روش های کمک به بارداری، پزشکی فرامولکولی
واژۀ «فرامولکولی» کلمۀ غریبی است که برای خیلی ها تازگی دارد.
در پزشکی فرامولکولی دقیقاً چه گام‌هایی برای رسیدن به تشخیص و درمان برداشته می‌شود؟
تقریباً در همۀ شیوه‌های درمانی، اولین گام گرفتن شرح‌حال از بیمار است. اما به دلیل اینکه بیشتر بیماران با پزشکی فرامولکولی آشنایی ندارند، اولین گام آشنا کردن بیمار با این طب است که عموماً با در اختیار گذاشتن دفترچۀ راهنما و توضیحات منشی این آشنایی صورت می‌گیرد.
در مرحلۀ گرفتن شرح‌حال چه سؤال‌هایی مطرح می‌شود؟
به دلیل اینکه رویکرد پزشکی فرامولکولی کل‌نگر است، فرم بررسی وضعیت عمومی در اختیار بیماران قرار می‌گیرد تا ویژگی‌های کلی و عمومی خودشان را مشخص کنند؛ از جمله تحمل سرما و گرما، میزان عطش به آب، میزان تعریق ، کیفیت خواب و ویژگی‌های احساسی چون خشم، عصبانیت و اضطراب.پس از پر کردن فرم شرح‌حال عمومی، به بیمار فرصت کافی داده می‌شود تا همۀ مشکلات پزشکی خود را مطرح کند. در این مرحله تلاش می‌کنیم تا بیمار همۀ مشکلات جسمی و روحی- روانی خود را بازگو کند و حرف ناگفته‌ای باقی نماند. سپس همۀ گفته‌های بیمار را ثبت می‌کنیم تا در تحلیل نهایی از آن استفاده کنیم.
مرحلۀ بعدی پس از گرفتن شرح‌حال چیست؟
ازآنجاکه عموماً پزشکی فرامولکولی آخرین اقدام درمانی است که بیمار به آن دسترسی پیدا می‌کند، همکاران پزشک دیگر به اندازۀ کافی بیمار را بررسی و معاینه کرده و اقدامات تشخیصی گوناگون را به کار گرفته‌اند؛ به همین دلیل در این مرحله جز افرادی که نیاز به معاینه داشته باشند، گزارش اقدامات تشخیصی سایر متخصصان را جمع‌آوری می‌کنیم.
پس از ثبت اقدامات تشخیصی و انجام معاینه‌های لازم چه می‌کنید؟
پس از اینکه بیمار همۀ مشکلاتش را مطرح کرد و پزشک نتیجۀ اقدامات تشخیصی یا معاینه‌ها را ثبت نمود، نوبت به تشخیص بهترین داروی فرامولکولی می‌رسد. این مرحله در طب رایج تحت عنوان «تشخیص نهایی» منجر به انتخاب نام بیماری می‌شود و ممکن است برای یک بیمار بیش از چند بیماری تشخیص داده شود؛ ولی در پزشکی فرامولکولی همۀ بیماری‌های فرد تحت عنوان تنها بیماری فرد در نظر گرفته می‌شود و پزشک فرامولکولی سعی می‌کند با در نظر گرفتن یک داروی فرامولکولی، اقدام به تجویز آن داروی خاص کند.
داروهای فرامولکولی چگونه تجویز می‌شود؟
با توجه به اینکه بیماری فرد مزمن است یا حاد و همچنین با در نظر گرفتن نوع درمانِ مدنظر عموماً دو شیوۀ تجویز وجود دارد: «تک‌دوز» که در آن برای همۀ بیماری‌های فرد تنها یک دارو تحت عنوان «داروی سرشتی» در نظر گرفته می‌شود و غالباً فقط یک بار مصرف می‌شود (مثل واکسن خوراکی). اگر دوز واحد از داروی سرشتی به‌درستی انتخاب شود، نه‌تنها مشکلات فعلی بیمار را به مرور برطرف می‌کند؛ بلکه زمینۀ ابتلا به سایر بیماری‌های توارثی را از بین می‌برد.شیوۀ دیگر، تجویز بر اساس یک مشکل خاص بیمار است؛ برای نمونه درمان سردرد که در این شرایط ممکن است یک دارو نیاز به تکرار داشته باشد.این زمان در بیماران گوناگون و بیماری‌های مختلف فرق دارد؛ ولی معمولاً فواصل از یک ماه شروع می‌شود تا به شش ماه یک بار می‌رسد.
