واریکوسل بیضه چیست؟
واریکوسل پیچ‌خوردگی غیرطبیعی شبکه وریدی بالای بیضه‌هاست که با عمل واریکوسل قابل درمان است.
واریکوسل شایع‌ترین علت ناباروری در مردان می‌باشد. واریکوسل پیچ‌خوردگی غیرطبیعی شبکه وریدی بالای بیضه‌هاست که با عمل واریکوسل قابل درمان است.
ناباروری در زنان و مردان دلایل مختلفی دارد. واریکوسل یکی از بیماری‌های شایع در مردان است به طوری که از هر ۱۰ نفر نفر مرد جوان ۲ الی ۳ نفر مبتلا به این بیماری هستند. اگرچه این عارضه می تواند یکی از علت های ناباروری در مردان باشد اما خوشبختانه امروزه قابل درمان است. در ادامه با این بیماری و روش درمان آن آشنا می‌شوید.
واریکوسل چیست؟
واریکوسل اتساع و پیچ‌خوردگی غیرطبیعی شبکه وریدی (سیاهرگی) بالای بیضه‌هاست. شیوع آن زیر 10سال نادر است ولی در بالغین جوان 15% و در مردان نابارور 20 تا 40% می‌باشد.در کسانی که با ناباروری ثانویه مراجعه می‌نمایند یعنی قبلا بچه‌دار شده‌اند شیوع آن به 70% می‌رسد. 90% موارد طرف چپ و در 10% موارد دو طرفه است.
این بیماری باعث بزرگ شدن رگ‌ها درون کیسه بیضه می‌شود. این بیماری مشابه بیماری واریس که در پا رخ می‌دهد می‌باشد. واریکوسل یکی از معمول‌ترین دلایل کاهش اسپرم و کاهش کیفیت اسپرم است که می‌تواند باعث نازایی و ناباروری مردان شود، با این حال همه انواع آن بر روی تولید اسپرم تاثیری ندارند. این بیماری همچنین می‌تواند باعث کاهش رشد بیضه و در نهایت کوچک شدن بیضه گردد. همچنین با اثر بر اسپرم‌ها باعث کاهش حرکت و تعداد آن‌ها و تغییر مورفولوژی (شکل ظاهری) انها خواهد شد. واریکوسل به طور مستقیم اثری بر توانایی جنسی یا ایجاد انزال زودرس ندارد.
علل ابتلا به این بیماری چیست؟
از منظر طب امروزی این بیماری در دو گروه اولیه و ثانویه تقسیم‌بندی می‌گردد. در نوع اولیه، هیچ عامل ایجادکننده مشخصی وجود ندارد، گرچه تئوری اشکال در دریچه‌های لانه کبوتری وریدهای بیضه، طولانی بودن مسیر این وریدها و احتمال اثر فشاری سایر عروق و احشاء شکمی مطرح می‌باشد ولی هنوز علت مشخصی برای آن ثابت نشده است. این نوع عامل عمده واریکوسل است. نوع ثانویه که بدنبال وجود عامل مشخص ایجادکننده انسداد در عروق داخل شکم ایجاد می‌گردد، درصد کمی از واریکوسل‌ها را شامل می‌شود و علت ایجادکننده آن غالباً توده‌های شکمی، بخصوص تومورهای بدخیم می‌باشد که تشخیص آن مهم و حیاتی است.
از منظر طب سنتی علت واریکوسل تجمع خون سوداوی در عروق مذکور است.
علائم وجود بیماری واریکوسل
بیماری واریکوسل معمولا بدون علامت بوده و بطور اتفاقی، حین معاینه مشخص می‌گردد. در معاینه، بزرگی و تورم عروق بیضه، بخصوص در سمت چپ مشهود است و در حالت ایستاده و یا افزایش فشار شکمی تشدید می‌یابد و در حالت خوابیده از بین می‌رود (در صورتیکه تورم عروق در حالت خوابیده از بین نرفت، بایستی به نوع ثانویه آن شک کرد).
