همه درونگراها تنهایی را دوست ندارند
درونگراها انواع مختلفی دارند و فقط برخی از آن‌ها از تنها بودن لذت می‌برند. درونگراهای کم‌عملکرد و تنها، از انزوا اجتناب می‌کنند و برای فرار از تنهایی بیشتر به شبکه‌های اجتماعی پناه می‌برند. اما درونگراهای پرکارکرد، که روابط قوی‌تر و مثبتی دارند، از تنهایی واقعی لذت می‌برند. درونگراهای اجتماعی و فکری بیشتر از درونگراهای مضطرب یا محافظه‌کار به دنبال تنهایی هستند.
باور عمومی این است که درونگراها متخصصان انزوا هستند. به هر حال، یونگ در ابتدا درونگرایی را به‌عنوان تمایلی برای شارژ شدن از دنیای درونی بیشتر از دنیای بیرونی تعریف کرد. روان‌شناسان از آن زمان به این نتیجه رسیده‌اند که درونگراها نسبت به برونگراها کمتر اجتماعی و به تحریکات محیطی حساس‌تر هستند.
به نظر می‌رسد که درونگراها باید عاشق سپری کردن زمان‌های طولانی به تنهایی باشند. احتمالاً آن‌ها می‌توانند به ما هم درباره تنها بودن درس‌هایی بدهند، درست است؟
اگرچه انزوا به درونگراها کمک می‌کند تا آرام شوند و انرژی خود را بازسازی کنند، اما تحقیقات روانشناسی نشان می‌دهد که همه‌ی درونگراها از تنها بودن لذت نمی‌برند یا بیشتر از برونگراها به دنبال آن نیستند.
وقتی یک درونگرای تنها یا افسرده هستید، انزوا نمی‌تواند آرامش زیادی به همراه داشته باشد. تنهایی برای این افراد بیشتر احساس خالی بودن می‌دهد و نیازی را برطرف نمی‌کند. اما اگر درونگرایی هستید که احساس امنیت در خود و روابطتان دارید، انزوا فضایی خلاقانه و آرام‌بخش خواهد بود.