طول دورۀ درمان چقدر است؟
عوامل گوناگونی طول دورۀ درمان را تعیین می‌کند که عبارت‌اند از: نوع بیماری، عمق آسیب ایجاد شده، مدتی که از شروع بیماری می‌گذرد، رعایت اصول درمان از طرف بیمار، ساختار توارثی و پرورشی بیمار، عوامل نگهدارنده از جمله اضطراب‌های محیطی و اجتماعی.نکتۀ مهم اینکه حتی اگر دو نفر از یک بیماری واحد رنج ببرند، به‌هیچ‌وجه طول دورۀ درمان آنها شبیه یکدیگر نیست.داشتن فرزند سالم بعد از نُه ماه انتظار، یکی از دغدغه‌های مادران باردار است. با نگاهی به انواع و اقسام آلودگی‌های فزایندۀ محیطی نگرانی‌ها بیشتر می‌شود. وقتی فرایند تشکیل و رشد جنین و روند زایمان را بررسی می‌کنیم، به عظمت تولد بشر پی می‌بریم. اینکه نوزادی سالم، میلیاردها خطای بیولوژیک محتمل را پشت سر گذاشته، کمتر از معجزه نیست. جدای از اختلالات بزرگ که معمولاً با حیات جنین مغایرت دارد، هزاران مشکل ظریف وجود دارد که در دنیای آلودۀ امروز موضوعی نگران‌کننده برای مادران باردار است .برای بررسی بیشتر اجازه دهید یکی از مهم‌ترین ارکان داشتن جنین سالم را که عموماً در محافل پزشکی کمتر بررسی می‌شود، مرور کنیم. یک جنین سالم از یک سلول تخم سالم به وجود می‌آید و یک سلول تخم سالم نتیجۀ تخمک سالم از طرف مادر و اسپرم سالم از طرف پدر است. احتمال سالم بودن اسپرم‌ها بسیار بیشتر از تخمک‌هاست؛ زیرا اسپرمِ بالغی که در لقاح شرکت می‌کند، حداکثر سه ماه از عمرش می‌گذرد؛ اما تخمکی که از مادری ۳۰ ساله در لقاح شرکت می‌کند، حداقل ۳۰ سال دارد.
این واقعیت علمی به این معنی است که در طول این مدت طولانی که تخمک در حالت غیر فعال و نهفته بوده احتمال دارد تحت تأثیر پرتوهای مضر، داروهای پر عارضه، رژیم غذایی نامناسب، نداشتن تعادل هورمونی و... قرار گرفته باشد. بنابراین، خانم‌هایی که قصد ازدواج و بچه‌دار شدن دارند، برای داشتن جنین سالم باید بیشتر از مردان به سلامت خود به ویژه دستگاه هورمونی و زنانگی خود توجه کنند.متأسفانه درمان طب غربی برای مسائل زنان، درمانی علامتی و کنترل‌کننده است و کم و بیش در همۀ نمونه‌ها تهدید کنندۀ سلامت تخمک‌هاست که بالقوه بر سلامت جنین مؤثر خواهد بود. سرعت سرسام‌آور زندگی کنونی سبب شده ما کیفیت را قربانی سرعت درمان کنیم. چه بسیار دختران جوانی که برای رهایی از شر جوش‌های صورت، اضافه‌وزن، موهای زاید، لک‌های صورت و... دست به اقدامات درمانی با نتایج برق‌آسا می‌زنند و به سلامت تخمک‌های خود نمی‌اندیشند.در کنار اختلالات جسمیِ تشخیص پذیر، باید ناهنجاری‌های روحی روانی نوزاد را هم در نظر گرفت. بارها مشاهده کرده‌ایم که فرزندان یک خانواده با نظام پرورشی و گنجینۀ توارثی مشابه، خُلق و خوی کاملاً متفاوت پیدا می‌کنند؛ برخی آسیب پذیرند و با کوچک‌ترین فشار روحی به هم می‌ریزند و برخی بسیار مقتدرانه با مسائل برخورد می‌کنند. به‌راستی چه عواملی در سلامت روحی روانی جنین یا نوزاد آینده دخالت دارد؟شاید باور آن دشوار باشد؛ ولی مطالعه‌های علمی و تجربه‌های بالینی نشان داده خُلق‌وخوی پدر و مادر، حال‌وهوای روحی آنها هنگام لقاح، شرایط تغذیه‌ای و روحی مادر در دوران بارداری تأثیر مستقیم در خُلق‌وخوی جنین دارد و سرشت و شالودۀ ساختار روحی روانی فرزندان را تشکیل می‌دهد.
