یک خبر وحشتناک: دو سوم کودکان با غریبه‌های مجازی در ارتباطند!

بنابر اطلاعات منتشر شده، از هر ۱۰ کودکی که به اینترنت دسترسی دارند، ۶ کودک با «غریبه‌ها» در ارتباط هستند، کسانی که در بین آن‌ها افرادی است که از کودکان سوئ استفاده می‌کنند.

این تیم تحقیقاتی با ۶۰۰ کودک و جوان در رده سنی ۸ تا ۱۸ ساله کار کرده است. آن‌ها از کشور‌های مختلفی چوناسترالیا، فنلاند، فیلیپین، کامبوج، کلمبیا، کنیا و آفریقای جنوبی بودند و در طی مشاوره‌هایی که داشته‌اند، نظرات و تجربیات خود را در مورد مواجهه با درخواست‌های نامناسب و غیر اخلاقی آنلاین با افراد این تیم به اشتراک گذاشته‌اند.

کووید و بهره کشی جنسی از کودکان

بهره کشی جنسی و سوئ استفاده از کودکان در زمان همه‌گیری کووید، به بالاترین حد خود رسید، چراکه جمعیت زیادی از کودکان و نوجوانان، وارد فضای آنلاین شدند و برای استفاده از آن آزادی عمل بیشتری پیدا کردند.

این موضوع به حدی اسفناک شد که آمار از افزایش ۸۲ درصدی این دسته از جنایت آنلاین در رابطه با کودکان خبر داد. در این دوران کودکان بسیاری، در دام افرادی افتادند که از آن‌ها اخاذی مالی و جسمی می‌کردند.

با غریبه‌ها حرف نزن!

شاید دو سه نسل قبلتر، خیلی واضح با این جمله که« با غریبه‌ها حرف نزن و یا از دستشان چیزی نگیر» به کودکانشان هشداری جدی و البته سربسته درباره افرادی که نمی‌شناختند، می‌دادند، اما امروزه، بسیاری از پدر و مادر‌ها اصلاً آگاه نیستند که کودکانشان در مقابل دنیایی از غریبه‌های آنلاینی قرار گرفته‌اند که می‌توانند زندگی و ماهیت آن‌ها را به خطر بیاندازند.

این گزارش تازه منتشر شده نشان داد: کودکان با رشد و اجتماعی شدن بیشتر تمایل به برقراری ارتباط با غریبه‌های آنلاین دارند. انگیزه آن‌ها سرگرمی و بازی و پیدا کردن فردی با علایق مشترک است، درحالیکه از همین زاویه می‌توانند آسیب ببینند.

کودکان باید در جهان آنلاین امن باشند

استیو میلر، مدیر جهانی حفاظت از کودکان، در این باره هشدار داده است. او کودکان را نه تنها شایسته زندگی در دنیای حقیقی امن، که لایق زندگی در فضای آنلاین امن هم دانسته است.

او می‌گوید: همانطور که چشم انداز دنیای دیجیتال تکامل می‌یابد، چالش‌ها و تهدید‌ها از جمله تهدید و سوئ استفاده از کودکان هم بیشتر می‌شود، ما در عین حال که باید جلوی دسترسی کودکان را نگیریم، باید بتوانیم محیطی بدون ترس و خطر را ایجاد کنیم تا بتوانند، بیاموزند و رشد کنند. او این مسئولیت را وظیفه سیاست‌گذاران می‌داند که باید از کودکان محافظت کنند.

البته لازم است تا آن زمان، پدر و مادر‌ها و مربیان و افرادی که مسئولیت مراقبت از کودکان را دارند؛ به آن‌ها در این مسیر کمک و از خطرات آن‌ها را باخبر کنند.