تبخال تناسلی در زنان، درمان دارد؟

دکـتر رات متـخـصـص و مشـاور جنـسـی در آمریکا اطلاعات مفیدی در مورد چگونگی مقابله با این بیماری و نحوه لذت بردن مجدد از زندگی را در اختیار شما قرار می دهد.

واکـنــش افـراد به هـنــگام تشخیص بیماری تبخال ژنتیکی چیست؟
رایـج تـرین احسـاسـی که بـه افـراد دست می دهد چیزی نیست جز ترس و عصبانیت. آنها معمولا با خود می گویند: "وای، خـدای من! زندگی ام به پایان رسید!" اما یک لحظه صبر کنید. شاید آگاهی از این قضیه که شما دارای نوعی بیماری هستید که باید تا پایان زندگی آنرا تحمل کنید قدری ناراحت کننده باشد. اما در عین حال باید بدانید که دنیا برای مبتلایان به این بیماری به آخر نمی رسد. تا به حال هیچ کس از این بیماری جان نسپارده است. افرادی بودند که در تمام طول عمر خود با این بیماری زندگی کرده و با آن کنار آمده اند. خانم هایی که به این بیماری مبتلا هستند، می توانند به راحتی باردار شده و صاحب فرزند شوند. این بیماری به راحتی قابل کنترل است. فقط کافی است به محظ رویت تبخال به یک پزشک متخصص مراجعه کنید تا او شما را به طور کامل با تمام معظلات این شرایط آگاه کند.

آیا کسی که دارای بیماری های آمیزشی است، می تواند از رابطه جنسی رمانتیک و سالم لذت ببرد؟
بله، شکی وجود ندارد که افرادی که دارای تبخال های ژنتیکی و یا سایر بیماری های جنسی هستند می توانند رابطه جنسی سالم و ارضا کننده ای را در تمام طول عمر خود داشته باشند. اگر در رابطه خوبی قرار داشته باشید و شخصی که دارای مشکل است با مسئله خود کنار آمده باشد و عقیده اش این باشد که: "باید با این مسئله روبرو شویم" ارتباط می تواند برای همیشه ادامه پیدا کند.

شما برای کسی که مبتلا به این بیماری است و شدیدا احساسی تنهایی می کند چه پیشنهادی دارید؟
پیش از هر چیز شما باید بدانید که تنها آدمی نیستید که چنین احساسی دارید. تشخیص بیماری هم فقط به شخص شما منحصر نمی شود. بر طبق آمار جامعه پزشکی آمریکا تقریبا در حدود ۶۰ میلیون آمریکایی به این بیماری مبتلا هستند (البته این در حالی است که تنها ۱۰% از آنها از بیماری خود اطلاع دارند). گروههای پشتیبانی به طور حتم به شما کمک می کنند. آنها به شما آموزش می دهند که شما تنها کسی نیستید که در این شرایط قرار گرفته اید، همچنین مکانی را فراهم می کنند تا بیماران دیگری که دارای تبخال های ژنتیکی بودند تجربیات خود در مورد نحوه کنار آمدن با بیماری و رسیدن به موفقیت در برابر شریک زندگی شان را در اختیار شما قرار دهند. البته من معتقدم شما نباید برای مدت زمان طولانی در این گروه های پشتیبانی باقی بمانید. بالاخره باید در یک نقطه تصمیم خود را بگیرید و به زندگی عادی ادامه دهید.

در چه مرحله ای از ارتباط، شخص بیمار می تواند شریک زندگی خود را در جریان بیماری اش قرار دهد؟
زمانی که پایه های اولیه ارتباط ریخته شد و به جایی رسیدید که برقراری معاشقه اجتناب ناپذیر بود. البته شما نباید او را دقیقا قبل از شروع اولین رابطه جنسی در جریان بگذارید، بلکه بهتر است مکان آرامی برای گفتگو پیدا کنید. این مطلب بی اهمیتی نیست و هیچ کس نمی تواند دشواری آنرا دست کم بگیرد. این ریسک هم وجود دارد که طرف مقابل بگوید: "خداحافظ". اما شما مجبور هستید خطر آنرا بپذیرید. اگر او از خانه خارج شد و دیگر باز نگشت به هر حال این ارتباط برای شما مناسب نبوده. اما صحبت کردن در مورد این قضیه ضروری است؛ چرا که اگر مسئله را بازگو نکنید و بیماری به او نیز سرایت کند، با این کار همه چیز بدتر خواهد شد.

