چرا خواننده های محبوب و مشهور زودتر از بقیه می میرند؟
نی نی بان: تحقیقات جدید نشان می‌دهد خوانندگان مشهور به دلیل فشارهای روانی و سبک زندگی پرتنش، به طور متوسط ۴ سال کمتر از افراد غیرمشهور عمر می‌کنند؛ عاملی که اهمیت توجه به سلامت روان در دنیای موسیقی را برجسته می‌سازد.
تحقیقات تازه نشان می‌دهد خوانندگان مشهور به طور متوسط ۴ سال زودتر از افراد غیرمشهور می‌میرند. نتایج پژوهش نشان می‌دهد شهرت، فشارهای روانی و سبک‌زندگی پرتنش را تشدید می‌کند و همین مسئله طول عمر این هنرمندان را نسبت به همتایان کمتر شناخته‌شده چند سال کاهش می‌دهد. این یافته‌ها اهمیت جدی رسیدگی به وضعیت سلامت روان و رفتارهای پرخطر در صنعت موسیقی را برجسته می‌کند.
پژوهش جدیدی که در دانشگاه ویتن‌هِردِکه آلمان انجام شده است نشان می‌دهد قرار گرفتن در معرض توجه عمومی با افزایش چشمگیر خطر مرگ همراه است؛ خطری که حتی با پیامدهای استعمال دخانیات مقایسه می‌شود.
این مطالعه روی ۶۴۸ خواننده انجام شد که نیمی از آن‌ها به شهرت گسترده دست یافته بودند و نیم دیگر در سطحی محدود فعالیت داشتند. برای هر هنرمند مشهور یک همتای کمتر شناخته‌شده با شرایط یکسان از نظر سال تولد، جنسیت، ملیت، سبک موسیقی و وضعیت گروهی انتخاب شده بود تا مقایسه‌ای منصفانه شکل بگیرد.
بر اساس یافته‌ها، خوانندگان مشهور به طور متوسط ۴ سال زودتر از همتایان غیرمشهور خود می‌میرند؛ نتیجه‌ای که بار دیگر فرضیه مرگ زودهنگام خوانندگان مشهور را تأیید می‌کند. میانگین سن مرگ در میان خوانندگان مشهور ۷۵ سال و در میان کمتر مشهورها ۷۹ سال بوده است.
نمونه‌های شناخته‌شده‌ای چون جنیس جاپلین، ویتنی هیوستون، جیمی هندریکس، ایمی واین‌هاوس و پرینس از جمله هنرمندانی هستند که مرگ آن‌ها در سنین پایین توجه عمومی را به این موضوع جلب کرده است. این گروه از هنرمندان اغلب تحت تاثیر مصرف مواد، فشارهای کاری، یا مشکلات مرتبط با استرس جان خود را از دست داده‌اند. نکته قابل توجه این است که حتی منافع مالی و امکانات ناشی از شهرت نتوانسته‌اند اثرات مخرب سبک زندگی پرتنش را خنثی کنند.
مطالعه همچنین تأکید می‌کند که خوانندگان فعال در قالب گروه موسیقی نسبت به هنرمندان تک‌خوان از حمایت اجتماعی بیشتری برخوردارند و همین موضوع ممکن است توضیحی برای بالاتر بودن خطر مرگ در میان تک‌خوان‌ها باشد. انزوا، بار مسئولیت حرفه‌ای و فشارهای فردی عواملی هستند که وضعیت سلامت روانی تک‌خوان‌ها را آسیب‌پذیرتر می‌کنند.
خوانندگان مشهوری که در این پژوهش بررسی شده‌اند عبارتند از:
- بادی هالی؛ در ۲۲ سالگی در سانحه هوایی جان خود را از دست داد.
- ایان کرتیس؛ در ۲۳ سالگی بر اثر خودکشی درگذشت.
- جنیس جاپلین؛ در ۲۷ سالگی بر اثر سوءمصرف هروئین درگذشت.
- کارن کارپنتر؛ در ۳۲ سالگی به دلیل نارسایی قلبی ناشی از سوءتغذیه فوت کرد.
- فیل لاینوت؛ در ۳۶ سالگی به علت سپسیس جان باخت.
- جرج مایکل؛ در ۵۳ سالگی به دلیل بیماری‌های قلبی و کبدی درگذشت.
- پرینس؛ در ۵۷ سالگی بر اثر سوءمصرف تصادفی دارویی جان خود را از دست داد.
- ویتنی هیوستون؛ در ۴۸ سالگی در پی غرق‌شدن تصادفی فوت کرد.
- جیم موریسون؛ در ۲۷ سالگی به دلیل نارسایی قلبی از دنیا رفت.
- تینا ترنر؛ در ۸۳ سالگی بر اثر مشکلات ناشی از سرطان، سکته مغزی و نارسایی کلیه درگذشت.
چرا شهرت می‌تواند خطرناک باشد؟
از نظر پژوهشگران چند سازوکار می‌تواند توضیح‌دهنده اثر شهرت بر مرگ زودرس باشد. نخست آن‌که شهرت منبع بی‌وقفه‌ای از اضطراب و فشارهای عملکردی را در خود دارد. زندگی در معرض دید عموم، نیاز مداوم به ارائه عملکرد عالی و محیطی که در آن رفتارهای ناسالم عادی می‌شود، همگی در افزایش رفتارهای پرخطر نقش دارند.
عامل دوم به ویژگی‌های فردی بازمی‌گردد. برخی ویژگی‌های روان‌شناختی یا تجربیات دشوار دوران کودکی هم احتمال مشهور شدن را افزایش می‌دهند و هم با پیامدهای منفی سلامت ارتباط دارند. پیش‌تر یک روان‌درمانگر اختلال دلبستگی را که اغلب از روابط ناپایدار با والدین در کودکی ناشی می‌شود، شایع‌ترین مشکل روانی در میان سلبریتی‌ها دانسته بود. از این منظر، شهرت نه‌تنها یک عامل خطر مستقل است بلکه می‌تواند آسیب‌پذیری‌های اولیه را تشدید کند.
با وجود این یافته‌ها، هنرمندان بسیاری نیز وجود دارند که برخلاف این روند عمر طولانی‌تری داشته‌اند. افرادی مانند لویی آرمسترانگ، تینا ترنر و فرانکی ولی نمونه‌هایی هستند که نشان می‌دهند اگرچه خطرها واقعی است، اما قابل مدیریت و قابل پیشگیری نیز هست.
در همین زمینه، مطالعه‌ای جداگانه از دانشگاه ایندیانا باور عمومی درباره «کلوب ۲۷ ساله‌ها» را رد کرده است. این مطالعه که روی ۳۴۴ هزار شخصیت سرشناس ثبت‌شده در ویکی‌پدیا انجام شده، نشان می‌دهد هیچ شواهدی مبنی بر افزایش احتمال مرگ در سن ۲۷ سالگی وجود ندارد، هرچند هنرمندانی که در این سن می‌میرند توجه بیشتری از عموم دریافت می‌کنند.
نویسندگان مقاله بر اهمیت مداخلات سلامت‌محور در میان چهره‌های شناخته‌شده تاکید کرده‌اند. به توصیه آن‌ها، هنرمندان باید به طور منظم فرصتی برای فاصله گرفتن از فشارهای حرفه‌ای ایجاد کرده، روابط اجتماعی پایدار و حمایتی را تقویت کنند و سبک‌زندگی خود را مورد بازنگری قرار دهند.
