با کودک نق نقو چه کنیم؟

یکی از مشکلاتی که پدر و مادرها پیوسته با فرزندان خود دارند ، موضوع نق زدن کودکان است. اغلب زمانی که کودکان خردسال خسته، عصبانی یا ناراحت هستند، شروع به نق زدن می کنند ، آرام کردن آنها در این شرایط بسیار مشکل است.

گریه کردن و نالیدن ، بهترین روش برای جلب توجه والدین است. به سختی می توان فهمید کودکان چه وقت نق نق می کنند ، برای نق زدن از چه کلماتی استفاده می کنند و یا برای چه چیزی نق می زنند. این لحنی از صدا به همراه غر زدن های بی پایان است که مشکلاتی را به وجود می آورد.

در سن سه سال و نیم ، نق زدن به اوج خود می رسد. در صورت عدم یافتن راه حلی مناسب ممکن است تا سنین مدرسه نیز ادامه پیدا کند. این مقاله علل بروز این مشکل مورد بحث نیست (به نظر برخی از متخصصان ، این علامت ها ناشی از نابالغی، لوس شدن یا ناامنی است، در حالی که دیگران ، نگرانی را عامل نق زدن می دانند ). فقط می خواهیم نحوه برخورد مناسب را مورد بررسی قرار دهیم.

جلوگیری و رفتار مناسب با نق زدن کودکان

قبل از شکل گیری رفتار نق زدن در کودکان ، از ایجاد آن جلوگیری کنید.

رفتار او پیش بینی کنید. فعالیتی برای او فراهم کنید ، بازی با اشیاء جدید را به او آموزش دهید ، در انجام برخی از کارهای ساده منزل از او کمک بخواهید ، شاید تعجب کنید که چقدر کودک نوپای شما م علاوه بر یادگیری مطالب جدید ،می تواند برای خودش و شما خوب کار کند.

کودک باید مدام مشغول باشد ، نباید توقع داشته باشی که کودک نوپای شما تمام انتظاراتتان را برآورده سازد. کودکان به هنگام بیکاری و خستگی شروع به گریه و نق زدن می کنند چرا که فعالیتی برای انجام دادن ندارند.

کودک شما همیشه سعی می کند تا مورد توجه شما باشد. اگر مدت مشخصی از هر روز رابه طور صرف کودک خود کنید دیگر مجبور نیست تا با پرت کردن حواستان از فعالیت های دیگر توجه شما را به خود جلب کند.

سریع پاسخ کودک را بدهید

به هنگام صحبت کودک با شما ، سعی کنید تا پاسخ او را به سرعت دهید . هرگز پاسخ او را به بعد از گریه کردنش موکول نکنید.

اگر امکان پاسخ سریع ندارید باید علامتی دهید تا متوجه شود شما می شنوید ، مثلا بگویید صداتو میشنوم، یک دقیقه دیگر آماده ام تا به تو گوش بدم... تا توجه او را جلب کنید. به چشمانش نگاه کنید و از علامت انگشت استفاده کنید که به معنای «یک دقیقه لطفا» می باشد. اجازه ندهید تا کودک مدت زیادی منتظر پاسخ شما باشد. در غیر اینصورت کاری را انجام می دهد که برایتان ناخوشایند است. پاسخ شما باید در رأس رفع نیاز او برای گریستن و نق زدن باشد. باید به سرعت خود را به کودک برسانید و از منتظر ماندن او تشکر کنید و بگویید :الان می تونم به حرفات گوش بدم.

تشویق کنید. اگر کودک شما بدون نق زدن ، بتواند توجه شما را به خود جلب کند ، حتما او را تشویق کنید و بگویید:«عزیزم من این روش سؤال پرسیدنت را خیلی دوست دارم». حتی به یک کودک دو ساله نیز می توان آموزش داد تا بگوید «ببخشید»، وقتی حرف شما را قطع می کند منتظر بماند تا شما آماده پاسخ دادن شوید.

نحوه سوال پرسیدن را به کودک خود بیاموزید. به کودکان باید تفاوت بین گریستن و نق زدن را با صحبت کردن معمولی آموزش دهید. شاید نیاز باشد که صدای نق زدن او را ضبط کنید تا خود متوجه اشتباهش شود. برای یادگیری درست درخواست کردن ، نقش بازی کنید. پس از اینکه متوجه شدید که کودک معنی نق نق زدن را فهمیده است به طور واضح ناپسندی نق زدن را به او شرح دهید.

نگذارید کودک با نق زدن موفق شود

اگر کودک با نق زدن شود برای دستیابی به نیازهای خود ، مدام از این روش استفاده خواهد کرد.