در صورتیکه علائم زیر را دارید، می‌توانید با مراجعه به یک اورولوژیست و انجام سونوگرافی تشخیص قطعی بدهید:
-ورم‌ها و برآمدگی‌های درون کیسه بیضه که البته دردناک نیستند
-رگ‌های بزرگ شده و پیچ خورده در کیسه بیضه
-درد در ناحیه کیسه بیضه که ممکن است با نشستن، پاشدن و سایر کشش‌های فیزیکی افزایش یافته، در روز شدیدتر شود و زمانی‌که به پشت دراز می‌کشید بهتر شود
-بزرگی بیضه‌ها
-عدم تقارن بیضه‌ها
-درد بیضه
-ناباروری
چطور می‌توان از بروز این بیماری پیشگیری کرد؟
از مصرف غذاهای سودازا پرهیز کرده و از پوشیدن لباس‌های تنگ اجتناب کنید.
اگر دارای واریکوسل خفیف هستید نیز برای پیشگیری از بدتر شدن وضعتان، سرپا نباید بیاستید. کارهای ایستادنی نباید انجام دهید، سماق و آش سماق و سرکه شیره زیاد بخورید.
اگر دچار یبوست هستید آن را با مصرف خاکشیر و آب گرم درمان کنید.
درمان واریکوسل
اگر واریکوسل برای فرد، عارضه‌ای ایجاد کند لازم است درمان انجام گردد. در غیر اینصورت احتیاجی به درمان نیست. واریکوسل یک بیماری خوش‌خیم است اما درمان دارویی ندارد و تنها روش درمان آن جراحی است که در ادامه توضیح داده خواهد شد. تصمیم‌گیری برای عمل بستگی به فاکتورهای گوناگونی مانند: شدت بیماری و سن بیمار و وضعیت باروری (تاهل و داشتن یا نداشتن فرزند) دارد.
جراحی واریکوسل یا به اصطلاح پزشکی واریکوسلکتومی بستن وریدهای بیضه مبتلا می‌باشد که پس از انسداد این وریدها به تدریج به دلیل عدم حرکت خون، وریدهای مسدودشده کوچک شده و از بین می‌رود و واریکوسل نیز برطرف می‌گردد. این اقدام از طریق برش کوچکی بر روی پوست شکم به طول 4 - 2 سانتی‌متر قابل انجام است.
انواع روش‌های جراحی
روش استاندارد طلایی جراحی واریکوسل: روش اینگوینال میکروسکوپیک می‌باشد که با برش کوچک پایین شکم نزدیک خارج ریشه آلت و بالای بیضه و با کمک میکروسکوپ انجام می‌شود. مزیت این روش حفظ شریان (سرخرگ) و عروق لنفاوی و عصب می‌باشد و میزان عود نیز کمتر است.
روش جراحی اینگوینال:
تقریبا مانند روش اول است اما بدون میکروسکوپ انجام می‌شود و بنابراین عوارض آن بیشتر است.
روش جراحی رتروپریتوان:
این روش با برشی بالاتر از روش قبلی انجام می‌شود.
روش جراحی با لاپاروسکوپ:
این روش با ایجاد حدود سه سوراخ در شکم و فرستادن گاز به داخل شکم برای ایجاد فضای کافی برای کار انجام می‌شود. در این روش احتمال آسیب عروق بزرگ یا روده‌ها یا مثانه و… هر چند ناشایع وجود دارد.
روش آمبولیزاسیون:
از راه پوست که از راه وریدهای کنار ران به صورت موضعی لخته خون خود بیمار یا کویل یا مواد سنتتیک و مصنوعی دیگر به داخل وریدها فرستاده می‌شوند. این روش نیاز به متخصص رادیولوژی ماهر در این زمینه و تجهیزات پیشرفته دارد.
منبع:
دکتر سلامت
برای ارسال نظر کلیک کنید
▼