فرآیند درمان استئوآرتریت با استفاده از سلول‌های بنیادی بافت بند ناف

سلول‌های بنیادی بافت بند ناف، که به عنوان سلول‌های بنیادی مزانشیمی ژل وارتون (WJ-MSCs ) نیز شناخته می‌شوند، به دلیل دسترسی آسان و غیرتهاجمی، انتخاب بسیار مناسبی برای بازسازی غضروف به شمار می‌روند.

استئوآرتریت یا آتروز یک بیماری دژنراتیو مفصلی و مزمن است. این عارضه زمانی رخ می‌دهد که غضروف‌های پوشاننده و محافظت کننده مفصل‌‌ها از بین رفته باشند. این عارضه به تدریج رخ می‌دهد و به مرور زمان حادتر می‌شود. آرتروز شایع‌ترین فرم ورم مفصل‌ها است و احتمال بروز آن در بین افراد بالای ۶۵ سال بسیار زیاد است.
این اختلال اغلب دست‌ها، زانوها، لگن و ستون فقرات را تحت تاثیر خود قرار می‌دهد. آرتروز به طور قابل توجهی کیفیت زندگی بیماران را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث آسیب جسمی و روانی به افراد می‌شود. همچنین این بیماری بار اقتصادی سنگینی را به بیماران تحمیل می‌کند.
درمان‌های کلینیکی برای استئوآرتریت شامل دارو و جراحی هستند. درمان دارویی می‌تواند درد را به طور قابل توجهی کاهش دهد اما آسیب مفاصل را نمی‌تواند به طرز رضایت بخشی برطرف کند. همچنین روش جراحی زمانی به کار می‌رود که بیماری به مرحله پایانی آسیب‌های این بیماری رسیده باشد و درمان‌های دیگر راهگشا نباشند. این روش بسیار هزینه در بر دارد و بسیار دردناک است.
سلول‌های بنیادی، سلول‌های پیش سازی با پتانسیل بالا هستند که توانایی تجدید خود و تمایز به چند رده سلولی را دارند. سلول‌های بنیادی می‌توانند به بسیاری از سلول‌ها از جمله سلول‌های غضروفی متمایز شوند. سلول‌های بنیادی بافت بند ناف، که به عنوان سلول‌های بنیادی مزانشیمی ژل وارتون (WJ-MSCs ) نیز شناخته می‌شوند، به دلیل دسترسی آسان و غیرتهاجمی بودن، انتخاب بسیار مناسبی برای بازسازی غضروف به شمار می‌روند.
کارازمایی‌های بالینی بسیاری در مورد اثربخشی تزریق سلول‌های بنیادی مزانشیمی در درمان استئوآرتریت و ترمیم بافت آسیب دیده انجام شده و هم‌اکنون نیز در حال انجام است. تعدادی از این مطالعات از WJ-MSCs به عنوان منبع سلولی استفاده کرده‌اند. در مجموع نتایج مطالعات نشان داده که استفاده از این سلول‌ها در درمان آرتروز بی‌خطر و اثربخش بوده است. همچنین دانشمندان مشاهده کردند که دردهای طولانی مدت ناشی از این بیماری به طرز قابل توجهی کاهش یافته است.

www.rsct.ir