تکنیک تنفس برای زایمان، یاد بگیرید

هنگامی که عصبی، هیجان‌زده و ترسیده‌اید، تنفس شما سطحی و تند می‌شود. شانه‌های شما تا گوش‌هایتان بالا می‌آید و عضلات گردن و شانه‌هایتان سفت و محکم می‌شوند. اگر مضطرب شوید نفس‌نفس زدن را شروع می‌کنید: هوا را به درون ریه‌های خود می‌مکید و با بازدم‌های کوتاه و سریع بیرون می‌دهید. احساس سرگیجه به شما دست می‌دهد و احساس می‌کنید بر خودتان کنترل ندارید. انگشتانتان سوزن سوزنی می‌شود و دهانتان بی‌حس می‌گردد.

همه این موارد واکنش‌های یکسانی هستند که بدن انسان به موقعیت‌های استرس‌زا یا ترسناک نشان می‌دهد. این موارد طبیعی هستند، اما بدن نمی‌تواند برای مدت طولانی به این وضعیت ادامه دهد و به سرعت انرژی خود را از دست می‌دهد. در زایمان هدف شما آن است که انرژی خود را تا حد امکان حفظ کنید. همچنین می‌خواهید مقادیر زیادی اکسیژن را به نوزاد خود برسانید تا به او کمک کنید که بتواند فشار و استرس تولد را تحمل کند. تنفس در حال ترس و اضطراب به شکل نفس نفس زدن، میزان اکسیژن قابل جذب را به شدت کاهش می‌دهد، حال آنکه در طی زایمان شما و نوزادتان به شدت به اکسیژن نیاز دارید.

الگوهای تنفس برای زایمان

اکنون چشمان خود را برای یک لحظه بسته و بر تنفس خود تمرکز کنید.

دقت کنید که تنفس‌تان چقدر منظم است. هوا را به درون ریه‌های خود می‌کشید، سپس یک توقف کوتاه دارید تا اینکه نهایتاً بازدم را بیرون بدهید. طول مدت و عمق دم‌های شما با بازدم‌هایتان یکسان است. پس از هر بازدم یک توقف کوتاه دیگر دارید تا اینکه ریه‌های شما دَم بعدی را به درون خود بکشند.

در زایمان می‌خواهید و باید تنفس خود را منظم نگه دارید. اجازه ندهید "دَم" از "بازدم" طولانی‌تر شود. اگر هم مدت زمان دم و بازدم متفاوت باشند، بازدم باید طولانی‌تر از دَم باشد. هنگامی که انقباض‌های بسیار شدید دارید تنفس شما ناچار سطحی‌تر می‌شود. این مسئله تا زمانی که تنفس شما آنقدر سریع نشود که به شکل نفس‌نفس زدن مضطربانه درآید ایرادی ندارد.

تکنیک‌های ساده تنفس

- به واژه "Relax" به معنای آرامش دقت کنید. این واژه دو بخش دارد: "Re" و "Lax". اکنون این تمرین را امتحان کنید: هنگام دَم بخش "Re" را در ذهن خود مرور کنید؛ و هنگام بازدم بخش "Lax" را به ذهن بیاورید. اجازه ندهید ذهن شما تکرار واژه "ریلکس" را بطور منظم با دم و بازدم فراموش کند. هنگام بازدم سعی کنید همه تنش‌های بدنتان را خارج کنید. بر عضله‌هایی تمرکز کنید که می‌دانید همواره در زمانی که دچار استرس می‌شوید محکم و سفت می‌شوند. به خاطر داشته باشید: در هر بازدم واژه "lax" را در ذهن خود تکرار کنید. شما باید مراقب بازدم‌های خود باشید؛ "دَم" خودبخود تنظیم می‌شود!

- یا می‌توانید نفس کشیدن شمرده را امتحان کنید. هنگامی که دَم را به درون ریه‌های خود فرو می‌برید آرام تا سه یا چهار (یا هر عددی که به نظرتان می‌رسد برای شما مناسب است) بشمارید؛ و هنگامی که بازدم را بیرون می‌دهید باز هم تا سه یا چهار بشمارید. البته ممکن است به این نتیجه برسید که بهتر است در زمان "دَم" تا سه و در زمان "بازدم" تا چهار بشمارید.

- سعی کنید "دَم" را از بینی فرو دهید و "بازدم" را از دهان بیرون کنید. هنگامی که بازدم را بیرون می‌دهید دهان خود را بسیار نرم بگیرید. به خاطر داشته باشید: "دم" از طریق بینی و "بازدم" از طریق دهان. همچنین بسیاری از خانم‌ها احساس می‌کنند که بهتر است بازدم را صدادار بیرون بدهند: با "اوه‌ه‌ه‌ه" یا "آه‌ه‌ه‌ه". ما بین انقباض‌ها کمی آب مزمزه کنید تا دهان شما را مرطوب نگه دارد.

