سندرم پیش از قاعدگی یا ملال پیش از قاعدگی؛ کدام شدیدتر است؟

اگر هر ماه تقریباً در یک زمان مشخص این علائم از قبیل احساس خشم، آکنه، درد در پستان‌ها، خواب‌آلودگی، خستگی و کمبود انرژی را دارید، علائمی که با شروع پریود از بین می‌روند، احتمالاً به "سندرم پیش از قاعدگی" (PMS) مبتلا هستید.

اما اگر علائم "سندرم پیش از قاعدگی" شما آنقدر شدید است که شما را از انجام کارهای عادی در محل کار یا خانه باز می‌دارد، یا اگر بر نحوه ارتباط شما با افراد زندگی‌تان تأثیر می‌گذارد، ممکن است به "اختلال دیسفوریک قبل از قاعدگی یا ملال قبل از قاعدگی" (PMDD) مبتلا باشید که نوع شدیدتری از "سندرم پیش از قاعدگی" است.

تا ۷۵ درصد از زنانی که پریود می‌شوند، ممکن است "سندرم پیش از قاعدگی" خفیفی داشته باشند، اما "PMDD" بسیار کمتر رایج است. این بیماری فقط بین ۳ تا ۸ درصد از زنان را تحت تأثیر قرار می‌دهد. زنانی که "سندرم پیش از قاعدگی" خفیف دارند ممکن است برای مقابله با علائم به کمک پزشک نیاز نداشته باشند. اما زنانی که "PMDD" دارند، لازم است با پزشک خود در مورد راه‌های بهبود علائمشان صحبت کنند.

در نگاه اول، "سندرم پیش از قاعدگی" و "ملال قبل از قاعدگی" یکسان به نظر می‌رسند زیرا علائم مشابهی دارند، از جمله:

نفخ، پستان‌های دردناک، سردرد، درد و کوفتگی عضلات یا مفاصل، خستگی، مشکل در خوابیدن، هوس‌های غذایی و تغییرات خلق و خو.

اما "سندرم پیش از قاعدگی" و "ملال قبل از قاعدگی" از چندین جهت با هم متفاوت هستند. برای مثال اگر "PMS" دارید، ممکن است احساس افسردگی کنید. اما اگر "PMDD" دارید، غم و اندوه شما شاید آنقدر شدید باشد که احساس ناامیدی کنید. حتی ممکن است افکار "خودکشی" داشته باشید.

وقتی "سندرم پیش از قاعدگی" دارید، احساس اضطراب می‌کنید. اما در مورد "ملال قبل از قاعدگی"، اضطرابی که احساس می‌کنید احتمالاً در سطح بسیار متفاوتی است.

وقتی "PMS" دارید، ممکن است بدخُلق شوید. شما یک دقیقه احساس خوشحالی و دقیقه بعد احساس ناراحتی یا عصبانیت می‌کنید و احتمال گریه کردنتان بیشتر می‌شود. اما با "PMDD"، نوسانات خُلقی شما بسیار شدیدتر خواهد بود. ممکن است خیلی عصبانی شوید و چیزهایی شما را آزار دهند که در حالت عادی شما را آزار نمی‌دهند. ممکن است دعوا راه بیندازید، حتی اگر این سبک همیشگی شما نباشد. همچنین ممکن است برای چیزهایی گریه کنید که معمولاً شما را ناراحت نمی‌کنند. علاوه بر این، ممکن است احساس کنید که کنترل زندگی‌تان از دستتان خارج شده است.

اگر "سندرم پیش از قاعدگی" دارید و احساس افسردگی می‌کنید، احتمالا کمی از روال معمول خود جدا می‌شوید. اما اگر ملال قبل از قاعدگی داشته باشید، دیگر به شغل، سرگرمی‌ها، دوستان و خانواده‌تان، یا هر چیزی که ممکن است حال شما را خوب کند، اهمیتی نمی‌دهید.

هیچ کس علل دقیق "سندرم پیش از قاعدگی" و "ملال قبل از قاعدگی" را نمی‌داند، اما تصور می‌شود که "تغییرات در سطح هورمون‌ها" در این امر نقش دارند. "ژنتیک" نیز ممکن است نقشی داشته باشد. افسردگی نیز با "PMS" و "PMDD" مرتبط است.

هیچ آزمایش مشخصی برای تشخیص "سندرم پیش از قاعدگی" یا "ملال قبل از قاعدگی" وجود ندارد. متخصص زنان می‌تواند پس از صحبت با شما در مورد علائمتان، به شما بگوید که آیا "PMS" دارید یا "PMDD".

اما اینکه آیا به درمان نیاز دارید یا خیر، بستگی به خفیف یا شدید بودن وضعیت شما دارد.

برخی از زنان مبتلا به سندرم پیش از قاعدگی خفیف می‌توانند علائم خود را با تغییرات سبک زندگی، از جمله ورزش، تغییر در رژیم غذایی، خواب باکیفیت و کاهش استرس مدیریت کنند. برخی دیگر ممکن است به داروهای بدون نسخه یا داروهایی که پزشکان تجویز می‌کنند، نیاز داشته باشند.

اگر "ملال قبل از قاعدگی" دارید، برخی تغییرات سبک زندگی ممکن است تا حدودی کمک کند، اما پزشک احتمالاً برای شما دارو نیز تجویز خواهد کرد.

از آنجا که"ملال قبل از قاعدگی"  بر خلق و خو تأثیر می‌گذارد و می‌تواند باعث افسردگی شود، پزشکان اغلب "مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین" (SSRI) را تجویز می‌کنند. این داروها، "ضد افسردگی" هستند و می‌توانند بر یک ماده شیمیایی در مغز شما به نام "سروتونین" تأثیر بگذارند. مصرف این داروها احتمالاً می‌تواند به تسکین بسیاری از علائم ملال قبل از قاعدگی که بر خلق و خوی شما تأثیر می‌گذارند، کمک کند.