مهلت دادن. اگر کودک شروع به گریستن و نق زدن کرد ،خیلی ساده به کودک خود بگویید:«من قبلا به سوال شما جواب دادم. هر چه قدرت که دوست داری گریه کن ولی نه برای من.» آنگاه به او مهلت داده و بگویید :«وقتی گریه ات تمام شده برگرد اینجا تا صحبت کنیم .» در مورد یک کودک نوپا باید او را بلند کرده و کمی آنطرف تر از خودتان قرار دهید تا در آنجا احساس تبعید شدن کند. در حالی که شما همچنان می توانید او را ببینید. می توان به کودک گفت « وقتی نق زدن و گریه کردنت تمام شد برگرد تا صحبت کنیم. » اگر به طور کامل دست از گریه برنداشت، اما به نظر می رسد که سعی خودش را در کنترل گریه می کند به او اجازه بازگشت به آغوش شما را بدهید.

قوانین منزل را برای او مشخص کنید ، اگر کودک قوانین خانه را بداند، متوجه می شود که هر چه تلاش کند توجهی جلب نمی کند و در آخر خسته می شود . مثلا اگر نخوردن بیسکوئیت قبل از شام را به صورت قانون تعریف کنید ، هرگز شروع به نق زدن برای بیسکویت عصر نمی کند ، چرا که می داند ، نمی تواند به خواسته خود برسد.

به او در ابراز احساسش کمک کنید

گاهی نق زدن کودکان به این علت است که نمی توانند احساس خود را بروز دهند. پس به کودک در بیان احساسش کمک کنید. مثلا بگویید :«می بینم ناراحت هستی.آیا به خاطر این است که در حال حاضر کسی نمی تواند تو را به پارک ببرد؟». این جملات باب گفت وگو را باز می کند. البته نباید در زمان نق زدن کودکان ، آنها را نصیحت کرد. بلکه باید در زمان مناسب و با آرامش به او توضیح دهید که نق زدن راه مناسبی برای رسیدن به هدف نیست و حتی باعث می شود او شانس کمتری برای رسیدن به هدف داشته باشد.

کوک را هر جایی نبرید

مهممانی بزرگسالان هیچ جذابیتی برای کودکان ندارد. در صورت ضرورت کودک تان را نزد کسی که با او احساس راحتی دارد، بگذارید.

درخواست مودبانه

اگر کودک درخواست خود را چه با دلیل و چه بی دلیل بی ادبانه مطرح کند نباید به هدف خود برسد. باید به او یاد بدهید و بگویید «تا زمانی که نق می زنی اصلا متوجه نمی شوم چه می گویی، لطفا با صدای آرام صحبت کن .در این صورت می توانم به صحبت های تو گوش کنم » و تا زمان تغییر ندادن لحن خود ، به او هیچ پاسخی ندهید و تسلیم نشوید.

پایبندی به مقررات

کودکان خوب می دانند چگونه از فرصت ها استفاده کنند. لذا در مکان های عمومی شروع به نق زدن می کنند. به مقررات پایبند باشید و تحت هیچ شرایطی آن را زیر پا نگذارید و تسلیم نشوید.

باج ندهید

اگر در زمان غر زدن خواسته ای از شما طلب کرد نباید آن را بپذیرید.چرا که کودک را عادت به اشتباه می دهد و زمینه دریافت خواسته های خود با گریه و نق زدن فراهم می کند.

یک مدل تربیت کنید

برای اینکه بهترین تاثیر را بر فرزند خود داشته باشید باید با همسرتان همکلام شوید. روش تربیتی شما نباید با همسرتان متفاوت باشد و در مقابل کودک دیگری را رد کند.

عدم سازش با بچه های دیگر

با اینکه شما با نق زدن و گریه فرزند خود مشکلی ندارید و رفتارهای او را تحمل می کنید اما همین رفتار به مرور سبب دور شدن از دوستانش می شود. کافی است در بازی ببازد یا چیزی مطابق میلش نباشد تا با گریه مادرش را صدا کند.

توجه نکنید

فرزند شما با فریاد کشیدن سعی در جلب توجه می کند. اما شما باید با نادیده گرفتن این صدا ها و اشک ها، راهکار «خاموشی» را به کار ببندید تا کودک به آن رفتار عادت نکند.

آموزش درست دهید

کودک باید تفاوت میان رفتار خوب و بد را از شما بیاموزد. اگر آموزش شما درست و اصولی باشد ، کمتر از بچه های دیگر تاثیر می گیرد و برای اصلاح رفتار خود بیشتر تلاش می کند.