تقریباً در همۀ شیوه‌های درمانی، اولین گام گرفتن شرح‌حال از بیمار است. اما به دلیل اینکه بیشتر بیماران با پزشکی فرامولکولی آشنایی ندارند، اولین گام آشنا کردن بیمار با این طب است که عموماً با در اختیار گذاشتن دفترچۀ راهنما و توضیحات منشی این آشنایی صورت می‌گیرد.
در مرحلۀ گرفتن شرح‌حال چه سؤال‌هایی مطرح می‌شود؟
به دلیل اینکه رویکرد پزشکی فرامولکولی کل‌نگر است، فرم بررسی وضعیت عمومی در اختیار بیماران قرار می‌گیرد تا ویژگی‌های کلی و عمومی خودشان را مشخص کنند؛ از جمله تحمل سرما و گرما، میزان عطش به آب، میزان تعریق ، کیفیت خواب و ویژگی‌های احساسی چون خشم، عصبانیت و اضطراب.پس از پر کردن فرم شرح‌حال عمومی، به بیمار فرصت کافی داده می‌شود تا همۀ مشکلات پزشکی خود را مطرح کند. در این مرحله تلاش می‌کنیم تا بیمار همۀ مشکلات جسمی و روحی- روانی خود را بازگو کند و حرف ناگفته‌ای باقی نماند. سپس همۀ گفته‌های بیمار را ثبت می‌کنیم تا در تحلیل نهایی از آن استفاده کنیم.
مرحلۀ بعدی پس از گرفتن شرح‌حال چیست؟
ازآنجاکه عموماً پزشکی فرامولکولی آخرین اقدام درمانی است که بیمار به آن دسترسی پیدا می‌کند، همکاران پزشک دیگر به اندازۀ کافی بیمار را بررسی و معاینه کرده و اقدامات تشخیصی گوناگون را به کار گرفته‌اند؛ به همین دلیل در این مرحله جز افرادی که نیاز به معاینه داشته باشند، گزارش اقدامات تشخیصی سایر متخصصان را جمع‌آوری می‌کنیم.
پس از ثبت اقدامات تشخیصی و انجام معاینه‌های لازم چه می‌کنید؟
پس از اینکه بیمار همۀ مشکلاتش را مطرح کرد و پزشک نتیجۀ اقدامات تشخیصی یا معاینه‌ها را ثبت نمود، نوبت به تشخیص بهترین داروی فرامولکولی می‌رسد. این مرحله در طب رایج تحت عنوان «تشخیص نهایی» منجر به انتخاب نام بیماری می‌شود و ممکن است برای یک بیمار بیش از چند بیماری تشخیص داده شود؛ ولی در پزشکی فرامولکولی همۀ بیماری‌های فرد تحت عنوان تنها بیماری فرد در نظر گرفته می‌شود و پزشک فرامولکولی سعی می‌کند با در نظر گرفتن یک داروی فرامولکولی، اقدام به تجویز آن داروی خاص کند.
داروهای فرامولکولی چگونه تجویز می‌شود؟
با توجه به اینکه بیماری فرد مزمن است یا حاد و همچنین با در نظر گرفتن نوع درمانِ مدنظر عموماً دو شیوۀ تجویز وجود دارد: «تک‌دوز» که در آن برای همۀ بیماری‌های فرد تنها یک دارو تحت عنوان «داروی سرشتی» در نظر گرفته می‌شود و غالباً فقط یک بار مصرف می‌شود (مثل واکسن خوراکی). اگر دوز واحد از داروی سرشتی به‌درستی انتخاب شود، نه‌تنها مشکلات فعلی بیمار را به مرور برطرف می‌کند؛ بلکه زمینۀ ابتلا به سایر بیماری‌های توارثی را از بین می‌برد.شیوۀ دیگر، تجویز بر اساس یک مشکل خاص بیمار است؛ برای نمونه درمان سردرد که در این شرایط ممکن است یک دارو نیاز به تکرار داشته باشد.این زمان در بیماران گوناگون و بیماری‌های مختلف فرق دارد؛ ولی معمولاً فواصل از یک ماه شروع می‌شود تا به شش ماه یک بار می‌رسد.
