ایجاد کند که چون گرسنگی او با دادن شیرخشک برطرف شده و بیشتر هم خوابیده پس شیر مادر ناکافی است.

مکیدن دست:
شیرخواران علاقه بسیار زیادی به مکیدن دارند و هرگاه به پستان مادر دسترسی نداشته باشند ممکن است با مکیدن دست‌ها، خود را مشغول کنند. بعضی اوقات مکیدن انگشتان و دست‌ها از دوران جنینی و داخل رحم شروع می‌شود.

ظاهر رقیق شیر مادر:
بعضی از مادران رنگ و غلظت شیر دوشیده شده خود را با شیر پاستوریزه یا شیرخشک مقایسه می‌کنند که این قیاس کار صحیحی نیست. شیر مادر با اینکه آبکی‌تر به نظر می‌رسد اغلب در مقایسه با شیرهای مورد اشاره از کالری بیشتر و ارزش غذایی بالاتری برخوردار است.

زودبه‌زود شیر خوردن:
از ویژگی‌های ارزشمند شیر مادر آن است که نه تنها هضم بسیار آسانی دارد بلکه قسمت‌هایی از چربی شیر مادر حتی قبل از ورود به دستگاه گوارش هضم شده و به صورت اسیدهای چرب آزاد در می‌آید که می‌تواند به سرعت جذب شود و انرژی آن بلافاصله مورد استفاده قرار گیرد.

افزایش دفعات شیرخوردن:
شیرخواران به دلایل مختلف ممکن است بعضی روزها حتی به صورت ناگهانی علاقه و میل بیشتری به «زودبه‌زود شیر خوردن» از خود نشان بدهند که این تغییر رفتار می‌تواند موجب نگرانی اطرافیان و سوءتعبیر آنها در مورد کاهش حجم شیر مادر شود. در حالی که چنین تغییراتی در افزایش ناگهانی دفعات تغذیه و کاهش فواصل آن اکثرا طبیعی است. به عبارت دیگر بسیاری از شیرخواران حوالی 2 تا 3 هفتگی، 6 هفتگی و 12 هفتگی ناگهان تمایل پیدا می‌کنند که زودبه‌زود شیر بخورند و این تمایل ممکن است برای چند روز ادامه یابد.

کاهش نشت شیر:
بعضی از مادران کاهش حجم شیری که از پستان آنان نشت می‌کند یا توقف کامل نشت شیر را دلیل کم شدن شیرشان می‌دانند در حالی که این امر ممکن است صرفا ناشی از تعادل و هماهنگ شدن تولید شیر مادر با نیازهای کودک باشد.

کوچک و نرم شدن پستان:
پستان‌های مادر از 2 تا 3 روز پس از تولد نوزاد، پرخون‌تر و محتقن‌تر شده و همراه با افزایش تولید شیر به سرعت بر حجم آنها افزوده می‌شود به‌طوری که می‌تواند حتی به درد پستان‌ها منجر شود. پس از چند روز این حالت پرخونی و احتقان پستان‌ها از بین می‌رود ولی تولید شیر همچنان افزایش می‌یابد. بسیاری از مادران کاهش اندازه پستان و از بین رفتن حالت سفتی آن را که ناشی از پرخونی و احتقان است و به عبارت دیگر کوچک‌تر و شل شدن پستان را حمل بر کاهش حجم شیر خود می‌کنند که این برداشت نادرستی است.

رگ نکردن پستان‌ها:
بعضی از مادران عدم احساس رگ کردن پستان‌ها را دلیل کاهش شیر خود می‌دانند در حالی که احساس رگ کردن پستان مادر می‌تواند با گذشت زمان کاهش یابد یا اصولا ممکن است بعضی از مادران رگ کردن پستان‌ را حس نکنند ولی می‌توانند با مشاهده آثار آن به وجودش پی ببرند.

عدم امکان دوشیدن شیر:
برخی از مادران که قادر نیستند شیر پستان‌های خود را بدوشند، تصور می‌کنند که شیر کافی ندارند. در صورتی که موفقیت در امر شیردهی، به‌رغم غریزی بودن، نیازمند آموزش مادر است. طبیعتا در مورد دوشیدن صحیح پستان‌ها اهمیت آموزش به مراتب بیشتر است.

گریه زیاد شیرخوار:
بسیاری از مادران گریه‌های فرزند خود را دلیل ناکافی بودن شیر خود می‌دانند. هر چند بهتر است هرگاه شیرخواری گریه می‌کند مادر او را زیر پستان خود قرار دهد ولی در عین حال بسیاری از شیرخواران صرف‌نظر از اینکه چگونه تغذیه شوند همه روزه مدت زمانی را گریه می‌کنند و باید او را بغل کنید. بعضی از خانواده‌ها به جهت نگرانی از اینکه فرزندشان «بغلی شود» تلاش می‌کنند خیلی او را بغل نگیرند. در حالی که مطالعات نشان داده است گریه نوزادی که روزی سه ساعت اضافه در آغوش حمل می‌شود در سن چهار هفتگی به حدود نصف کاهش می‌یابد.