فکر می کنید چه مکانی مناسب تر است؟ چگونه سر صحبت را آغاز کنیم؟
اتاق خواب اصلا مناسب نیست. فضای رمانتیک مانند میز شام هم فایده ندارد. من پیشنهاد می کنم زمانی که در ماشین در حال رانندگی هستید و یا در حین قدم زدن در پارک موضوع را مطرح کنید. یک مکان کاملا اختصاصی. شما نباید گفگو پیرامون این مطلب را زمانی که هر دویتان از نظر جنسی تحریک شده اید، مطرح کنید. در این حالت مشکل، غیر منتظره و ناراحت کننده تر جلوه می کند. گفته های خود را یکبار در حضور یک مشاور، یا یک دوست صمیمی و یا مقابل آینه تمرین کنید. یک نفس عمیق بکشید. می توانید با چیزی شبیه به این شروع کنید: "من ارزش زیادی برای تو قائل هستم، دلم می خواهد برای مدت زمان طولانی در کنار هم باشیم، تا به حال کسی مثل تو در زندگی ام وجود نداشته، از اینکه تو را دارم خوشحالم، اما چیزی هست که باید حتما با تو در میان بگذارم؛ من تبخال تناسلی دارم. تمام اطلاعات را در مورد این بیماری گرفتم، می دانم باید در مورد آن چه کار کنم، به خوبی می دانم در موقع بروز باید چگونه آنرا مهار کنم."

آیا در زمان بروز می توان ارتباط جنسی برقرار کرد؟
اگر شما استرس داشته باشید، تعداد دفعات بروز تبخال بیشتر می شود، به همین دلیل من پیشنهاد می کنم کارهایی انجام دهید که حتی الامکان میزان استرس شما را کاهش دهد. زمانی که بیمار با خود تصمیم بگیرد: "من این مشکل را دارم، بنابراین باید راههای مقابله با آنرا فرا گیرم" راههای بسیار زیادی برای مقابله با بیماری را پیدا می کند. به خاطر داشته باشید که همیشه باید واقع نگر باشید، این یک بیماری مرگ آور نیست.

آیا شخصی که آلوده شده باید با کسی که تصور می کند او آلوده اش کرده تماس بگیرد؟ چگونه باید او را مطلع سازد؟
اگر این قضیه مربوط به ارتباط های گذشته شما می شود یک نفس عمیق بکشید و بگویید: "واقعا شرم آور است که این آدم بدون اینکه به من بگوید مرا آلوده کرد، خدا را شکر که دیگر با او نیستم، خوب شد که از شر او خلاص شدم." اگر مربوط به ارتباط گذشته باشد و تصور می کنید که شخص بیمار خودش از موضوع اطلاعی نداشته میتوانید یک نامه برایش بنویسید (در این صورت شما افراد بسیار زیادی را از ابتلا به این بیماری نجات داده اید) اما این کار را تبدیل به نوعی مقابله نکنید. اگر شریک فعلی شما آلوده است باید با او صحبت کنید. بگویید: "احتمالا نمی دونی که تبخال ژنتیکی داری، اگه اینطوره بهتره ببینیم در مورد رابطمون باید چه کار کنیم."

آیا لازم است به هر کسی که با او رابطه جنسی دارم بگویم که دارای تبخال هستم، حتی اگر هیچ نشانه و یا اثری از آن وجود نداشته باشد؟
لازم نیست یک تابلوی "من تبخال تناسلی دارم" درست کنید و پشت درب نصب نمایید تا تمام همقطارهایتان متوجه شوند، و یا حتی خانواده! اما شما باید اطلاعات موجود در این زمینه را در اختیار هر شخصی که با او رابطه جنسی برقرار می کنید، قرار دهید. نباید مشکل خود را دست کم بگیرید. این بیماری کاملا جدی است. جامعه پزشکی در حال کار کردن بر روی واکسن آن است، اما تا این لحظه چیزی به بازار عرضه نشده. شاید بعد ها درمان های بهتری ارائه شود، اما در حال حاضر باید مسئولیت آنرا به عهده گرفته و با هر کسی که رابطه جنسی دارید در مورد مشکل خود صحبت کنید.

آیا راه حلی برای بیماران به منظور حفظ نگرش و رفتار مثبت در خودشان دارید؟
سعی کنید هیچ گاه نا امید نشوید؛ نباید به خودتان بگویید که زندگی جنسی تان به پایان رسیده و یا نمی توانید صاحب فرزند شوید، این افکار سودمند نیستند. منظور من این نیست که به بیماری خود بی توجهی کرده و به آن اهمیت ندهید، بلکه باید همه چیز را از نظر منطقی تحلیل و بررسی نمایید.