اتفاقات بعد از زایمان، هفته اول ماه چهارم

با شروع این هفته، شما وارد چهارمین ماه زندگی با کودک خود خواهید شد. در این مطلب می‌توانید با زندگی و احساسات مادران و چگونگی رشد و نمو کودک طی هفتهٔ اول از ماه چهارم بعد از تولدش آشنا شوید.

زندگی و احساسات مادر
برای برخی از مادران طی این هفته‌ها ممکن است هنوز گرفتگی خلق بعد از زایمان ادامه داشته باشد. آیا اغلب اوقات احساس اضطراب و بی‌حوصلگی می‌کنید اما آن را به حساب نگرانی‌های مادر شدن می‌گذارید؟ آیا بعد از چند هفته، همسرتان یا اطرافیانتان فکر می‌کنند که شاید اندوه و غم شما جدی‌تر باشد؟ اجازه ندهید خجالت یا غرورتان مانع از صحبت کردن با یک فرد آگاه یا پزشکتان شود. اگر سه ماه پس از زایمان هنوز روحیهٔ طبیعی شما برنگشته است، سؤالات زیر را از خود بپرسید. این سؤالات توسط یک مرکز اضطراب پس از زایمان معتبر در دنیا تدوین شده است، پس آیا:
- در خوابیدن مشکل دارید؟
- بیشتر اوقات احساس خستگی شدید می‌کنید؟
- اشتهای شما کم شده است؟
- نگران موضوعات کم‌اهمیتی می‌شوید که قبلاً هرگز نگرانتان نمی‌کرد؟
- کنجکاوید که آیا شما دوباره فرصتی برای خود خواهید داشت؟
- فکر می‌کنید فرزندانتان بدون شما خوشبخت‌تر خواهند بود؟
- نگرانید که همسرتان با وجود این روحیه از شما خسته خواهد شد؟
- به همسر و فرزندانتان زیاد پرخاش می‌کنید؟
- فکر می‌کنید مادران دیگر بهتر از شما هستند؟
- برای موضوعات کوچگ گریه می‌کنید؟
- از چیزهایی که قبلاً لذت می‌بردید دیگر لذتی نمی‌برید؟
- از دوستان و اطرافیان خود کناره‌گیری می‌کنید؟
- از خروج از خانه یا تنها ماندن می‌ترسید؟
- حملات هراس دارید؟
- بی‌دلیل عصبانی می‌شوید؟
- در تمرکز کردن مشکل دارید؟
- فکر می‌کنید مشکلی در شما وجود دارد؟
- احساس می‌کنید که شما همیشه همین احساسات را خواهید داشت و هرگز خوب نمی‌شوید؟
- اگر به حداقل سه پرسش پاسخ مثبت داده‌اید، به شما توصیه می‌شود به دنبال مشاوره و درمان باشید.

رشد و زندگی کودک
اگرچه کودک شما از چند روز پس از تولد هم صدای شما را می‌شناخت، اما در طول این هفته ممکن است اکنون بتواند آن را نشان دهد. حدود نیمی از کودکان در این سن نشانه‌های آشکاری از شناختن پدر و مادر خود نشان می‌دهند. کودک شما احتمالاً به غریبه‌ها نیز لبخند می‌زند، به ویژه وقتی مستقیماً به چشم او نگاه می‌کنند یا با او حرف می‌زنند. اما او شروع به طبقه‌بندی افراد حاضر در زندگی خود کرده است و قطعاً شما، همسرتان و شاید چند نفر دیگر را به بقیه ترجیح می‌دهد. کودک شما ممکن است آرام شود و با شما ارتباط چشمی برقرار کند یا ممکن است در یک جمع به دنبال شما بگردد و وقتی شما را دید، دست‌های خود را با هیجان تکان دهد یا لبخند بزند. او حتی ممکن است از عطر و بوی شما آرامش بگیرد.
در مورد بهداشت و سلامت کودک باید گفت اگر زبری و قرمزی‌ای در پاها یا قسمتی از پوست زیر پوشک کودک مشاهده کردید، این حساسیت می‌تواند به علت رطوبت و سایش پوشک با پوست کودکتان ایجاد شود. ادرار یا مدفوعی که برای مدت طولانی در زیر پوشک مانده است نیز می‌تواند باعث تحریک و رشد باکتری یا قارچ شود. در موارد کمتری نیز نوع و مدل پوشک، بوی آن یا دستمال مرطوب می‌تواند باعث التهاب شود. برای رفع این مشکل برند مورد استفاده را تغییر دهید و نتیجه را ببینید.
درمان حساسیت معمولی به پوشک، خشک نگه داشتنِ پوست است. پوشک کودک خود را مرتب عوض کنید و اجازه ندهید که پوشک کثیف یا خیس مدت زیادی تن او بماند. پماد سوختگی پای کودک بزنید تا یک لایهٔ محافظ بین پوست کودک و ادرار و مدفوعی ایجاد کند که باعث تحریک و عفونت می‌شود. از پمادی حاوی اکسید زینک سفید استفاده کنید، این پمادها غلیظ‌تر از وازلین هستند، بیشتر روی پوست می‌مانند و محافظت بیشتری فراهم می‌کنند و لازم نیست در هر تعویض پوشک به طور کامل پاک شوند.
برای تمیز کردن ناحیهٔ زیر پوشک به جای دستمال مرطوب، از آب گرم در یک آب‌پاش تمیز و بدون مالیدن پوست استفاده کنید. هنگامی که کودک نیاز به نظافت دقیق‌تری دارد، با استفاده از یک پارچه یا حولهٔ نرم یا پد پنبه‌ای آن ناحیه را به آرامی اما به طور کامل تمیز کنید. شما می‌توانید از یک صابون کودک بدون عطر و رایحه استفاده کنید. سپس اجازه دهید پوست کودک در معرض هوا خشک شود یا از سشوار در درجه پایین و از فاصلهٔ دور استفاده کنید. همچنین بد نیست اگر اجازه دهید کودک مدتی را بدون پوشک و شلوار در تخت یا پارک خود بازی کند و در این مدت یک پد ضدآب را برای حفاظت تشک تخت کودکتان روی آن بیندازید.
اگر به کودکتان شیر می‌دهید، این کار را تا هر زمانی که می‌توانید ادامه دهید، زیرا شیر مادر با تغییراتی که در ادرار و مدفوع به وجود می‌آورد، احتمال حساسیت به پوشک را کمتر می‌کند. مطالعات نیز این یافته را تأیید می‌کنند و نشان می‌دهند کودکانی که با وجود پوشیدن پوشک، با شیر مادر تغذیه می‌شوند، حساسیت‌های پوستی کمتری دارند.