زندانی کردن پدر و مادرها در سلول انفرادی برای درک فرزندان

در کره جنوبی پدر و ماردها برای اینکه حال فرزندان منزوی خود را درک کنند، وارد زندان انفرادی می‌شود.

تنها راه ارتباط اتاقک‌های کوچک هپینس فکتوری (کارخانه خوشبختی) در کره جنوبی با جهان بیرون، حفره کوچکی برای انتقال غذا است. در این سلول‌های ۵ مترمربعی فرد، حق داشتن تلفن یا لپ‌تاپ ندارد و تنها مصاحب او دیوارهای خالی است. ساکنان این سلول‌ها با اینکه ممکن است لباس آبی‌رنگ زندان بپوشند، زندانی نیستند. آن‌ها برای «تجربه زندان انفرادی» به این مرکز آمده‌اند. بیشتر آن‌ها یک نقطه مشترک دارند، فرزندی که به طور کامل از جامعه کناره گرفته و منزوی شده است.

هیکی‌کوموری، انزوای شدید

به این انزوا و گریز از اجتماع هیکی‌کوموری می‌گویند؛ واژه‌ای که از حدود سال ۱۹۹۰ برای توصیف انزوای شدید اجتماعی در میان بزرگسالان و جوانان به کار رفته است.

از ماه آوریل والدین در برنامه آموزشی ۱۳ هفته‌ای شرکت می‌کنند که سازمان‌های مردم‌نهاد غیردولتی بنیاد جوانان کره‌جنوبی و مرکز بازپروری بلو ویل (نهنگ آبی) برگزار کرده‌اند. هدف این برنامه آموزش ارتباط بهتر افراد با فرزندان استاین برنامه آموزشی شامل سه روز اقامت در اتاق‌هایی شبیه سلول‌های انفرادی در منطقه هانگ‌شن واقع در استان گانگوون کره جنوبی است. امید این است که چنین تنهایی و انزوایی به آن‌ها کمک کند تا شرایط فرزندشان را بهتر درک کنند.

زندان عاطفی

پسر «جین یونگ هه» سه سال است که از اتاق خوابش بیرون نمی‌آید و خود را منزوی کرده است.

از زمانی که خانم جین (نام واقعی او نیست) دوره آموزشی شامل تجربه سلول انفرادی را گذراند، می‌تواند «زندان عاطفی» پسر ۲۴ساله خود را کمی بهتر درک کند.

این زن پنجاه‌ساله می‌گوید: «من مدام فکر می‌کردم چه خطایی کرده‌ام که او اینطور منزوی شده است و فکر کردن در مورد آن برایم آزارنده بود. اما از وقتی او را درک کردم ماجرا کمی برایم روشن شد. پسرم بسیار با استعداد بود و ما از او انتظارات بالایی داشتیم. اما او بیشتر اوقات بیمار بود و تلاش می‌کرد دوستی‌ها و دوستان خود را حفظ کند و در همین دوران دچار اختلال تغذیه هم شد که حضور در مدرسه را برایش دشوار کرده بود. وقتی پسرش وارد دانشگاه شد، در ترم اول به نظر می‌رسید همه چیز خوب پیش می‌رود. اما ناگهان به‌کلی پسرفت کرد.

مشاهده اینکه او خودش را در اتاق حبس می‌کرد و به بهداشت و غذا هیچ توجهی نداشت، دل مادر را می‌شکست. اضطراب، دشواری‌هایی که در ارتباط با خانواده و دوستان داشت و دلسردی از پذیرفته نشدن در بهترین دانشگاه، همه ممکن است بر پسر او اثر گذاشته باشد. اما او هیچ تمایلی به گفتگو با مادر و بیان دلیل ناراحتی خود ندارد.

خود انزوایی جوانان

طبق نظرسنجی سال ۲۰۲۳ وزارت بهداشت و سلامت عمومی، از ۱۵هزار جوان ۱۹ تا ۳۴ ساله، حدود ۵٪ از پاسخ‌دهندگان در شرایط خودانزوایی یا انزوای اجتماعی بودند. اگر این نظرسنجی را نمونه‌ای از جمعیت کره‌جنوبی در نظر بگیریم حدود ۵۴۰ هزار نفر در کشور چنین وضعیتی دارند.