بارداری بعد از درمان سرطان، کشف روشی جدید

پزشکان دانمارکی برای کمک به بچه دار شدن زنان بعد از درمان سرطان و سایر درمان هایی که به باروری آنها آسیب می زند، یک تخمدان مصنوعی از بافت و تخمک انسان ساختند.
گروهی از محققان در کپنهاگ دانمارک در جریان مطالعه ای، نشان دادند که این تخمدان ساخته شده در آزمایشگاه می تواند تخمک های انسان را برای هفته ها زنده نگاه دارد.
این موضوع موجب برانگیخته شدن امیدهایی می شود مبنی بر این که این رویکرد روزی می تواند به زنان بعد از درمان های سخت مانند شیمی درمانی(Chemotherapy) و رادیوتراپی کمک کند تا صاحب فرزند شوند.
همچنین کاشت تخمدان های مصنوعی می تواند به بچه دار شدن زنان مبتلا به وضعیت هایی مانند 'مالتیپل اسکلروزیس' (ام اس) و اختلال خونی 'تالاسمی بتا' (اختلالی که باعث کاهش تولید هموگلوبین می شود) که به درمانی تهاجمی نیاز دارند و به قدرت باروری آسیب می زنند و نیز زنانی که اوایل دوره یائسگی را سپری می کنند، کمک کند.
زنانی که به سرطان مبتلا می شوند در حال حاضر می توانند قبل از شروع درمان هایی که به باروری آسیب می زند، بافت تخمدان خود را طی عمل جراحی برداشته و فریز کنند. سپس زمانی که این بیماری در انها کاملا از بین رفت، این بافت به بدن آنها بازگردانده می شود و این زنان می توانند بطور طبیعی بچه دار شوند.
این رویه برای بیشتر بیماران بی خطر است اما برخی سرطان ها مانند سرطان تخمدان و سرطان خون(Leukemia) می تواند به بافت خود تخمدان حمله کنند؛ این بدان معنی است که زمانی که بافت فریز شده از انجماد بیرون آورده شده و دوباره به بدن فرد پیوند زده می شود، خطر عود بیماری وجود دارد. به همین دلیل است که برای بیماران با ریسک بالا به ندرت انجماد بافت تخمدان ارائه می شود.
محققان دانمارکی معتفدند که تخمدان های مصنوعی می توانند گزینه بی خطرتری باشند. آنها برای ساخت تخمدان مصنوعی، تمام سلول های بافت یک تخمدان اهدایی از جمله هرگونه سلول سرطانی را با استفاده از مواد شیمیایی تخلیه کردند.
این کار باعث برجای ماندن یک 'داربست' عاری از بافت شد که به اندازه زیادی از کلاژن ساخته شده بود؛ کلاژن پروتیینی است که استحکام پوست را ناشی می شود. سپس پزشکان صدها فولیکول انسانی را در این داربست کشت دادند؛ فولیکول ها ساک های کوچکی هستند که تخمک های نابالغ را نگاه می دارند.
محققان در جریان یک مطالعه، یک تخمدان مصنوعی حاوی ۲۰ فولیکول انسانی را به بدن یک موش پیوند زدند و متوجه شدند که یک چهارم این فولیکول ها برای دست کم سه هفته زنده ماندند. در آن زمان رگ های خونی اطراف تخمدان شروع به رشد کردند تا این ارگان را در بدن موش تغذیه کنند.
نتایج این مطالعه در نشست سالانه انجمن اروپایی تولید مثل انسان و جنین شناسی در بارسلون در اسپانیا ارائه می شود.