روزه گرفتن در شیردهی، مجاز است؟

جام جم: در دوران شیردهی هم مانند روزهای بارداری این پرسش برای مادر پیش می‌آید که آیا روزه گرفتن به کودک شیرخوار آسیبی وارد می‌کند یا خیر، آیا میزان شیر مادر کاهش می‌یابد و سرانجام آیا آسیبی به سلامت مادر وارد می‌شود یا خیر؟

واقعیت این است که در دوران شیردهی بیشترین فشار به مادر وارد می شود، زیرا از یک سو برای انجام وظایف روزانه باید وقت بیشتری بگذارد و از سوی دیگر کودک شیرخوار نیاز به توجه و نگهداری ویژه ای دارد و همچنین خواب و استراحت کمتری دارد، چون بیشتر کودک شب ها بیدارشده و اجازه خواب کافی را به مادر خود نمی دهد.

در این دوران و بویژه در شش ماهه اول تولد، کودک نیاز به شیر مادر برای رشد و نمو دارد و در این مدت کوتاه به دو تا سه برابر وزن اولیه خود می رسد؛ یعنی در این شش ماه تنها با کمک شیر مادر دست کم حدود ۳.۵ کیلو وزن می گیرد؛ یعنی در زمانی کوتاه تر از دوره بارداری به اندازه دوران بارداری وزن می گیرد.

بنابراین مادر در مدت شیردهی و بویژه در شش ماهه اول تحت فشار شدید جسمی است و تغذیه وی در این دوران باید از کیفیت و کمیت بالاتری نسبت به دوران بارداری برخوردار باشد.

به طور مثال نیاز مادر باردار به کلسیم در دوران بارداری حدود هزار میلی گرم در روز و در دوران شیردهی همین مقدار کلسیم مورد نیاز است.

همین طور نیاز او به مصرف مواد غذایی دارای کالری بالا مثل پروتئین، مواد چربی و نشاسته ای زیادتر می شود.

اگر این نیازها برآورده نشود، آسیب جدی به جسم مادر وارد می شود. مادرانی که در دوران شیردهی تغذیه خوبی ندارند در آینده، زودتر و شدیدتر دچار پوکی استخوان می شوند. همین طور سیستم ایمنی ضعیف تری داشته و زودتر دچار بیماری های عفونی می شوند.

در ماه های بعدی یعنی بعد از شش ماهگی از آنجا که غذای کمکی برای کودک شیرخوار شروع می شود، نیاز کودک به شیر مادر کمتر می شود، اما باید در نظر داشت به نحوی کودک تغذیه شود که کمتر از شیر مادر و بیشتر از غذاهای کمکی استفاده کند، در این صورت مادر به شرط مصرف مواد غذایی کافی و مایعات فراوان در ساعات بین افطار و سحر و بویژه تاکید بر مصرف کلسیم، آهن و پروتئین کافی، می تواند روزه بگیرد.

مادر باردار بیش از هر کس دیگری حتی پزشک خود می تواند ارزیابی کند که روزه برای او و فرزندش مضراست یا خیر؟ و در صورتی که با ارزیابی صحیح و منطقی از وضع تغذیه ای خود و کودکش به این نتیجه برسد که روزه داری باعث آسیب به او و کودک شیرخوارش می شود، می تواند با اطاعت از فرمان الهی مبنی بر دوری از مضرات، روزه های قضا را به شرایط بهتر جسمانی موکول و تلاش کند و در ماه رمضان با انجام ادعیه، مستحبات و واجبات دیگر و دوری از محرمات از بهترین روزه داران الهی باشد.