پشتیبانی و کمک به تنفس

هنگامی که انقباض‌های دردناک دارید خسته شده‌اید و احساس می‌کنید که زایمان پایان ندارد منظم نگه داشتن تنقس‌تان و حفظ آرامش در هر بار بازدم بسیار دشوار خواهد بود. در اینجاست که کمک و پشتیبانی "همراه شما" برای تنفس‌تان ضروری است. او می‌تواند همراه شما نفس بکشد تا تنفس شما را به صورت ثابت و یکنواخت نگه دارد. شما باید تماس چشمی با یکدیگر داشته باشید و در چشمان هم نگاه کنید؛ و او باید دستان شما را بگیرد یا دستانش را روی شانه‌های شما قرار داده و به آرامی به طرف شانه‌های شما خم شود. آنگاه هنگامی که او هوا را از بینی خود به ریه‌هایش وارد می‌کند و سپس بازدم را به آرامی بر صورت شما می‌دمد، شما نیز می‌توانید از الگوی تنفس او پیروی کنید. این کار را در دوران بارداری با یکدیگر تمرین کنید. این کار در آغاز کمی عجیب خواهد بود و ممکن است هر دوی شما احساس خجالت داشته باشید، به خنده بیافتید یا با هم هماهنگ نشوید. با این حال هنگامی که در حال زایمان قرار گرفته‌اید و گمان می‌کنید دیگر نمی‌توانید ادامه دهید نفس کشیدن مشترک با همسرتان می‌تواند یک گزینه عالی باشد.

نفس کشیدن و فشار دادن و بیرون راندن کودک

در مرحله دوم زایمان در حال فشار دادن به کودک هستید تا او را به دنیا پرتاب کنید! بسیاری از خانم‌ها می‌خواهند که در زمان فشار دادن کودک نفس خود را حبس کنند. این کار ایرادی ندارد البته فقط تا زمانی که به سمت وسط دو پای خود فشار بدهید نه اینکه نفس خود را حبس کرده و به سمت ته حلق خود فشار بیاورید!

شاید بهتر باشد هنگامی که احساس می‌کنید انقباض بعدی در حال آغاز است یک نفس عمیق بکشید و سپس در حالی که کودک را فشار می‌دهید نفس خود را به آرامی بیرون بدهید یا بدمید. این کار از آسیب رسیدن به حلق شما جلوگیری می‌کند، تضمین می‌کند که نفس کشیدن شما به درستی و سلامت انجام می‌شود و منجر به فشاری موثر و مفید به کودک خواهد شد. اگر از اپیدورال استفاده کرده‌اید و متوجه نمی‌شوید که چه زمانی باید کودک را فشار بدهید هنگامی که ماما به شما می‌گوید یک انقباض در حال شروع شدن است یک نفس عمیق بکشید و سپس در حالی که نفس خود را بیرون می‌دهید ذهن خود را روی کودک متمرکز کرده و فشار بدهید.

گاهی اوقات به خانم‌ها گفته می‌شود که نفس خود را حبس کرده و تا حداکثر زمانی که ممکن است فشار بدهند. این ایده خوبی نیست. با این کار خود و کودکتان را از اکسیژن محروم می‌کنید و انرژی‌تان را هم به سرعت از دست می‌دهید. در هر انقباض هر چند بار که احساس می‌کنید مناسب است کودک خود را فشار دهید. معمولا چهار یا پنج بار فشار دادن در هر انقباض مناسب است.

نفس کشیدن و فشار ندادن

گاهی اوقات خانم‌ها پیش از آنکه گردن رحم کاملاً متسع شده باشد، احساس می‌کنند باید بر کودک فشار وارد کنند. در این حالت ماما از شما خواهد خواست که کودک را فشار ندهید تا گردن رحم زمان کافی برای متسع شدن به دست بیاورد. این کار فوق‌العاده دشوار خواهد بود! می‌توانید روی چهار دست و پا زانو بزنید کفل و واژن خود را در هوا بگیرید و صورت خود را روی زمین بگذارید؛ در این صورت راحت‌تر می‌توانید از فشار وارد آوردن به کودک خودداری کنید. هنگامی که یک انقباض آغاز می‌شود چهار نفس کوتاه بکشید، یک دم سریع را به سینه فرو ببرید، چهار نفس کوتاه دیگر بکشید و همین‌طور ادامه دهید. همچنین می‌توانید در حالی که نفس‌های کوتاه را فرو برده و بیرون می‌آورید جمله "من نباید فشار بدهم" را در ذهن خود تکرار نمایید. مابین انقباض‌ها به طور طبیعی نفس بکشید.