انواع توده های پستانی، کدام ها خطرناکند؟

افزایش بی‌رویه سرطان ، موجب نگرانی بسیاری از بانوان شده و همه روزه، مراجعان زیادی درصدد یافتن راه‌هایی برای پیشگیری از این بیماری هستند و این سوال برای آنها مطرح است که آیا وجود هر توده‌ای در پستان آنها لزوما خطرناک است؟

غده‌های پستانی لزوما خطرناکند؟

بدخیمی پستان در میان سایر انواع سرطان بسیار شایع‌تر است و در بسیاری نقاط جهان، اولین عامل بدخیمی در میان زنان است. بعد از این چند جمله نگران‌کننده، می‌خواهم به دو موضوع خوشحال‌کننده بپردازم. اول این که درمان بسیار خوب و مؤثری برای این نوع سرطان وجود دارد و بیشتر موارد به خوبی و به طور کامل درمان می‌شوند. دومین موضوع این است که بیشتر توده‌های پستانی خوش‌خیم هستند و برخلاف تصور عامه، خطر چندانی ندارند و نباید از داشتن آنها نگران شد.

اکنون به موارد اصلی توده‌های خوش خیم پستانی می‌پردازم ولی ابتدا باید گوشزد کنم که تشخیص توده‌های خوش خیم از بدخیم برعهده پزشک مجرب در زمینه پستان است.

۱ ـ فیبروآدنوما

یکی از بیماری‌های شایع پستان، فیبروآدنوماست که مخصوص سنین پایین‌تر از ۱۵ تا ۳۵ سال است. اغلب به صورت یک توده نرم و متحرک لمس می‌شود، اما می‌تواند متعدد هم باشد که در سنین پایین (۲۵ سالگی) یافت می‌شوند و دردناک نیستند و معمولا از ۳ سانتی‌متر بزرگ‌تر نمی‌شوند (انواعی هم وجود دارد که بسیار بزرگ می‌شوند). اینها اغلب خود به خود بهبود می‌یابند و نیاز به درمان ندارند و تنها برای تشخیص سرطان‌های احتمالی پستان (که تنها در چهار درصد موارد چنین است) معاینه و سونوگرافی سالانه برای بررسی تغییرات اندازه توده لازم است. در موارد خاص، نمونه‌برداری از این توده‌ها لازم می‌شود.

2 ـ بیماری فیبروکیستیک پستان

این بیماری که حاصل تغییرات طبیعی پستان‌ها در پاسخ هورمون‌هاست،‌ موجب نگرانی بسیاری از بانوان بخصوص در سنین 35 تا 55 سالگی می‌شود، اما این تغییرات، طبیعی است و بیماری مهمی محسوب نمی‌شود. این مشکل در 10 درصد خانم‌ها دیده می‌شود و می‌تواند سابقه این بیماری در بستگان نزدیک وجود داشته باشد. علائم آن به صورت دردهای دوره‌ای پستان‌ها بخصوص نزدیک به شروع عادت ماهانه همراه با احساس بزرگ شدن پستان‌ها همراه است، می‌تواند بدون درد باشد و تنها در معاینه با احساس توده‌های متعدد پستانی تشخیص داده می‌شود. بیماری در سونوگرافی به صورت کیست‌های متعدد و دو طرفه پستان دیده می‌شود. در برخی بیماران، ترشحات زرد مایل به سبز یا بی‌رنگ از نوک پستان‌ها دیده می‌شود. اندازه این کیست‌ها کمتر از سه سانتی‌متر است و اغلب در اندازه های 2 تا 10 میلی‌متر وجود دارد. این کیست‌ها هر چند وقت از بین می‌رود و کیست‌های جدید تشکیل می‌شود. برخلاف تصور عمومی، این کیست‌ها بندرت منجر به سرطان پستان می‌شوند.

بر این نکته تاکید مجدد می‌کنم که اکثریت قریب به اتفاق توده‌های پستانی خوش خیم و درصد کمی بدخیم هستند ولی فقط با معاینه و بررسی دقیق و علمی می‌توان انواع بدخیم را شناسایی کرد و خانم‌ها با مراجعه سالانه به متخصص می‌توانند از سلامت خود مطمئن شوند.