فتحعلی اویسی، هنرمند موفق و برجسته ایرانی، در طول زندگی خود دارای یک خانواده صمیمی و پر جمعیت بود. نام همسر وی، مهرانگیز بهرامی است و از این ازدواج، دو فرزند به نامهای کتایون و علیرضا به دنیا آمدند. آقای اویسی در خانوادهای با ۷ یا ۸ خواهر و برادر زندگی میکرد و این شرایط باعث شکلگیری خاطرات فراوانی در دوران کودکی او شد.

دوران کودکی فتحعلی اویسی
در دوران کودکی، یکی از علاقهمندیهای او داشتن دوچرخه بود. با این حال، شرایط اقتصادی خانواده او به گونهای بود که امکان خرید دوچرخه برای تمام فرزندان وجود نداشت. این موضوع باعث بروز مشکلات بین خواهران و برادران میشد.
فتحعلی اویسی در سن 21 سالگی، در سال 1345 اولین تجربه خود را با همکاری حمید سمندریان در یک تله تئاتر آغاز کرد. با این حال، او برای دو سال پیاپی (1347 و 1348) در آزمون کتبی دانشکده هنرهای زیبا پذیرفته نشد. این موضوع سبب شد تا او تصمیم به ادامه تحصیلات در آمریکا بگیرد و از سال 1353 به مدت 8 سال در دانشگاه ایالتی تگزاس مشغول به درس خواندن شود. او توانست مدرک فارغالتحصیلی خود را در رشته کارگردانی و بازیگری سینما از این دانشگاه دریافت کند.

پس از پایان دوره تحصیل، آقای اویسی در سال 1353 به ایران بازگشت و فعالیت هنری و حرفهای خود را بهعنوان عضو تلویزیون ایران آغاز کرد. از سال 1354، او به گروه دانش تلویزیون پیوست و در زمینه تولید فیلم کوتاه و مستند علمی فعالیت نمود. اولین فیلم کوتاه اویسی به نام «سهشنبه آخر» در سال 1354 ساخته شد.
فتحعلی اویسی نخستین تجربه بازیگری حرفهای خود را در سال 1357 در فیلم «قدغن» به کارگردانی علیرضا داوودنژاد داشت. او همچنین در سال 1359 _ سال میمون در فیلم «راهی به سوی خدا» ایفای نقش کرد. یکی از نقشهای برجسته او، نقش ایلچی طغای در سریال معروف سربداران در سال 1363 _ سال موش بود که از جمله آثار ماندگار او محسوب میشود.
فتحعلی اویسی سهشنبه 13 مهر 1400 به دلیل سکته مغزی در بیمارستان لاله در شهرک غرب تهران درگذشت و در روز چهارشنبه 14 مهر 1400 در قطعه هنرمندان بهشت زهرا به خاک سپرده شد.