طول دورۀ درمان چقدر است؟
عوامل گوناگونی طول دورۀ درمان را تعیین می‌کند که عبارت‌اند از: نوع بیماری، عمق آسیب ایجاد شده، مدتی که از شروع بیماری می‌گذرد، رعایت اصول درمان از طرف بیمار، ساختار توارثی و پرورشی بیمار، عوامل نگهدارنده از جمله اضطراب‌های محیطی و اجتماعی.نکتۀ مهم اینکه حتی اگر دو نفر از یک بیماری واحد رنج ببرند، به‌هیچ‌وجه طول دورۀ درمان آنها شبیه یکدیگر نیست.داشتن فرزند سالم بعد از نُه ماه انتظار، یکی از دغدغه‌های مادران باردار است. با نگاهی به انواع و اقسام آلودگی‌های فزایندۀ محیطی نگرانی‌ها بیشتر می‌شود. وقتی فرایند تشکیل و رشد جنین و روند زایمان را بررسی می‌کنیم، به عظمت تولد بشر پی می‌بریم. اینکه نوزادی سالم، میلیاردها خطای بیولوژیک محتمل را پشت سر گذاشته، کمتر از معجزه نیست. جدای از اختلالات بزرگ که معمولاً با حیات جنین مغایرت دارد، هزاران مشکل ظریف وجود دارد که در دنیای آلودۀ امروز موضوعی نگران‌کننده برای مادران باردار است .برای بررسی بیشتر اجازه دهید یکی از مهم‌ترین ارکان داشتن جنین سالم را که عموماً در محافل پزشکی کمتر بررسی می‌شود، مرور کنیم. یک جنین سالم از یک سلول تخم سالم به وجود می‌آید و یک سلول تخم سالم نتیجۀ تخمک سالم از طرف مادر و اسپرم سالم از طرف پدر است. احتمال سالم بودن اسپرم‌ها بسیار بیشتر از تخمک‌هاست؛ زیرا اسپرمِ بالغی که در لقاح شرکت می‌کند، حداکثر سه ماه از عمرش می‌گذرد؛ اما تخمکی که از مادری ۳۰ ساله در لقاح شرکت می‌کند، حداقل ۳۰ سال دارد.
این واقعیت علمی به این معنی است که در طول این مدت طولانی که تخمک در حالت غیر فعال و نهفته بوده احتمال دارد تحت تأثیر پرتوهای مضر، داروهای پر عارضه، رژیم غذایی نامناسب، نداشتن تعادل هورمونی و... قرار گرفته باشد. بنابراین، خانم‌هایی که قصد ازدواج و بچه‌دار شدن دارند، برای داشتن جنین سالم باید بیشتر از مردان به سلامت خود به ویژه دستگاه هورمونی و زنانگی خود توجه کنند.متأسفانه درمان طب غربی برای مسائل زنان، درمانی علامتی و کنترل‌کننده است و کم و بیش در همۀ نمونه‌ها تهدید کنندۀ سلامت تخمک‌هاست که بالقوه بر سلامت جنین مؤثر خواهد بود. سرعت سرسام‌آور زندگی کنونی سبب شده ما کیفیت را قربانی سرعت درمان کنیم. چه بسیار دختران جوانی که برای رهایی از شر جوش‌های صورت، اضافه‌وزن، موهای زاید، لک‌های صورت و... دست به اقدامات درمانی با نتایج برق‌آسا می‌زنند و به سلامت تخمک‌های خود نمی‌اندیشند.در کنار اختلالات جسمیِ تشخیص پذیر، باید ناهنجاری‌های روحی روانی نوزاد را هم در نظر گرفت. بارها مشاهده کرده‌ایم که فرزندان یک خانواده با نظام پرورشی و گنجینۀ توارثی مشابه، خُلق و خوی کاملاً متفاوت پیدا می‌کنند؛ برخی آسیب پذیرند و با کوچک‌ترین فشار روحی به هم می‌ریزند و برخی بسیار مقتدرانه با مسائل برخورد می‌کنند. به‌راستی چه عواملی در سلامت روحی روانی جنین یا نوزاد آینده دخالت دارد؟شاید باور آن دشوار باشد؛ ولی مطالعه‌های علمی و تجربه‌های بالینی نشان داده خُلق‌وخوی پدر و مادر، حال‌وهوای روحی آنها هنگام لقاح، شرایط تغذیه‌ای و روحی مادر در دوران بارداری تأثیر مستقیم در خُلق‌وخوی جنین دارد و سرشت و شالودۀ ساختار روحی روانی فرزندان را تشکیل می‌دهد.
منبع:
مجله پزشکی مادر
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